Σκέψεις την στιγμή της εκτόξευσης

Βιώνοντας της Ημέρες Δημοψηφίσματος στην Ικαρία.

Και κατεβαίνω την Παρασκευή στον Άγιο, το μεγαλο εμπορικό κέντρο που λέει και η μάνα μου, για τον συνηθισμένο και απαραίτητο καφέ και ακούω ομιλίες υπέρ του όχι! Ένας νεαρός στην παρέα, λέει όχι σε όλα, δεν τους χαρίζω εγώ το μέλλον μου! Η τηλεόραση βεβαίως, μέρες τώρα, φωνάζει για το ναι! Και το ήσυχο μου καλοκαίρι στην Ικαριά, πάει περίπατο! Μάλλον μαζί με τις διαπραγματεύσεις... Και σκέφτομαι....

"3…2…1… Εκτόξευση! Και ακούγονται φωνές. Εγκαταλείψτε την επιχείρηση... Χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά... Είμαστε στον αέρα δεν γίνεται να εγκαταλείψουμε. Μα πρέπει να βγούμε έξω. Μα δεν μπορούμε. Σώστε ό,τι μπορείτε. Και τρέχουμε γύρω γύρω σε ένα όχημα που έχει εκτοξευθεί και πάει. Μα πού πάει; Και για πού τρέχουμε; Τι μας συμβαίνει; Τρέξτε... Όχι, μην τρέχετε, είμαστε καλά, δυνατοί και φουλ στα καύσιμα. Ψαξτε την έξοδο. Όχι, πού θα πάτε;

3...2...1... προσγείωση! Μα τί προσγείωση θα είναι αυτή; Ψάξτε την έξοδο... Όχι, παραμείνετε στις θέσεις σας. Όλοι φωνάζουν. Όλοι τρομάζουν. Όλοι στριφογυρνούν στις θέσεις που τους έχουν δοθεί και κανείς δεν ξέρει. Κανείς δεν είναι ικανός. Κανείς δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη. Πού είναι τα μεγάλα μυαλά να μιλήσουν και να δώσουν απαντήσεις; Τρέξτε... τρέξτε... Και πού να πάμε; Δεν υπάρχει διαφυγή. Είμαστε στον αέρα, βρισκόμαστε στο κενό. Όλοι μιλάνε. Κανείς δεν ξέρει... Τελικά που πάμε; Κανείς δεν ξέρει. Και ακούγονται φωνές. Όχι, Ναι, Πρέπει, Μπορώ και κάπου στο βάθος ... χαίρε ω χαίρε ελευθεριά.

3...2...1... εκτόξευση! Μα προς τα πού;"

Και γυρίζω  σπίτι και όλα αυτά γυρνάνε στο μυαλό μου, όλες οι προσπάθειες για τρομοκρατία και όλα εκείνα τα πεπεισμένα χαμόγελα ελπίδας, όλες εκείνες οι φωνές που δείχνουν την δική τους απελπισία... Και αναμένω και γω να δω την επόμενη μέρα... Γιατί ο Έλληνας πάντα θα έχει επόμενη μέρα... Και αναμένω και γω να δω την επόμενη μέρα, γιατί εκείνη η εβδομάδα που πέρασε μας δίχασε όλους... Και αναμένω και γω να δω την επόμενη μέρα, γιατί η πίστη μου στην ελπίδα δεν αξίζει, για καμιά από εκείνες τις φωνές, να χαθεί...

Ρωξάνη Αντωνιάδου
rox.anto18@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.