Η εβδομάδα αντιμιζέριας των ελεύθερων πτήσεων τελειώνει. Θα μπορούσαμε να τη συνεχίσουμε. Αλλά πτήσεις φωτεινές ούτως η άλλως έμπαιναν και θα μπαίνουν. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είμαστε εδώ...

Αποφασίσαμε λοιπόν να ζητήσουμε από τους συντάκτες μας να πας πουν 1-2 πράγματα που κάνουν τον καθένα να αισιοδοξεί και να αποτινάσει τη μιζέρια με την οποία πάνε να μας κουκουλώσουν.

Μικρές σκέψεις, δράσεις, παραδείγματα, εικόνες, συμπεριφορές, φαινόμενα και οτιδήποτε άλλο ρίχνει φώς στη ζωή μας και μας κάνει να κοιτάμε το μέλλον με συνείδηση και όρεξη… είτε στην Ικαρία είτε και πέρα από αυτήν!

Απολαύστε Υπεύθυνα…

Βασίλης Δουρής:
- Η Θάλεια όπου να 'ναι κλείνει τα τρία. Όποτε με βλέπει κρύβεται - μέχρι που άξαφνα ήρθε μόνη της, με αγκάλιασε και με φίλησε γλυκά.
- Ξεναγώ ένα ζευγάρι Γιαπωνέζων επισκεπτών στο βροχερό ολλανδικό κτίριο που εργάζομαι, μέχρι που ξεπροβάλλει ένας χλωμός, φευγαλέος ήλιος. Κοιτάζονται με απροσποίητη χαρά και με ρωτάνε: «Σε πειράζει να πάμε έξω να βρούμε λιμπελούλες;»

Μενέλαος Μανώλης:
- Υπάρχουν άνθρωποι σε δύσκολες εποχές σε αντίξοες συνθήκες, που αθόρυβα δουλεύουν τολμούν δημιουργούν πρωτοπορούν ξεχωρίζουν. Η διάκριση του (συμπατριώτη) Λάνθιμου ανάδειξε και μια άλλη Ελλάδα λιγότερο γκρίζα.
- Νομίζω, έχω την αίσθηση, ότι αρχίζουμε να βγαίνουμε από την κοινωνική αφασία μας, ότι αρχίζουμε πάλι να συζητάμε, να βλέπουμε και προς τα μέσα. Νομίζω.

Νικόλας Κουντούπης:
- «Και ποιος βαστά το Σύλλογο;» «Τα παιδιά του χωριού» (ο διάλογος αυτός είναι η νοητή πραγματικότητα των χωριών μας, από Βαώνη μέχρι Ράχες!). Αισιόδοξος και ελπιδοφόρος. Συμμετοχικός και συντροφικός. Δεν προσπαθούμε για τη λύση... βρίσκουμε τη λύση!
- Δεν είν' καλό που οι γενιές μας μαθαίνουν να 'ξελεπίζουν' μόνες τους τα ψάρια παρά να τα καταβροχθίζουν αμάσητα-καθαρισμένα; Ίσως και αυτό να είναι το ομορφότερο κομμάτι απ’ της ζωής μας το ταξίδι!
- Οι αλήθειες. Οι αλήθειες, περισσότερες αλήθειες! (Ακόμα και αν μας λείψουν κάτι απογεύματα με τα 'πιο μεγάλα ψέματα στα πιο αθώα βλέμματα'). Πλησιάζουν οι αλήθειες. Μετά τη σύσφιξη των «υλικών και άυλων» σχέσεων. Μετά από τις εξαρτήσεις μεταξύ των ανθρώπων. Και όλα τούτα πριν τους κοινωνικούς αγώνες!

Γιάννης Κέφαλος:
- Μια ιδέα που ταξίδεψε από τον Άγιο έφτασε στην 'Ηπειρο και γύρισε στο Φάρο. Η μεγάλη χαρά να ονειρεύεσαι με ανθρώπους που ξέρεις ότι θα πάνε τουλάχιστον ένα βήμα πέρα από τα λόγια.
- Η γλυκιά αναμονή για καθετί. Να περιμένεις: κάποιο τριήμερο επειδή μπορεί να φανεί η κολλητή, τα πρωτοβρόχια για να βγουν οι μανίτες, τη μεγάλη συνάντηση των τσαμπουνιέρηδων και μη, τις Απόκριες για τους χαρταετούς. Αναγκαίες και ικανές αφορμές για να μη χαλαρώνουν ποτέ οι δεσμοί μας.  

Κική Τσαντίρη:
- Όταν βλέπω τον ήλιο ν’ανατέλει και να δύει, ανεξαρτήτου επικαιρότητας.  

Αλεξία Παλαιστή:
- Οι άνθρωποι που αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή στην Ικαρία, παίρνοντας ρίσκα και χωρίς να το βάζουν κάτω με τίποτα.
- Η Ταϊβανέζα συγκάτοικος που στις συζητήσεις μας μου λέει πως πριν από δέκα χρόνια η χώρα της ήταν σαν την Ελλάδα, όμως σήμερα διέπεται από αξιοκρατία και δικαιοσύνη. Τα πράγματα όντως αλλάζουν αν εμείς οι ίδιοι το θέλουμε.
- Οι ερωτευμένοι γιατί ζουν σ' ένα κόσμο ποτισμένο με κάθε λογής μαγεία και δεν αφήνουν τη μιζέρια της κρίσης να τρυπώσει στην κρεβατοκάμαρά τους.

Στέλλα Κυριακού: Η λέξη αισιοδοξία για μένα ισοδυναμεί με τη λέξη "όραμα".
- Αισιοδοξώ όπου υπάρχει "το δημιουργείν" και το "συμμετέχειν".  Αισιοδοξώ λοιπόν, όταν επισκέπτομαι μία έκθεση τέχνης και οποιαδήποτε άλλη έκφανσή της τέχνης.  Αισιοδοξώ όταν πρωτοπορεί μία ομάδα ατόμων επιχειρηματικά. Αισιοδοξώ όταν εν μέσω κρίσης διαπιστώνω ότι οι σχέσεις των ανθρώπων βελτιώνονται προς το καλύτερο. Αισιοδοξώ όταν "δημιουργώ" τον απαιτούμενο χρόνο για να βρεθώ κοντά στη φύση και να θαυμάσω την ομορφιά της.
- Αισιοδοξώ όταν δημιουργώ, γιατί εκεί είμαι ελεύθερη.... :)

Νίκος Κοντινάκης:
- Που εν μέσω ανασφάλειας για τη δουλειά του, με δυο παιδιά και μισό μισθό, ο φίλος μου ο Μ. επιμένει να θέλει να κάνει διδακτορικό για την σχέση της αρχαιοελληνικής και ρωμαϊκής γεωμετρίας με τον προσανατολισμό των τζαμιών της πρώτης αραβικής περιόδου στη Μεσόγειο... εκεί που το φαινομενικά άσκοπο χτυπάει την μιζέρια!
- Όταν την προηγούμενη Κυριακή σε παράσταση στου Παπάγου, μια αιγαιοπελαγίτικη τσαμπούνα σήκωσε πανιά σε θεατές και χορευτές μαζί... για τα πράγματα που είναι πάνω και πέρα από «συνθήκες» και «περιστάσεις».
- Που όσο κρατάει... κάθε απόγευμα να μου σπάνε τα νεύρα από τις φωνές στην παιδική χαρά δίπλα στο σπίτι μου... η άγνοια κινδύνου θα υπενθυμίζει και θα κερδίζει!

Γιώργος Τσιμπίδης:
- Μου αρέσει που έχουμε χάσει την βολή μας, μας έχει κάνει λίγο ανθρώπους, έχουμε αρχίσει να κοιτάμε τους γύρω μας στα ματιά και όχι στις τσέπες. Το ξέρω πως δεν φτάνει αυτό για να γεμίσουμε το στομάχι μας, αλλά το ζητούμενο ποιο είναι;
- Περιμένοντας κάτι να γίνει, ξεχάσαμε να ζούμε. Πιστεύω στην ίδρυση μικρών ανήσυχων ομάδων με σκοπό την πιο δημιουργική παραγωγή και το χαμηλό κόστος. Οι δύσκολες καταστάσεις κάνουν τους ανθρώπους πιο δραστήριους και αποφασιστικούς. “Resπira is coming”…

Μελίνα Πλάκα:
- Η στιγμή που κανονίζεται ένα ταξίδι...κι ας μην γίνει ποτέ τελικά!
- Ένα γλέντι με λόγια του αέρα και μπόλικο κρασί..

Γιάννης Κουτελίδας:
- Η αλματώδης ανάπτυξη της μουσικής παιδείας στην Ικαρία (κυρίως στις Ράχες που γνωρίζω) τα τελευταία χρόνια.
- Τα ποδήλατα στους δρόμους της Αθήνας. Κάποια μου χάρισε και μια καλημέρα…

Ηλέκτρα Πάστη:
- Τα βότσαλα κάτω από το σπίτι μου στον Ξυλοσύρτη. Που όταν τα πατάς ξυπόλητος παίζουν μουσική.
- Εσύ με κάνεις να αισιοδοξώ. Κι εσύ. Κι εσύ. Κι εσύ.

Μυρτώ Αξαρλή:
- Η θέα από το σπίτι μου στο Γιαλισκάρι… καταφέρνω κοιτώντας την να ισορροπήσω τα πάντα και μέσα μου και έξω μου.
- Όσο οι άνθρωποι έχουν ακόμα την επιθυμία να συναντιούνται, να ερωτεύονται και να θέλουν να ακουμπούν ο ένας τον άλλον,θα είμαι αισιόδοξη.
- Πιστεύω πως οι μικρές παρέες στις αυλές και στα μπαλκόνια θα δώσουν αν όχι όλες, τουλάχιστον αρκετές λύσεις.

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης:
- Όταν κοιτάω τα αθώα μάτια της κόρης μου που ευτυχώς ακόμα δεν έχει καταλάβει τι γίνεται.
- Όταν ακούω το Imagine του John Lennon κυρίως για το στίχο του “Imagine all the people Living for today”.

Μανώλης Ξενάκης (ερχεται σύντομα...στιε ελεύθερες πτήσεις):
- Η αισιόδοξη σκέψη προηγούμενων ετών για επαναπατρισμό και επιστροφή στο νησί περνάει από την θεωρία στην πράξη.
- Εν αναμονή του εμβολίου για την ανοσία σε ποδοσφαιρικά χρώματα και οπαδική καζούρα.
- Περιμένοντας τη ημέρα που η μάνα δεν θα έχει δίκιο να επιμένει να ντυθώ καλά, δεν θα χρειάζεται να επισκεφτώ ολόκληρο το σόι τις 4 ημέρες των διακοπών, η Νικολέτα θα σταματήσει να γκρινιάζει για τα αθλητικά, η δημοτική αρχή δεν θα τα χώνει στην πολιτεία, η ηγεσία του ΚΚΕ δεν θα χρησιμοποιήσει ξανά σε λόγο τις λέξεις πλουτοκρατία και κεφαλαίο…κτλ κτλ.....

Αφροδίτη Τσαμουδάκη:
- Η αύξηση των εξαγωγών της χώρας μας από τις αρχές του χρόνου!
- Ο Γυναικείος Συνεταιρισμός «Γεύσεις Ικαρίας» για τα ωραία πράγματα που κάνει και φτιάχνει!

Βάσω Καττέ:
-Όταν βλέπω τον κόσμο να διασκεδάζει.
-Όταν βλέπω κίνηση και ζωή στους δρόμους.

Γλυκούλα:
Η κολλητή μου που, όπως και πολλοί ακόμη, ξεκίνησε και πηγαίνει στη δουλειά της με ποδήλατο.  Εγώ πότε;
- Η παραλία του Καρκιναγρίου αυτό το καλοκαίρι. Ξαναπήρε ζωή! Μετά την καταστροφή, πάντα κάτι θα ανθίσει.

Κωνσταντίνος Βατούγιος:
- Τα παιδιά του ΣΝΑΚ.
- Η ανταπόκριση σας στο νέο ikariamag και η νέα πλατφόρμα του που το κάνει ταχύτατο στις οθόνες σας και επιτυχέστερο στο google search.

ikariamag| η Ικαριά…αλλιώς!