Ο «Κωλοφάνης» ήταν ένας αγαπητός (αγαπημένος των πολλών, για την ακρίβεια, ματαίως υποψήφιων συζύγων του) νέος του περασμένου αιώνα στο Καραβόσταμο. Το παρατσούκλι του ιδέα δεν έχω από πού προκύπτει, αν και κολακευτικό δεν ακούγεται. Ήταν ο Καζανόβας του χωριού, όπως λέγεται. Δεν ξέρω το πραγματικό του όνομα, ούτε την οικογένειά του και όσοι μιλάνε γι’ αυτόν και τις περιπέτειές του, μόνο έτσι τον αποκαλούν…και γελάνε!

Θυμάστε εκείνο το παλιό τραγούδι που λέει «Στο σπίτι επάνω στο βουνό, ζει ένας άνθρωπος τρελός»; Κάπως έτσι έχει σχηματιστεί στο μυαλό μου η εικόνα του Κωλοφάνη, αν και διόλου τρελός δεν ήταν. Λέγεται μάλιστα πως ήταν και όμορφος. Και πρέπει να ήταν, μιας και έχει στο ιστορικό του πάνω κάτω 33 αρραβωνιαστικιές παρακαλώ! Επίσημες δηλαδή, γιατί αν θέλαμε να μετρήσουμε τα «ανεπίσημα» και κρυφά ερωτικά του, πιστεύω πως θα έκανε μεγάλο ρεκόρ δεδομένης και της εποχής που, όπως και να το κάνουμε, και όσο «ελευθέρα» πολιτεία και να ήταν η Ικαρία, ήταν κομματάκι δυσκολότερο το φλερτ τότε, πόσο μάλλον η σύναψη σχέσης. Μα και από άποψη χρόνου να το εξετάσει κανείς, ο άνθρωπος είχε επενδύσει όλο του το χρόνο στον… έρωτα! Εξ ού και ήταν κατά ένα τρόπο το βασικό του επάγγελμα.

Τώρα, για το επάγγελμά του το «άλλο», δεν είμαι σίγουρη… ίσως να ήταν ναυτικός, ίσως να ήταν κληρονόμος μιας κάποιας περιουσίας. Σίγουρα όχι πάμφτωχος, πάντως, γιατί δεν μπορεί καμιά από τις κοπέλες να μην είχε σκεφτεί τα προς το ζην, όταν δεχόταν να περάσει την ζωή της μαζί του.

Και καλά οι πρώτες αρραβωνιαστικιές. Οι επόμενες, όμως, δεν θεώρησαν ότι υπάρχει ένα ρίσκο παραπάνω, μια ανασφάλεια λόγω του βεβαρημένου ιστορικού του; Τώρα θα μου πεις και ο πραγματικός Καζανόβας της Βενετίας , γνωστός ήταν για τα καμώματά του που της ξελόγιαζε όλες. Και ίσως, ακριβώς γι’ αυτή τη φήμη του έσπευδαν και εκείνες.

Ίσως να ισχύει και για τον Κωλοφάνη, λοιπόν. Να είναι αυτός ο διακαής πόθος και ταυτόχρονη ματαιοδοξία που θέλει την νέα υποψήφια να θεωρεί πως είναι διαφορετική από τις άλλες και πως αυτή θα τον πείσει, γιατί αυτή την ερωτεύτηκε πραγματικά!

Ο πάππους μου ο Νικόλας, τον έκανε πολύ χάζι γιατί ο Κωλοφάνης ήταν βέβαια καθόλα του αυθεντικός, ως αγαπητικός, ως άνθρωπος και ως γλεντζές. Έκαναν, λοιπόν, παρέα. Ο Κωλοφάνης ήταν μεγαλύτερος από τον παππού, και τόσο πολύ το ευχαριστιόταν εκείνος το όλο θέμα που του είχε ζητήσει και μια φωτογραφία του να την έχει στο πορτοφόλι του.

«Μα καλά, βρε μπαμπά, λωλάθηκες; Εδώ δεν έχεις εμάς φωτογραφία στο πορτοφόλι σου και έχεις τον Κωλοφάνη;!» Εύλογη απορία, μα ο παππούς την είχε γιατί όπου βρισκόταν και δεν ήταν παρών ο εν δυνάμει γαμπρός – σε καφενεία και ταβέρνες που πήγαιναν και παρέα, αλλά και σε μέρη εκτός της εμβέλειάς του, εκτός χωριού, ακόμα και στην Αθήνα– έδειχνε την φωτογραφία σε κοπέλες και τις ρωτούσε αν θα ήθελαν να τον παντρευτούν. Του έβρισκε υποψήφιες δηλαδή! Όχι πως το είχε ανάγκη ο Κωλοφάνης – λέει ο θείος Βασίλης που τον πρόλαβε ως παιδί – απλά ο παππούς ήθελε να τεστάρει τι ήταν αυτό που τραβούσε τις γυναίκες. Τι πραγματικά τις έπειθε και έπεφταν όλες στη φάκα.

Μα ήταν τελικά «παγίδα» ή ήταν ένας αθεράπευτος ερωτύλος που απλά έτσι ένιωθε και έτσι έκανε; Δεν ξέρω τι συμπέρασμα έβγαλε ο παππούς και όσοι τον γνώριζαν. Το σίγουρο είναι πως έμεινε ανύπαντρος, μόνος μέσα στην πολυτάραχη ερωτική του ζωή. Ίσως και να έφταιξε αυτή η «μία», η μοναδική αγάπη που υπάρχει για τον καθένα μας και στην περίπτωση του Κωλοφάνη μας να ήταν άτυχη, από αυτές που δεν έχουν αίσιο τέλος ή έστω ένα χειροπιαστό «μαζί». Αυτή ίσως θα ήταν που θα μπορούσε να παντρευτεί.

Ίσως από την άλλη όλο αυτό να είναι κατασκεύασμα της δικής μου ζωηρώς ρομαντικής φαντασίας και να μου έχει σφηνωθεί από την ιστορία του «τρελού». Μπορεί πάλι να είμαι επηρεασμένη από το πιο γλυκόπικρο (με μια δόση μελαγχολίας, δηλαδή ) κομπλιμέντο που έχω ακούσει ποτέ από άντρα προς γυναίκα: «Μοιάζεις με την πρώτη αγάπη κάποιου» «Δηλαδή; Ποιού;» «Όλων!… Αυτών που είχαν μια πρώτη αθώα αγάπη. Αυτή που σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορείς να την έχεις ποτέ, στη μορφή που την έζησες ή την φαντάστηκες τότε.»

Εγώ δεν πιστεύω πως υπάρχουν εμπόδια για την πραγματική σου αγάπη, αλλά ίσως να είναι και έτσι. Ίσως κάποιοι εξωγενείς παράγοντες ή καταστάσεις να ανάγκασαν και αυτόν τον άλλοτε ερωτευμένο νέο να κρύβεται από αγκαλιά σε αγκαλιά κάνοντας μια μοιραία και ατυχή πάντα σύγκριση… Μπορεί επίσης να μην τη γνώρισε ποτέ τη «μια» όπως αυτός την φαντάστηκε, ή απλώς να θεωρούσε πως ο σκοπός της ζωής του είναι να αφιερωθεί στο να εμπνέει έρωτα επιβεβαιώνοντας τη φήμη του!

Όπως και να έχει, δικαίως κατέχει τον τίτλο του Καζανόβα της εποχής και θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί στις Ικαριακές ερωτικές ιστορίες…

Εις μνήμη του Κωλοφάνη, λοιπόν.

Ευτυχία Βασάλου

υγ. Λες τελικά να ήταν κανένας φτωχός ψαράς και το όνομα να βγαίνει από παραλλαγή του «πυροφάνι»; Ή, μήπως, τον έλεγαν Φάνη και του κόλλησε το κοσμητικό καμιά εξαγριωμένη αγαπητικιά;

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Ευτυχίας Βασάλου.