Με καταγωγή από την πλευρά της μάνας της, όλα τα παιδικά της καλοκαίρια εδώ τα θυμάται… Καθώς έρχεται η παραγγελία, κοιτάει τη θάλασσα και θυμάται κομμάτι - κομμάτι τις μέρες που πέρασαν, τις μέρες των διακοπών που διαρκούσαν ένα και ενάμιση μήνα, με θείους και συγγενείς συγχωρεμένους, να κοιμούνται ανά 2 στα κρεβάτια, ένα μπάνιο, μια κουζίνα… μια αυλή… μικρά παιδιά και αιώνιοι μεγάλοι… με το ερώτημα αν τα μπάνια μετράνε μονά η διπλά αν κάνεις το πρωί και το απόγευμα της ίδιας μέρας…

Καλοκαίρια πάνω σε βράχο, τριγυρισμένα από βράχο, στοιχειωμένα από δαύτον… «όχι, εμείς δεν έχουμε παραλίες στο χωριό, δυστυχώς» η αιώνια αποστροφή… «όχι, από τα βράχια βουτάμε, κατευθείαν στα άπατα, εκεί ξαπλώνουμε και για να στεγνώσουμε… και τα βράδια… εκεί»… Αλυκές… Μόλος… Βότσος… Μπαρκαδούρος… Λειβάδα… Έλικας… Φόφλακας… Κόκκινος Βράχος… Κυρά της Θάλασσας…

Μια γουλιά μπύρα, λίγος μεζές… γελάει μόνη της και μόνο στην ιδέα… οι οδηγοί επιμένουν ακόμα και τώρα: «θα εντυπωσιαστείτε από την αλλαγή του τοπίου και την επικράτηση του στοιχείου της πέτρας» γράφουν ή κάπως έτσι… και πώς το έλεγε και ο παππούς όταν έκανε μάθημα πατριδογνωσίας; «ό,τι περίσσεψε από πέτρα όταν φτιαχνόταν ο κόσμος, εδώ το έριξε ο θεός»…

Και μετά… το πανεπιστήμιο, μακριά από την Αθήνα… θα ήταν δεύτερο έτος… γυμνοί στο κρεβάτι, αυτή και ο γεωλόγος έρωτά της, και την κουβέντα να έρχεται στο χωριό της μάνας της… πόσο ιδιαίτερα της φαινόταν… «πρέπει να έρθεις να το δεις, μιας και η δουλειά σου θα είναι να μελετάς πέτρες» του έκλεισε το ένα μάτι… «θα μου βρεις τώρα και τι είναι αυτό που το κάνει τόσο διαφορετικό; τους όγκους, τα νεροφαγώματα, τις μορφές που βλέπουν όσοι βλέπουν;»… σηκώθηκε να φέρει το ιερό βιβλίο και το ξεφύλλισε με σπουδή… «δεν διαβάζω κάτι ιδιαίτερο… γρανίτης… γενικά κι αόριστα μεταμορφωσιγενές»… αμετακίνητος ό έρωτάς της… «κάτι λίγα πετρώματα με ενδιαφέρον εδώ στη Μεσσαριά… να! Βλέπεις και τον χάρτη; Που είναι το δικό σου χωριό; Νοτιοδυτικά… μπα, γρανίτες και μάλιστα τίποτα τρομερό… να και σε άλλα νησιά, κοίτα… Κυκλάδες… οι ίδιο σχηματισμοί είναι»… κούνησε το κεφάλι «μα δεν καταλαβαίνεις τίποτα;» του είπε λίγο αγριεμένα… «δεν είναι σαν τα άλλα νησιά που μου δείχνεις… πρέπει να έρθεις να τα δεις το καλοκαίρι, άντε ευκαιρία να πάω κι εγώ λίγο»… «να έρθω μωρό μου, αλλά σε προειδοποιώ... ίδιες πέτρες, ίδιο νερό, αλάτι και αέρας είναι , μην μου αρχίσεις μετά!»

Το καλοκαίρι εκείνο δεν κατέβηκε, ούτε αυτός, μιας και δεν ήταν πια μαζί, αλλά ούτε και εκείνη… εξεταστικές πιεσμένες, Σαντορίνη, σπίτια φίλων βολικά, για μια από τα ίδια είμαστε;

Αραίωσε… σπουδές, σχέσεις, φίλοι, φίλοι φίλων, οι πρώτες δουλειές, ένας γάμος και να και η μικρή… βρέφος, να περπατήσει, του χρόνου βλέπουμε… άσε, μάνα, θα πάμε με φίλους στο εξοχικό τους, ναι έχει και άμμο να κάνουν και τα παιδιά μπάνιο… ναι, στην τρίτη θα πάει φέτος…

…φέτος που τελικά επέστρεψε για ένα καλοκαίρι αναγκαία οικογενειακό… κι έτσι όπως κάθεται να βλέπει τα πιτσιρίκια να κάνουν μπάνιο όπως και αυτή κάποτε… με φίλους, ξαδέρφια, ξενάκια, παλιοί και νέοι μια παρέα, ανάμεσα κι η κόρη της… «θεία, να την πάρω μαζί την ξαδέρφη;» της είπε μάλλον παρά την ρώτησε ο μεγάλος ανιψιός της… «πλιζ μαμά!» αμέσως να συμπληρώσει και η μικρή… «πήγαινε… αλλά μεγάλε! Εσύ είσαι υπεύθυνος γιατί δεν τα ξέρει εδώ τα νερά!... και να προσέχετε! Μην σας δω να κάνετε τίποτα βουτιές!! Μ’ ακούς;»… «ναι, θεία μην ανησυχείς…», «ευχαριστώ μαμά!»… διάολε πως πάνε έτσι, να γκρεμοτσακιστούν να έχουμε άλλα…

Δέκα λεπτά πριν… ούτε καν! Και νάτα όλα πάνω στις δέστρες και τα βράχια σαν τα καβούρια… πάνω-κάτω… να και η δική της με τον ξάδερφο και 2-3 άλλα να τρέχουν να πέσουν από το μόλο!!! «βρε, τι σας είπα?»… προλαβαίνει να φωνάξει την ώρα που βουτάνε… τα κεφάλια βγαίνουν από το νερό, γέλια, φωνές, «πάμε πάλι!»…

«Βρε, τι σας είπα;» ακούει ξανά την φωνή της στο μόλο… «βρε, τι σας είπα;» φωνάζει η μάνα της πάνω από τον Βότσο… «βγείτε έξω μην σας δείρω όλα!» ακούγεται η γιαγιά της στον Έλικα… «τώρα θα δείτε!» φωνάζει η κυρά-Αθηνά στον Κόκκινο Βράχο… η κάθε Κυρά… στον κάθε βράχο… σε κάθε παιδί… σε όλα τα καλοκαίρια που με μιας βλέπει μπροστά στα μάτια της…

Νικόλας Κοντινάκης
nkonti@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Νικόλα Κοντινάκη.