Η Ικαρία επιβαρύνεται κατά 1.300% έως 479% περισσότερο με ανεμογεννήτριες, από ότι τα άλλα νησιά του Βορείου Αιγαίου*

Όταν συζητιόταν στο Περιφερειακό Συμβούλιο το σχέδιο ΡΟΚΑΣ-IBERDROLLA για τα νησιά Λέσβο, Χίο και Λήμνο, είχε αποκαλυφθεί ότι στην Περιβαλλοντική Μελέτη αναφερόταν αυτά τα νησιά χωρίς υψηλή αξία (βλέπε:  «Νησιά χωρίς “υψηλή αξία” η Χίος, η Λέσβος, η Λήμνος για την ‘μελέτη’ των Iberdrola-Ρόκα» του Τέλη Τύμπα). Επειδή θα είναι το ίδιο περιβαλλοντικό γραφείο που θα κάνει και την Περιβαλλοντική Μελέτη της Ικαρίας, θα περιμένουμε τη διατύπωσή του και τα επιχειρήματά του για την «πολύ χαμηλή αξία» της Ικαρίας, ώστε να δικαιολογεί επιβαρύνσεις που συγκριτικά με τη Λέσβο θα φτάνουν, όπως δείχνει η ανάλυση που ακολουθεί, μέχρι το … 1.300%.

Συμπληρώσαμε τους συγκριτικούς πίνακες που ακολουθούν, για να αντιληφθεί ο αναγνώστης το μέγεθος από τις 110 ανεμογεννήτριες της Ικαρίας (σχέδιο ΜΥΤΗΛΙΝΑΙΟΥ), σε σύγκριση με τις ανεμογεννήτριες των Λέσβου, Χίου, Λήμνου (σχέδιο ΡΟΚΑΣ-IBERDROLLA).

Συμπερασματικά προκύπτει ότι:
• Αντιστοιχούν στην Ικαρία 4,3 ανεμογεννήτριες ανά 10 τετραγωνικά χιλιόμετρα, όταν στη Λέσβο και στη Χίο αυτή η ίδια αναλογία είναι 0,9. Δηλαδή η Ικαρία επιβαρύνεται 479% περισσότερο! (όχι ότι πρέπει να μπουν και εκεί).
• Αντιστοιχούν στην Ικαρία 1,3 ανεμογεννήτριες ανά 100 κατοίκους, όταν στη Χίο η ίδια αναλογία είναι 0,1. Δηλαδή η Ικαρία επιβαρύνεται 1.300% περισσότερο!
• Αντιστοιχούν στην Ικαρία 3,9 MegaWatt ανά 100 κατοίκους, όταν στη Λέσβο και τη Χίο η ίδια αναλογία είναι 0,3. Δηλαδή η Ικαρία επιβαρύνεται 1.162% περισσότερο!

Αντίστροφα:
Αν θα έπρεπε να τηρήσουμε την αρχή της αναλογικότητας και κρατήσουμε τις αναλογίες της Λέσβου τότε:
• Αν υπήρχε ισότιμη επιβάρυνση με αυτή της Λέσβου (σε MW ανά 100 κατοίκους), δηλαδή 0,3, τότε η Ικαρία θα έπρεπε να επιβαρύνεται κατά 0,03 MW ανά 100 κατοίκους, ΑΝΤΙ ΓΙΑ 1,3!
• Αν υπήρχε ισότιμη επιβάρυνση με τη Λέσβο σε αριθμό ανεμογεννητριών ως προς την έκταση του κάθε νησιού, τότε στην Ικαρία θα αναλογούσαν ΜΟΝΟ 24 ανεμογεννήτριες!

Τι σημαίνουν όλα αυτά; ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, με την ορθολογική έννοια του σχεδιασμού. Υπάρχει ο σχεδιασμός που προκύπτει από το διαγκωνισμό μεταξύ των μεγαλοεπενδυτών, και όταν καταλήξουν κάπου, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας επισφραγίζει τα ιδιωτικά τους σχέδια. Έτσι προκύπτει αυτό το εθνικό αλαλούμ, χωρίς αρχές σχεδιασμού, χωρίς κριτήρια και φυσικά χωρίς δεσμεύσεις. Άκρατος φιλελευθερισμός σε εποχή παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή, νεοφιλελευθερισμός. 

Επίσης, σημαίνουν ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΟΠΙΚΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ. Εδώ οι ευθύνες της αυτοδιοίκησης (Δήμοι, Περιφέρεια) είναι τεράστιες. Συνήθως οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες υπακούουν στις κεντρικές αποφάσεις και λειτουργούν ως ιμάντας μεταβίβασης στις τοπικές κοινωνίες. Είναι δηλαδή φερέφωνα. Αυτό ζούμε καθημερινά όλοι μας από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα, με φωτεινές εξαιρέσεις. Αυτό έκανε το Περιφερειακό Συμβούλιο Βορείου Αιγαίου, που ενέκρινε ΑΚΡΙΤΑ τα ιδιωτικά σχέδια της ΡΟΚΑΣ-IBERDROLLA, αυτό προσανατολίζεται να κάνει και ο Δήμαρχος Ικαρίας, όπως δείχνει η μέχρι τώρα στάση του με τις ανεμογεννήτριες του Μυτιληναίου.

Τι θα μπορούσε να κάνει η αυτοδιοίκηση;
Να ακούσουν καλά τις ενημερώσεις, τις συζητήσεις, τις ημερίδες που γίνονται, αφού οι ίδιοι δεν κάνουν ενημερώσεις και ημερίδες. Στην Ικαρία έχουν ήδη διοργανωθεί τουλάχιστον 5, με ειδικούς επιστήμονες, πανεπιστημιακούς, ενεργούς πολίτες άλλων περιοχών. Και να πουν θαρρετά: Στον τόπο μας υπάρχουν αυτές οι δυνατότητες και μπορούν να γίνουν αυτά και αυτά [για το συμφέρον του τόπου], και εμείς εργαζόμαστε για να πετύχουμε το τάδε ή το δείνα. Με κριτήρια.

Τέτοια αυτοδιοίκηση θέλουμε. Ανοιχτή και συνεργάσιμη. Την άλλη την ξέρουμε, δεκαετίες τώρα, με τους υποτελείς διαχειριστάκους αυτοδιοικητικούς, τη διαπλοκή κάθε επιπέδου, και με αποτέλεσμα να καταπίνουν την κάμηλο και να διυλίζουν τον κώνωπα.  

Δείτε τους σχετικούς πίνακες στην αρχή του κειμένου πατώντας τον μεγεθυντικό φακό πάνω δεξιά στην εικόνα.

Ηλίας Γιαννίρης