Μελαγχολικός Σεπτέμβρης; Ένας μήνας αλλαγών και αποφάσεων; Αλήθεια, πόσες φορές έχεις ακούσει τις ίδιες σαχλαμάρες; Ένας μήνας σαν τους άλλους. Όπως και ο Αύγουστος. Μόνο με λίγη παραπάνω μαγεία. Ο εαυτός μας δεν αλλάζει, μόνο οι άνθρωποι, οι μυρωδιές και οι ιστορίες που μας τριγυρίζουν. Κι αν θέλουμε θα τα κρατήσουμε. Όπως ένα βλέμμα. Ένα βλέμμα παραπάνω, διαφορετικό κι ας έχει ξεχαστεί την επόμενη μέρα. Κι αν δεν ξεχαστεί τότε ... εκεί αρχίζουν όλα!

Τους βλέπεις να ζωηρεύουν τις νύχτες όπως και τα θέλω τους. Κι αφήνονται και ίσως και να έρθουν πιο κοντά. Κι όσο τους βλέπω να ερωτεύονται ξανά και ξανά, πάντα θα πιστεύω πως όλα μπορούν να γίνουν πιο δικά μας.

Τα παιδιά που ερωτεύονται για πρωτη φορά και αλλάζουν. Ξυπνούν για να δουν ο ένας τον άλλον. Περιμένουν μόνο το καράβι που θα τους φέρει κοντά και δεν θα έχει σημασία αν θα είναι στις διακοπές ή πίσω στην ίδια  Αθήνα. Αρκεί που θα είναι μαζί.

Που ερωτεύονται και χάνονται και πέφτουν στα βαθιά και ζουν τα πάντα αλλά αδιαφορούν και για τα πάντα. Κι όταν είναι και στα κρυφά, είναι λίγο πιο μαγικά. Μήπως να ερωτευόμαστε στα κρυφά από τους μεγάλους; Ποιους μεγάλους; Φτάσαμε πια στη θέση τους…σχεδόν!  Κι αν δεν σου δίνει σημασία; Ούτε να το σκέφτομαι, ούτε να το θυμάμαι! Πνίγεσαι στην απελπισία αλλά θα την βρεις την άκρη, μ’ ένα τσιγάρο κι αυτό στα κρυφά, στην αγκαλιά των φίλων σου.

Μπορεί να της χτυπήσει το παράθυρο, ξημερώματα, μόλις έφτασε, αρχές καλοκαιριού για να της πει πως είναι εκεί . Τώρα οι βουτιές θα είναι κοινές και οι ζήλιες θα βάζουν φωτιές. Φωτιές καλοκαιρινές! Και τα επόμενα καλοκαίρια θα τους βλέπεις μαζί. Για πόσα καλοκαίρια...;

Μελίνα Πλάκα
mipfind@hotmail.com