ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη
του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη
14/07/2017 - 10:30Με παιδιά στην Ικαριά
Ας με συγχωρέσουν οι φίλοι μου Καριώτες αλλά ως γνήσιο ξενάκι στο Νησί, δυσκολεύομαι να κανονίσω διακοπές στην Ικαρία φέρνοντας τα παιδιά μου. Θα μου πεις «γιατί ρε Σταύρο; Τι το δύσκολο έχει να φέρεις όλη την οικογένεια στην Ικαρία; Εμείς δηλαδή πως τα φέρνουμε στο Νησί και τα ξαμολάμε;» Δίκιο έχεις και μου βάζεις φωνές για τους ενδοιασμούς μου, αλλά άσε με να εξηγήσω...
08/02/2017 - 21:50Αχ αυτά τα Σάββατα
Δεν νομίζω να ρωτήσεις κάποιο παιδί ποια είναι η αγαπημένη του μέρα και να μην σου απαντήσει το Σάββατο. Η τέλεια μέρα στο καλύτερο σημείο της εβδομάδας. Ξεκίνημα του Σαββατοκύριακου που σου επιτρέπει να ξενυχτίσεις την Παρασκευή και να το ξανακάνεις χωρίς τύψεις και ενοχές το επόμενο βράδυ προτού μας βρει η Κυριακή, που εντάξει δεν λέω, καλή και αυτή αλλά δεν είναι Σάββατο. Η αλήθειες να λέγονται.
23/01/2017 - 18:24Υπερασπίσου το παιδί
Ποτέ μου δεν σκέφτηκα σοβαρά ότι θα γινόμουν καθηγητής. Πίστευα ότι θα έκανα κάτι πιο χειροπιαστό. Στο σχολείο ήμουν μαθητής της πλάκας. Κουτσοδιάβαζα ακούγοντας αθλητικό ραδιόφωνο χωρίς να ξέρω τι θέλω να κάνω. Η αποτυχία των Πανελληνίων ως μαθητής Α’ Δέσμης ήταν σφαλιάρα στον εγωισμό μου, όμως, μου έδειξε με τι δεν πρόκειται να ξανά ασχοληθώ. Μαθηματικά και Φυσικοχημείες!
08/02/2016 - 09:42Ο Συνταξιούχος
Δούλεψε για κοντά 40 χρόνια. Από τα 18 στον μόχθο για να χτίσει κάτι από το μηδέν. Από λίγο έως τίποτα είναι αυτό που μπόρεσαν να του αφήσουν οι δικοί του γονείς. Βλέπεις για αυτούς επιτυχία ήταν να τον σπουδάσουν. Κάτι παραπάνω δεν μπορούσαν να κάνουν. Αλλά αυτό το ένα πτυχίο αρκούσε για να σταθεί στα πόδια του.
12/10/2015 - 00:35Κάτι δε μ’ αρέσει
- Δεν ξέρω... καταλαβαίνω αυτό που λες αλλά κάτι δεν μου αρέσει.
- Τι είναι αυτό που δεν σου αρέσει; Πού διαφωνείς;
24/07/2015 - 11:42Θα θελα να ‘μουν Ικαριώτης
Από που είσαι; Πάντα με φόβιζε αυτή η ερώτηση. Ήξερα ότι η απάντηση που έδινα δεν ακουγόταν ιδιαιτέρως ελκυστική. Γεννήθηκα στην Αθήνα, όπως και οι γονείς μου. Ο ένας παππούς έφτασε στην Αθήνα πολύ μικρός από την κατεστραμένη Σμύρνη και ο άλλος επίσης παιδί με την οικογένειά του από τη φτωχή Σκάλα Μεσσηνίας. Αυτό.
18/05/2015 - 10:58Πανελλαδικές: Εισαγωγή στο... Σύστημα
Τέτοιες μέρες του χρόνου κάτι με πιάνει από το 1998 και έπειτα. Ήταν τότε που έδωσα κι εγώ τις δικές μου Πανελλήνιες εξετάσεις. Τις εξετάσεις για γέλια όπως είχα γράψει παλαιότερα. Μία από τις εμπειρίες που δεν θα ήθελα να ξαναζήσω. Σχολεία, φροντιστήρια, καθηγητές ιδιαιτέρων, γονείς, συγγενείς, media, όλοι είναι πάνω από μία εφηβική ψυχή που βογκάει από την πίεση. Όλοι για το καλό του παιδιού μα λίγοι αυτοί που κατανοούν το ίδιο το παιδί.
26/03/2015 - 00:42Το δάχτυλο
Πολύς λόγος γίνεται τελευταία για τα δάχτυλα. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Άλλες φορές προσβάλουν και άλλες στοχοποιούν. Τα “βλέπουμε” στις τηλεοράσεις, σε περιοδικά και εφημερίδες, στα χέρια πολιτικών, σε “σοβαρές” συζητήσεις, σε σατυρικές εκπομπές, στα σχολεία, στην οδήγηση, σε κάθε είδους εκφοβισμό… παντού. Κάποτε επικοινωνούσαμε με τις λέξεις. Τώρα επικοινωνούμε με τα δάχτυλα.
05/03/2015 - 10:02Μένουμε Ελλάδα
Είναι μεσημεράκι κάποιου Σαββάτου του περασμένου Οκτώβρη στη Μέση Ανατολή (όπου πλέον κατοικώ). Έχουμε καλέσει τους νέους μας φίλους για φαγητό. Δύο Έλληνες, έναν Ιρλανδό, ένα ζευγάρι από τον Λίβανο και μία Αμερικάνα. Πριν κάτσουμε στο τραπέζι με ρωτάνε από περιέργεια να δουν τι δείχνει η ελληνική τηλεόραση μιας και έχω πρόσβαση σε ελληνικά συνδρομητικά κανάλια. Πάνω στο ζάπινγκ πέφτουμε πάνω στην ΕΡΤ, ΔΤ, Νεριτ, όπως θέλετε το λέτε. Νομίζω τότε ήταν ΔΤ αλλά δεν είμαι σίγουρος.
18/12/2014 - 00:23Μ' εμάς ή με τους άλλους;
Eίσαι με τον Ρωμανό ή τον Αθανασίου; Με τη Νέα Δημοκρατία ή τον Σύριζα; Μνημονιακός ή αντιμνημονιακός; Αριστερός ή δεξιός; Πατριώτης ή φασίστας; Πιστός ή άπιστος; Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός;
