Ένα ντελίριο ενθουσιασμού σε όλη την επικράτεια, σε βαθμό που όπως έχει γραφτεί, δεν είχε ζήσει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Είναι για την δική μου γενιά, εκείνη η βραδιά του '87, σημείο αναφοράς, καταγεγραμμένη πια στη συλλογική μνήμη.

Εγώ 15 χρονών και ήταν σίγουρο πια πως ήξερα τι με περίμενε στο μέλλον. Και εμένα και την χώρα ολόκληρη! Θα γινόμουν ο νέος Γκάλης!  Είχε αποφασιστεί! Μην το συζητάς! Κάτι παρόμοιο μάλλον σκεφτόταν και όλη εκείνη η νεολαία της εποχής που έπιανε την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια της και προσπαθούσε να την καταλάβει, κάνοντας της περίτεχνα κόλπα.

Εκείνο το θερμό καλοκαίρι έπρεπε να μάθουμε μπάσκετ. Και εμένα δε θα με εμπόδιζε τίποτα για να το πετύχω, ακόμα και αν βρισκόμουν λίγες μέρες μετά για διακοπές στο αγαπημένο μου χωρίο, που η πρόσβαση εκείνα τα χρόνια και οι υποδομές σε βασικά, πόσο μάλλον σε παιδικές χαρές και στην ύπαρξη γηπέδου ή ακόμα και κάποιας μονής έστω μπασκέτας, ανήκε στη σφαίρα της πιο τρελής φαντασίας. Τίποτα δε θα με σταματούσε όμως να παίξω μπάσκετ, έστω και αν βρισκόμουν στο απόμακρο αλλά πάντα - για να μην ξεχνιόμαστε - εξωτικό Καρκινάγρι!

Μπάσκετ! Τα κορίτσια μπορούσαν να περιμένουν...

''Η μπάλα στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα! Και μόλις τέσσερα δευτερόλεπτα!'' Καταλαβαίνεις; Η αγορά ενός στεφανιού λίγο πριν κατεβούμε στο νησί, θα γινόταν επιτακτική ανάγκη. Στεφάνι που, θυμάμαι, στο ταξίδι κρατούσα με αγάπη και δέος όπως ακριβώς κρατούσε ο Γιαννάκης το τρόπαιο λίγες ημέρες πριν και βέβαια να φροντίζω κομπάζοντας, να το επιδεικνύω σε κάθε ευκαιρία και, ναι, το ένιωθα, το έβλεπα στα μάτια τους:Τα φώτα της δημοσιότητας θα στρέφονταν επάνω μου εκείνο το καλοκαίρι.

Με τη βοήθεια και στωική κατανόηση του μπαμπά, ο πάτος από ένα σιδερένιο βαρέλι θα γινόταν το τέλειο ταμπλό, κάποιες βίδες, σχοινιά και ένα μαδέρι ξύλο για να ανέβει η μπασκέτα στο ιδανικό ύψος και όλα πια ήταν έτοιμα! Φίλοι παιδικοί, μικρότεροι,  μα και μεγαλύτεροι στην ηλικία χωριανοί, εκστασιασμένοι και έτοιμοι άπαντες να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό για την νίκη! ΤΙΡΙΝΙΝΙ ΤΙΡΙΝΙΝΙΝΙ.... Το χωριό θα ζούσε ξανά τις στιγμές του θριάμβου και ήξερα, με εμένα πια, κυρίαρχο πρωταγωνιστή!

''Προσοχή όμως μην επωφεληθούν οι Σοβιετικοί από αυτά τα 4 δευτερόλεπτα!'' Καταλαβαίνεις;  

Ο αγώνας ξεκίνησε! Η μπάλα στον αέρα! Φύγαμε...

Μενέλαος Μανώλης
menelaos@ikariamag.gr

υ.γ. Όπως βέβαια ήδη ξέρεις, δεν έγινα ποτέ ο νέος Γκάλης. Με τα μπασκετικά μου κόλπα όμως, κέρδισα το κορίτσι.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Μενέλαου Μανώλη.