Από όσα δοκιμάσαμε (και δεν ήταν λίγα) και πήραμε ως δώρα με την επιστροφή, αυτό που έσπρωξα με περισσή προσοχή ανάμεσα στα πιο μαλακά ρούχα της βαλίτσας, από φόβο μη σπάσει, ήταν το βαζάκι με το άγριο κρίταμο Ικαρίας. Δύο μέρες εκεί, δύο μέρες στους Φούρνους*, μόλις χθες το μεσημέρι επιστρέψαμε από ταξίδι τετραήμερο φουλ στα νόστιμα, φαγητά μαγειρεμένα και ντελικατέτσες νησιώτικες. Κορυφαίο απόκτημα τούτο το βάζο με τραγανό κρίταμο.
Πάντα προσπαθώ μέσα από τα άσχημα να εντοπίσω μια αχτίδα φωτός. Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, πάντα θα υπάρχει κάτι το αληθινό, το ελπιδοφόρο που θα εκκινεί τις διαδικασίες για τη δημιουργία. Το πιο αισιόδοξο στην εποχή μας είναι πως η παλιά κινητήριος δύναμη, το χρήμα, σιγά σιγά αντικαθίσταται από το πάθος, την αφοσίωση, την πίστη στο στόχο. Καθημερινά αποδεικνύεται πως μπορείς να καταφέρεις αυτό που θες με βασικό όπλο ένα. Την θέληση.