Αλλάζει... ήπειρο μέχρι το τέλος του αιώνα η Ελλάδα λόγω της κλιματικής αλλαγής και αποκτά συνθήκες Βόρειας Αφρικής, με πενταπλασιασμό των ημερών του καύσωνα και 30 επιπλέον ημέρες άμεσης απειλής πυρκαγιών, σε σχέση με σήμερα.

Ειδικά στο λεκανοπέδιο της Αττικής, οι δραματικές αλλαγές στο κλίμα θα αρχίσουν να συμβαίνουν μέσα στα επόμενα χρόνια και θα κορυφωθούν σε μόλις τέσσερις δεκαετίες από τώρα έως το 2050.

Οι περιοχές που φαίνεται ότι θα νιώσουν εντονότερα τις... καυτές κλιματικές αλλαγές είναι η Αττική, η Βοιωτία, η νότια Εύβοια, οι πεδιάδες της Θεσσαλίας και της Κεντρικής Μακεδονίας, η Θράκη, η ανατολική Πελοπόννησος και ειδικά τα ανατολικά της παράλια, η νότια και ανατολική Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου, και κυρίως η Λέσβος, η Λήμνος ,η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία.

Προβλέψεις
Αυτό είναι μέρος μόνο των δυσοίωνων προβλέψεων που προέκυψαν από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα CLIMRUN που ολοκληρώνει το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών και παρουσιάζονται στη νέα ενότητα του Οικοσκοπίου (oikoskopio.gr/map/), της διαδικτυακής χαρτογραφικής εφαρμογής του WWF Ελλάς για το ελληνικό περιβάλλον.

Ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ευρήματα είναι τα εξής:

Αύξηση κατά 50% των θερμών ημερών για την περίοδο 2021-2050 και 100% μεταξύ 2071-2100.

Διπλασιασμός του μέσου όρου ημερών καύσωνα, από 6,7 που είναι σήμερα σε 12,8 ημέρες τον χρόνο κατά την περίοδο 2021-2050. Οι μέρες καύσωνα θα πενταπλασιαστούν ως το τέλος του αιώνα φτάνοντας στις 30,5 ημέρες.

Προβλέπονται 30 επιπλέον ημέρες αυξημένου κινδύνου πυρκαγιάς ανά έτος, οι οποίες θα παρουσιαστούν κυρίως στις ανατολικές περιοχές της χώρας, από τη Θράκη μέχρι και την Κρήτη.

Η αύξηση της θερμοκρασίας φαίνεται να συνοδεύεται από αύξηση των ξηρών ημερών. Οι περιοχές που θα επηρεαστούν περισσότερο είναι η Ανατολική Στερεά, η Εύβοια, η Θεσσαλία, καθώς και τα νησιά του Αιγαίου και η Κρήτη.

Σύμφωνα με την WWF η αύξηση της συχνότητας, της σφοδρότητας και της έκτασης των πυρκαγιών ευνοείται από τις κλιματολογικές συνθήκες.

Αν σε αυτές προσθέσει κανείς και τις ανθρωπογενείς απειλές που παρατηρούνται κατά κόρον στη βόρεια Μεσόγειο, όπως οι αλλαγές χρήσεων γης, ο κατακερματισμός των δασικών εκτάσεων και η υπερεκμετάλλευση των πόρων, δημιουργείται ένα «εμπρηστικό μείγμα» για τις αντοχές προσαρμογής των οικοσυστημάτων, έναντι του οποίου όλες οι μεσογειακές χώρες οφείλουν να αμυνθούν με τις κατάλληλες πολιτικές.

imerisia.gr