Το ζήτημα της προστασίας των υγροτόπων είναι πολύ σημαντικό και έχει απασχολήσει όσους ασχολούνται με την περιβαλλοντική προστασία στα νησιά μας. Έχουμε την τύχη (ή την ατυχία για κάποιους άλλους) τα νησιά μας να έχουν έναν ιδιαίτερα σημαντικό υγροτοπικό πλούτο, τόσο σε έκταση όσο και σε ποιότητα, που λίγες περιοχές στη Μεσόγειο διαθέτουν. Εξαιτίας της γεωμορφολογίας και του κλίματός της οι περισσότεροι και σπουδαιότεροι υγρότοποι βρίσκονται σε παραθαλάσσιες εκτάσεις, εκεί που και ασκούνται όμως πλέον και οι περισσότερες ανθρώπινες δραστηριότητες. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική προστασία του περιβάλλοντος και εν γένει των υγροτόπων έχει ως αποτέλεσμα να υφίστανται συνεχή υποβάθμιση. Στο παρών κείμενο δεν θα αναφερθούμε στα οφέλη από τους υγροτόπους, τα οποία είναι πολλά και εύκολα μπορεί όποιος ενδιαφέρεται να ενημερωθεί για αυτά.

Όπως όλοι καταλαβαίνουμε όσο μεγαλώνουν τα συμφέροντα και οι πιέσεις σε μια περιοχή τόσο είναι πιο δύσκολη είναι η προστασία της. Στη Λέσβο περάσαμε πολλά στάδια και έχουν δει πολλά τα μάτια μας. Από τις μαύρες σημαίες και τις απειλές ξυλοδαρμού κατά την παρουσίαση της Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης προστασίας του κόλπου της Καλλονής στα τέλη της δεκαετίας του ‘90, μέχρι το καμένο παρατηρητήριο ορνιθοπανίδας, τις σκοτωμένες αλεπούδες σε άλλο παρατηρητήριο, το κόψιμο των ενημερωτικών πινακίδων για το περιβάλλον ή και πινακίδων που σημείωναν ότι απαγορεύεται το κυνήγι σε Καταφύγια Άγριας Ζωής. Όλα τα ωραία και γλαφυρά με την πλήρη ανοχή του τοπικού πολιτικού συστήματος σε όλα τα μήκη και πλάτη για την υποστήριξη της προστασίας του περιβάλλοντος. Οι ψήφοι είναι πολλοί, τα συμφέροντα μεγάλα και δεν αγγίζουμε τέτοια θέματα. Είναι χαρακτηριστική η ατάκα επιφανούς στελέχους κόμματος της αριστεράς στη Λέσβο όπου σε έκκληση μου πριν λίγα χρόνια να μας υποστηρίξουν για την προστασία των υγροτόπων, μου απάντησε: «Κρίμα είναι, ας αφήσουμε τον κοσμάκη να χτίσει το εξοχικό του».

Την αδυναμία του πολιτικού συστήματος να πάει κόντρα στα συμφέροντα λίγων, που επιβουλεύονται το φυσικό περιβάλλον που ανήκει σε όλους μας, την είδαμε και στην πρόσφατη απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου (29/1/2013) κατά την οποία απευθύνεται έκκληση προς το Υπουργείο Περιβάλλοντος να επανεξετάσει την οριοθέτηση υγροτόπων στο ΠΔ περί προστασίας μικρών νησιωτικών υγροτόπων του 2012, που θίγουν συμφέροντα ιδιοκτητών και τους απαγορεύει να ασκήσουν το «ιερό» δικαίωμα της οικοδόμησης. Σε μία από τις σπάνιες αποφάσεις ομοφωνίας (καθώς ο Ηλίας Γιαννίρης είχε αποχωρήσει νωρίτερα από τη συνεδρίαση) και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Βασ. Τεντόμα να μετριάσει την πλήρη αποδοχή των επιχειρημάτων των ιδιοκτητών, ουσιαστικά το ΠΣ στο τέλος ομόφωνα προχώρησε σε μια απόφαση που είναι εμφανές ότι εκδόθηκε για την ισχυροποίηση των θέσεων των ιδιοκτητών στην προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Και όλα αυτά χωρίς οι περιφερειακοί σύμβουλοι να έχουν διαβάσει το ΠΔ, να έχουν δει έστω και ένα να χάρτη των περιοχών και χωρίς να ζητήσουν καμία βοήθεια από το Τμ Περιβάλλοντος της Περιφέρειας που έχει το επιστημονικό δυναμικό να τους ενημερώσει για το θέμα. Το θέμα άλλωστε για αυτούς δεν είναι επιστημονικό, αλλά καθαρά πολιτικό και με την απόφαση τους δείχνουν αυτό που τόσο αγαπάνε. Το τσιμέντο. Δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για τον περιορισμό της δόμησης στα νησιά μας. Άλλωστε δεν πέρασαν και πολλοί μήνες από τότε που έβγαλαν και απόφαση τρικομματικής αυτή τη φορά σύμπνοιας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ) για τον αποκλεισμό του περιορισμού της εκτός σχεδίου δόμησης στα νησιά. Πάνω από όλα το συμφέρον της οικοδομής. Να χτιστούν τα πάντα!!

Και όλα αυτά για να μην χάσουν κάποιοι λίγοι το δικαίωμα της οικοδόμησης σε υγροτοπικές εκτάσεις που εκτός όλων των άλλων επιχειρημάτων για την προστασία τους, επηρεάζονται και από τις πρόσφατες πυρκαγιές του 2012 και η παρουσία τους ενισχύει την αντιπλημμυρική προστασία. Να τα μπαζώσουν όλα λοιπόν και τους υγροτόπους, και τις κοίτες ποταμών και τα πάντα. Και εάν μετά με την πρώτη βροχή πλημυρίσουν θα ζητάνε αποζημιώσεις οι πληγέντες και το Περιφερειακό Συμβούλιο θα φωνάζει για την απουσία του Αθηνοκεντρικου κράτους «που μας έχει αφήσει αβοήθητους». Έτσι θα δουλέψει και όλο το εργολαβικό σύστημα για την ταχεία αποκατάσταση των ζημιών, οι πολιτικοί μας «άρχοντες» θα έχουν μια ακόμη ευκαιρία να δείξουν ότι είναι κοντά στους πολίτες και παράγουν έργο (γιατί για τους πολιτικούς μας το έργο τους αποτιμάται με το πόσα κυβικά τσιμέντο έριξαν κατά τη θητεία τους). Έτσι θα ανέβει και το ΑΕΠ της χώρας και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Όλοι;.. και εμείς;

Μιχάλης Μπάκας
aplotaria.gr