ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη

Ο Σταύρος δεν κατάγεται από την Ικαρία αν και θα το ήθελε πολύ. Στο ikariamag συμμετέχει… με αφορμή την Ικαριά και τη φιλία του με έναν εργασιομανή Καριώτη, όταν υπηρέτησαν μαζί τη μαμά πατρίδα. Έχει εργαστεί ως αθλητικός συντάκτης, ραδιοφωνικός παραγωγός, σπίκερ αγώνων, μάγειρας και λατζέρης σε εστιατόριο της Νέας Υόρκης (!). Σπούδασε Επιχειρησιακή Επικοινωνία στις ΗΠΑ και είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών με έμφαση στα Social Media και το HR. Διδάσκει σε Αμερικανικό Πανεπιστήμιο στο Κουβέιτ της Μέσης Ανατολής. Είναι ο μπαμπάς της Κωνσταντίνας και του Λεωνίδα. Αυτός είναι ο σπουδαιότερος τίτλος όλων.

του Σταύρου Παπακωνσταντινίδη

Πάει καιρός που δοκίμασα να πετάξω. Κάτι παραπάνω από 4 μήνες πέρασαν και όλα γύρω μου τρέχουν δίχως να προλαβαίνω να τα επεξεργαστώ. Κάθε φορά που αποφάσιζα να γράψω, μία νέα σκέψη διέκοπτε την απογείωση... Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ξεχάσω να πετάω. Έχω πάψει να σκέφτομαι καθαρά και να μπορώ να διακρίνω τις λεπτές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο ενδιαφέρον και το κοινότυπο. Τελικά αποφάσισα να γράψω για το δεύτερο…

Βρέθηκα πρόσφατα σε μία έκθεση συνεδριακού τουρισμού στη Βαρκελώνη, όχι λόγω ΕΟΤ. Το διευκρινίζω αυτό γιατί έχει τη σημασία του. Φτάνοντας στον εκθεσιακό χώρο αναρωτιόμουν πως θα αντιμετωπίσουν εμάς τους Έλληνες οι συνάδελφοι του εξωτερικού.

18/11/2011 - 01:01#nohope

Στην προηγούμενη πτήση μου προσπάθησα να βρω κάτι θετικό μέσα σε αυτήν την καταχνιά. Παίρνοντας μία γερή δόση αντιμιζέριας θέλησα να εξάρω την προσπάθεια πολλών από εμάς να συνεχίσουμε το βηματισμό μας και να ονειρευόμαστε έναν ξάστερο ουρανό για το μέλλον. Σύντομα επανήλθα στη μίζερη ελληνική πραγματικότητα. Έναν κόσμο εξοργισμένο με όλους και με όλα.

Βαρέθηκα να ακούω τα ίδια και τα ίδια. Όπου και με όποιον και αν μιλούσες το καλοκαίρι, σου έλεγε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και με απόγνωση αναρωτιόντουσαν τι άλλο μπορούμε να κάνουμε με «αυτούς» που μπλέξαμε.

20/07/2011 - 18:58Κενό αέρος

Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους στη διάρκεια μίας πτήσης είναι το κενό αέρος. Για όσο διαρκεί, λίγο ή πολύ, όλοι μας ανησυχούμε. Κλείνουμε τα μάτια και περιμένουμε να νιώσουμε πάλι τη δύναμη του αέρα στην ουρά και στα φτερά για να συνεχίσουμε την πτήση μας.

Θυμάμαι όταν πήγα να γράψω έκθεση στις πανελλήνιες εξετάσεις. Τότε είχαμε τις δέσμες και το πρώτο μάθημα από τα τέσσερα ήταν η έκθεση ιδεών (…του Παπαπανούτσου, του Κρισναμούρτι, και λοιπών δοκιμιογράφων) . Ήταν Ιούνιος του 1998 και το θέμα που θα έπεφτε δεν το είχα προβλέψει.

Ως νέος γονιός και νέος νονός θα έπρεπε ήδη να έχω αναθεωρήσει. Σε μια δύσκολη οικονομική κατάσταση για όλους μας, η ύπαρξη ενός φτηνού παιχνιδάδικου είναι χρήσιμη. «Καλό είναι να έχεις την εναλλακτική και ας μην σου αρέσει» μου λένε όταν γκρινιάζω στο άκουσμα της επίσκεψης σε σούπερ μάρκετ παιχνιδιών. Ίσως να μην έχουν άδικο.

14/03/2011 - 20:33Σελοτέιπ

Θυμάμαι κάθε Σάββατο πρωί, να πρήζω τον αδελφό μου να με πάρει μαζί του στο Μοναστηράκι,

21/02/2011 - 13:49Ευθεία γραμμή

Αυτή τη φορά η πτήση γράφεται με κομμένα τα φτερά. Σήμερα έχασα ένα φίλο. Ίσως δεν έχει σημασία το όνομά του, ούτε από τι «έφυγε». Σημασία έχει η απώλεια. Η σκέψη ότι δεν θα ξαναδούμε μπάλα μαζί. Δεν θα παίξουμε τα βράδια της Τρίτης στο γηπεδάκι. Δεν θα κάτσουμε να ακούσουμε μουσική συζητώντας τους στίχους και τα σόλο της κιθάρας πίνοντας το ποτάκι μας.

08/02/2011 - 13:04Ενοικιάζεται

Περπατάω στο κέντρο μιας μοναχικής, μεγάλης πόλης.

Σελίδες