Σιχαίνομαι τις σημαίες. Τελεία και παύλα.

Όλες οι σημαίες κρατών αντιστοιχούν σε συγκεκριμένα σύνορα. Ούτε τα σύνορα μου αρέσουν. Μου δημιουργούν την αίσθηση πως όταν τα περνάω κάτι συνταρακτικό θα συμβεί και θα με στείλουν πίσω από κει που ήρθα.

Η μοναδική σημαία που έχω σπίτι μου είναι αυτή της Ελεύθερης Πολιτείας Ικαρίας και αυτό γιατί συμβολίζει το νησί και το ελεύθερο πνεύμα του. Η σημαία αυτή εννοείται πως δεν οριοθετεί σύνορα αλλά συμπυκνώνει για μένα το συμβολισμό ενός εν δυνάμει ελεύθερου κράτους, αυτού που θα ήθελα να ζω.

Τεράστια εμπορική επιτυχία αυτή η σημαία. Τα καλοκαίρια πολλοί επισκέπτες φεύγοντας κουβαλάνε μαζί τους αναμνηστική τη σημαία της Ικαρίας, ακόμα και αν μένει τις περισσότερες φορές σε ένα συρτάρι.

Μα γιατί να πάρεις μαζί σου σουβενίρ μια σημαία; Δεν είναι εθνικιστικό το ζήτημα, ούτε δηλώνει πρόθεση για την ανεξαρτησία της Ικαρίας. Έχεις τη σημαία που, έστω κι αν είναι κλεισμένη μέσα στο ντουλάπι, σου θυμίζει την ουτοπία που θα ήθελες να ζήσεις.

Ναι, για σένα μιλάω, που σε είδα στο πανηγύρι να χορεύεις χωρίς σταματημό και, όταν κοιτούσες ψηλά απ’ το Δράκανο και το κάστρο του Κοσκινά, σιγά-σιγά άλλαζε η όψη σου. Για σένα που δεν το περίμενες να σε κεράσει κάποιος στο καφενείο χωρίς να σε ξέρει και τελικά καταλήξατε να τα λέτε με τις ώρες. Για σένα που όταν έφευγε το καράβι σου δε μιλιόσουνα, για σένα που το τηλέφωνό σου χτυπάει με ‘καριώτικο και κοιτάς συνέχεια τις φωτογραφίες από το καλοκαίρι.

Δεν ξέρω ποια είναι η Ελεύθερη Πολιτεία σου, αλλά μάλλον ήρθε η ώρα να τη βρεις.

Μαρίνα Λαγού
marina.lagou@gmail.com

Υ.Γ. Αυτό το Ikaria, Dhaka, Bangladesh στο Facebook λειτουργεί το ίδιο συμβολικά με τη σημαία. Αν και με κάνει και πεθαίνω στα γέλια θα το βάλω και ’γω.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Μαρίνας Λαγού.