Τα δάση της Ικαρίας, λόγω των συνθηκών διαβίωσης των κατοίκων, δε διεκδικήθηκαν ποτέ από το δημόσιο, από την απελευθέρωση και μετά, αλλά ονομάστηκαν διακατεχόμενα, λόγω ακριβώς αυτών των συνθηκών. Διακατεχόμενα όμως μεταξύ των Δήμων και των κατοίκων και όχι του δημοσίου. Κι αυτό γιατί οι Δήμοι από αμέλεια δεν έκαναν τις απαραίτητες ενέργειες για να χαρακτηριστούν, όπως είχαν το δικαίωμα, σε δημοτικά. Εξαίρεση αποτελεί ο Δήμος Αγίου Κηρύκου που από το 1956 έσπευσε να τα κατοχυρώσει. Έχοντας λοιπόν αυτό το προηγούμενο, μπορεί συνολικά σήμερα ο Δήμος Ικαρίας να αποκτήσει την κυριότητα τους.
Στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Οινουσσών αυτή την εποχή παρατηρείται μία εντυπωσιακή καθημερινή μετακίνηση χιλιάδων κορμοράνων που ανήκουν σε τρία διαφορετικά είδη. Κάθε απόγευμα μεγάλα σμήνη που ξεπερνούν και τις 4-6 χιλιάδες πουλιά, ταξιδεύουν από τις ακτές της Τουρκίας για να βρουν καταφύγιο στις ακτές του νησιωτικού συμπλέγματος.
Δύο ρινοδέλφινα εκβράστηκαν νεκρά σε 2 διαφορετικές περιοχές της Σάμου με τους έντονους νοτιάδες των προηγούμενων ημερών. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, η ομάδα έρευνας θαλάσσιων θηλαστικών του Αρχιπελάγους έκανε νεκροψία ενώ συλλέχθηκαν δείγματα για περαιτέρω τοξικολογική ανάλυση και για να εντοπιστούν τα αίτια θανάτου.
H Καλικατσού (Phalacrocorax aristotelis) είναι ένα είδος κορμοράνου μεσαίου μεγέθους. Είναι εξαιρετικός βουτηχτής και τρέφεται κυρίως με ψάρια. Μετά το "ψάρεμα" ξεκουράζεται στα βράχια απλώνοντας τα φτερά του για να τα στεγνώσει. Δεν απομακρύνεται πολύ από τη στεριά, δείχνοντας ιδιαίτερη προτίμηση σε βραχώδεις ακτές και σε καθαρά, βαθιά νερά.
Η καταδυτική ομάδα του Αρχιπελάγους και της διεθνούς οργάνωσης Operation Wallacea αποτελείται αυτή τη περίοδο από 18 θαλάσσιους βιολόγους και εκπαιδευτές κατάδυσης, καθώς και από 200 εκπαιδευόμενους μαθητές που προέρχονται από 10 διαφορετικά σχολεία των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γερμανίας, της Ιορδανίας και της Ελβετίας.