Τον τελευταίο καιρό  στο αγαπημένο μας  πλέον ikariamag, είδαμε ένα ενθουσιώδες αφιέρωμα-ύμνο για τη γυναίκα της Ικαρίας. Τι τιμή, τι θαυμασμός, αλλά και τι συγκίνηση! Ευχαριστούμε κύριοι για τα καλά σας λόγια, νιώθουμε πολύ υπερήφανες τώρα.

Είναι όμως τελικά φυσιολογικό, καθώς στην Ικαρία η θέση της γυναίκας στην κοινωνία κατείχε πάντα σημαντικό ρόλο και  ήταν η πλέον αξιοσέβαστη φιγούρα, όπως και σε κάποιες περιόδους της αρχαίας Ελλάδας, για παράδειγμα στη Μινωική Κρήτη. Η γυναίκα ως επί το πλείστον ήταν και είναι ο αρχηγός της οικογένειας και αυτή που θα πει την τελευταία κουβέντα. Ήταν το κέντρο της παρέας, μα και η γλυκιά νεράιδα. Ποτέ δεν θα συναντούσες σκηνές όπως αυτές της ηπειρωτικής Ελλάδας, με τις γυναίκες κλεισμένες στα σπίτια και τον άνδρα στο καφενείο ή τη γυναίκα στο χωράφι να δουλεύει σκληρά και τον άνδρα να κάθεται (όχι ότι οι Ικαριώτες είναι οι super εργατικοί αλλά λέμε τώρα!). Υπήρχε και υπάρχει ισότητα.

Όπως ισότητα υπήρχε και σε όλη την κοινωνία βέβαια. Δεν υπήρχε φτωχός και πλούσιος, όλοι είχαν την ίδια αντιμετώπιση, ακόμα και επί τουρκοκρατίας ίδια αντιμετώπιση είχαν και οι Τούρκοι, ανθρώπινη. Το αντιλαμβάνομαι όταν είμαι στην Ικαρία, και φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο θα ισχύει και σε άλλες περιοχές της επαρχίας. Δεν υπάρχει Κολωνάκι και Μπουρνάζι. Είσαι δεν είσαι ευκατάστατος, θα φας εκεί που τρώνε όλοι, θα πιείς ποτό εκεί που πίνουν όλοι (όχι επειδή δεν έχεις επιλογές, αλλά επειδή δεν θες να ξεχωρίζεις), θα κάνεις παρέα με όλους και θα ντυθείς όπως ντύνονται όλοι. Το ντύσιμο δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση.

Στην προκειμένη περίπτωση και μιλώντας για τους Ικαριώτες άνδρες («πολλά είπαμε της κυράς, ας πούμε και του αφέντη»), η -μέσες άκρες- εικόνα ενός Ικαριώτη είναι η εξής: Ηλιοκαμένος, με μούσι ή στην καλύτερη περίπτωση απλώς αξύριστος, αναμαλλιασμένος και με απαραίτητο και αγαπημένο αξεσουάρ το καρό πουκάμισο. Συχνά παρατηρώ ότι όλο και περισσότεροι  άνδρες υιοθετούν αυτό το στυλ γιατί μάλλον έτσι νιώθουν ότι δεν ξεχωρίζουν από τους άλλους. Ακόμα και Καρίωτικα αρχίζουν να μιλάνε για να είναι πιο οικείοι. Όλα αυτά λειτουργούν κυρίως υποσυνείδητα. Ίσως  αυτό το στυλ να είναι πιο πολύ του Ραχίωτη, του Μεσσαριώτη … στον Άγιο θα τους έβρισκες πιο κυριλέ (εκεί τουλάχιστον ξυρίζονται, είναι  βέβαια και οι δημόσιες υπηρεσίες, πρωτεύουσα βλέπεις)!

Έχει πλάκα επίσης να συγκρίνεις και άλλα στοιχεία από εποχές και χωριά. Οι πιο όμορφες γυναίκες λένε ήταν από τον Μαγγανίτη και οι πιο ωραίοι άνδρες από τον Εύδηλο. Στα παλιά τα χρόνια οι Ραχιώτες ήθελαν τις Μαγγανιωτίνες και στα τωρινά οι Ραχιωτίνες  τους Καραβοσταμιώτες! Σε άλλα χωριά δεν ξέρω! (Έλα, έλα, μην παρεξηγείστε, χιούμορ κάνουμε).

Για να ψυχολογήσεις έναν Ικαριώτη, νομίζω ο καλύτερος τρόπος είναι να τον ακούσεις να μιλάει για μια γυναίκα, και στην περίπτωση μας, από αυτά που διαβάσαμε εδώ τις δυο προηγούμενες βδομάδες, μπορούμε να πούμε το εξής: Τι ρομαντικοί, τι ευαίσθητοι είναι τελικά οι Ικαριώτες μας! Σίγουρα η εξωτερική εικόνα που περιέγραψα δεν συνάδει με αυτά τα χαρακτηριστικά, όμως έτσι είναι, γι' αυτό είναι και μοναδικοί. Aυτοί μας αρέσουν. Είναι οι χαμογελαστοί, οι πλακατζήδες, οι ντροπαλοί, οι γλυκείς, οι αληθινοί και οι αυθεντικοί που περιμένουμε να δούμε κάθε φορά στα πανηγύρια για να μας τραβήξουν πρώτοι στο τανγκό!

Και εμείς λοιπόν εσάς τους Ικαριώτες προτιμάμε! Γιατί μας καταλαβαίνετε... και μας κάνετε να νιώθουμε οι κόρες του βασιλιά!

Βάσω Καττέ
vasso_katte_96@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάσως Καττέ.