Είναι μεσημεράκι κάποιου Σαββάτου του περασμένου Οκτώβρη, κάπου στη Μέση Ανατολή (όπου πλέον κατοικώ). Έχουμε καλέσει τους νέους μας φίλους για φαγητό. Δύο Έλληνες, έναν Ιρλανδό, ένα ζευγάρι από τον Λίβανο και μία Αμερικάνα. Πριν κάτσουμε στο τραπέζι με ρωτάνε από περιέργεια να δουν τι δείχνει η ελληνική τηλεόραση μιας και έχω πρόσβαση σε ελληνικά συνδρομητικά κανάλια. Πάνω στο ζάπινγκ πέφτουμε πάνω στην ΕΡΤ, ΔΤ, Νεριτ, όπως θέλετε το λέτε. Νομίζω τότε ήταν ΔΤ αλλά δεν είμαι σίγουρος.

Έπαιζε σε επανάληψη το Επι-μένουμε Ελλάδα με την Ρένια Τσιτσιμπίκου και τον Πέτρο Κουμπλή. Δεν θα ξεχάσω πως φώτισε το πρόσωπό μας στην εικόνα που πρόσφερε αυτή η εκπομπή. Μία Ελλάδα γεμάτη φως, δροσιά και υγεία. Μία Ελλάδα που θέλουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά, από όπου και αν βρισκόμαστε. Στη θέα του ελληνικού ηλιοβασιλέματος, των καταγάλανων παραλιών, των γραφικών διαδρομών και των αυθεντικών ανθρώπινων ιστοριών έχουμε μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Για εμένα ήταν νοσταλγία. Για άλλους θαυμασμός. Για όλους μας έγινε σκοπός!

Δεν είναι απαραίτητο να γράψω τα αυτονόητα. Για το τι όμορφη χώρα έχουμε και πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε αυτήν. Ήθελα να γράψω για την ανάγκη να την βλέπουμε κάθε στιγμή και να φωτίζει τις καρδιές μας έστω και μέσα από την τηλεόραση. Είναι καιρός που θέλω να γράψω αυτήν την ιστορία, αλλά όλο διστάζω λόγω της φιλικής μου σχέσης με την Ρένια. Δεν ήθελα να φανεί ότι αβαντάρουμε τους αγαπημένους μας ανθρώπους, ειδικά σε καιρούς που όλοι είναι καχύποπτοι. Ωστόσο στο άκουσμα της είδησης ότι η εκπομπή επιστρέφει στην ελληνική τηλεόραση ήθελα να στείλω την αγάπη μου και τις ευχές μου. Πραγματικά μας έλειψε.

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης
stapap@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη.

H πρόσφατη ελεύθερη πτήση της Ρένιας Τσιτσιμπίκου στο ikariamag.gr: Χιλιόμετρα.