φωτογραφία: Ιωάννης Κούβαρης

Ο Κώστας, ο Νίκος και ο Παντελής ξόδεψαν το απόγευμα στο ρουμάνι, κάτω από τις κουμαριές και τους πρίνους, ψάχνοντας για μανίτες. Ο πρώτος ήταν ο ειδικός, ο πιο έμπειρος, και ο τελευταίος ήταν ο άσχετος της παρέας. Δεν υπήρχε όμως πρόβλημα, αν και ο Παντελής έβρισκε τους λιγότερους γιατί δεν ήξερε να διαβάσει τα σημάδια, τους έδειχνε στον Κώστα που γρήγορα αποφάσιζε αν έπρεπε να μπουν στο καλάθι ή να πεταχτούν.

Πέρασαν όμορφα, έκαναν ένα μεγάλο διάλειμμα στο ξέφωτο αγναντεύοντας τη Χίο και πριν σουρουπώσει γύρισαν στο σπίτι για να ψήσουν ό,τι είχαν μαζέψει. Άναψαν το τζάκι και περίμεναν να κάνει θράκα για να βάλουν επάνω τη σκάρα. Ετοίμασαν μια σαλάτα, έκοψαν μια καθούρα και ήπιαν το πρώτο ποτήρι κρασί. Η Χριστίνα, η γάτα του Νίκου, τριβόταν συνεχώς στα πόδια τους και δεν απομακρυνόταν καθόλου μιας και ήξερε πως θα βρεθεί και για κείνη ένας μεζές.

Οι πρώτοι χοντρίτες βγήκαν αχνιστοί και μυρωδάτοι από τα κάρβουνα, έτοιμοι για λάδι και λεμόνι. Ένα μικρό κομμάτι που είχε αρπάξει προσφέρθηκε στη Χριστίνα, μια ιδιαίτερη γάτα που έτρωγε σχεδόν τα πάντα. Δύο γείτονες που έφεραν ένα κομμάτι καπνιστού χοιρινού προστέθηκαν στην παρέα. Άρχισαν τα πρώτα πειράγματα και τα γέλια. Μπήκε και κάτι στο τηγάνι, έτσι για συμπλήρωμα.

Μετά από λίγο η Χριστίνα άρχισε να κυλιέται κάτω και να νιαουρίζει. Από το μυαλό του Κώστα πέρασε σαν αστραπή η ιδέα του δηλητηριασμένου μανίτη αλλά δεν είπε τίποτα. Σήκωσε το ποτήρι και τσούγκρισε με τους υπόλοιπους. Χρειάστηκαν μόλις λίγα λεπτά για να κάνει και ο Νίκος την ίδια σκέψη. Μόνο ο άσχετος Παντελής δεν πήρε χαμπάρι και καμάρωνε που μόλις είχε μάθει να ξεχωρίζει τρία από τα πιο διαδεδομένα είδη του μύκητα, ένα πολύ μικρό δείγμα από τον πλούτο του δάσους. Η Χριστίνα, με την πλάτη στο πάτωμα, σήκωνε τα πόδια ψηλά και τ’ άφηνε να πέσουν, πότε από τη μία πλευρά και πότε από την άλλη. Το νιαούρισμά της έγινε αδιάκοπο και επίμονο.

Όμως μ’ αυτά τα πράγματα δεν παίζεις, γεννήθηκε η αμφιβολία πως στο ξεδιάλεγμα έγινε το λάθος, οπότε η πιο φρόνιμη σκέψη ήταν η πλύση στομάχου. Βιαστικά σκέπασαν τη φωτιά κι αργά το βράδυ έφτασαν στο νοσοκομείο. Με τη σειρά, ο ένας μετά τον άλλον, άδειασαν το στομάχι τους ενώ το νέο κυκλοφόρησε γρήγορα, διογκωμένο ως συνήθως. Ακούστηκε ότι τους έφεραν, φορτωμένους σε μια καρότσα αγροτικού, σε κωματώδη κατάσταση κι ότι χαροπάλευαν. Ευτυχώς δεν ήταν αλήθεια.

Είχε ξημερώσει πια όταν πήραν το δρόμο της επιστροφής για το χωριό. Ξενυχτισμένοι και ταλαιπωρημένοι κατευθύνθηκαν πάλι στο σπίτι του Νίκου να πιουν ένα βραστικό με παξιμάδι, να στρώσει το στομάχι, και να πάνε στις δουλειές τους. Μπαίνοντας στο καθιστικό βρήκαν τη Χριστίνα ακίνητη, στην ίδια θέση, μπροστά στο τζάκι. Στη ζεστή αγκαλιά της πέντε μικρά γατάκια βύζαιναν το πρώτο τους γάλα…

Γιάννης Κέφαλος
jianniskefalos@yahoo.gr