Όσο μακριά και αν μπορούσε να φτάσει η ευστοχία αυτής της φτωχής μεταφοράς, η οποία πηγάζει από τη σύγκριση των παραγόντων που επηρεάζουν τις ανθρώπινες κοινωνίες -το ιδιαίτερο αυτό είδος ζωής- με τα φυσικά φαινόμενα, αξίζει να τη σκεφτούμε, κατά τη γνώμη μου, με μια μεθοδική, ριζική δυσπιστία, αν όχι να αξιώσουμε την ολοκληρωτική, διαρρήδην, απόρριψή της.
Η περιβαλλοντική τραγωδία που συντελείται στην Κίνα, στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης, δεν έχει τέλος. Το 10% της παραγωγής ρυζιού έχει προσβληθεί από κάδμιο. Είναι τοξικότατο και προκαλεί καρκινογένεση ενώ το ρύζι είναι βασικό είδος διατροφής, όχι μόνο των Κινέζων αλλά ολόκληρου του πλανήτη. Από τα ορυχεία μολύβδου, κασσίτερου και χαλκού της χώρας έχει μολυνθεί ο υδροφόρος ορίζοντας (σε συγκεκριμένες περιοχές έχει προσβληθεί το 60% της συγκομιδής).
Η διόγκωση της γεωργικής βιομηχανίας και η αστικοποίηση έχουν οδηγήσει τα τελευταία 30 χρόνια στην αποξήρανση του 40% των λιμνών. Σαν να μην έφτανε αυτό, η χώρα πλήττεται από τη χειρότερη ξηρασία των 60 τελευταίων χρόνων. Οι τιμές θα εκτιναχτούν στα ύψη και σε αναμονή αυτού οι παραγωγοί σιτηρών επιμένουν να κρατούν τις σοδειές στις αποθήκες τους. Το 1/4 των εδαφών της Κίνας είναι έρημος ή εδάφη που ερημοποιούνται και με τα σημερινά δεδομένα θα χρειαστούν τρεις αιώνες για να αναστραφεί αυτή η κατάσταση.
Η τίγρης της νότιας Κίνας, το σπανιότερο από τα πέντε υποείδη, βρίσκεται στα πρόθυρα της εξαφάνισης, καθώς μόνο 30 έχουν απομείνει στα ορεινά δάση της χώρας λόγω της περιβαλλοντικής υποβάθμισης. Ποιος όμως θα ασχοληθεί με μερικές μεγάλες γάτες όταν π.χ. η μόλυνση, για το 2004, είχε οικονομικό κόστος ισοδύναμο με το 3% του ΑΕΠ. Ο όρος Πράσινο ΑΕΠ απαγορεύθηκε από την κυβέρνηση, δεν είναι ώρα για τέτοια.
Καταγγέλλουμε τη νέα επέμβαση των ιμπεριαλιστών στη Λιβύη, με το πρόσχημα της «ανθρωπιστικής βοήθειας». Οποιαδήποτε επέμβαση, όποιο πρόσχημα κι αν αυτή επικαλείται, είναι ωμή επέμβαση στα εσωτερικά μιας χώρας ανεξάρτητης και κυρίαρχης, ο λαός της οποίας έχει το δικαίωμα να δώσει ο ίδιος τη λύση της επιλογής του στα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Πολύ περισσότερο όταν αυτή η επέμβαση έχει θύματα αθώους άμαχους που, εκ των υστέρων, θα ονομαστούν "παράπλευρες απώλειες στη μάχη για τη δημοκρατία".
photo: Kaz NL
Στον Άγιο είναι 4 το πρωί. Δεν κυκλοφορεί κανένας. Μια παρέα ξενυχτάει σε ένα από τα μπαρ της πλατείας. Το μόνο που ακούγεται, ανακατεμένο με τον υπόκωφο ρυθμό της μουσικής, είναι το μονότονο τραγούδι μιας κουκουβάγιας από τους ευκαλύπτους. Η θάλασσα είναι απίστευτα ακίνητη σε μια από τις ωραιότερες βραδιές της άνοιξης, λίγο πριν αρχίσουν τα μελτέμια. Η μαρίνα έχει γεμίσει βάρκες και μεγαλύτερα σκάφη, όλα έχουν πέσει ήδη στο νερό.
Στο άλλο ημισφαίριο, στην επόμενη μέρα, ο κόσμος είναι και πάλι ζωντανός. Τα χρηματιστήρια καταγράφουν κέρδη ή απώλειες. Οι Ινδοί αυτοκτονούν γιατί δεν μπορούν να ξεχρεώσουν τους σπόρους της MONSANTO. Οι γείτονές τους στο Πακιστάν πραγματοποιούν δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων (με πυρηνικά εννοείται). Στην Ταϊλάνδη και στη Μαλαισία φορτώνουν τεράστια πλοία με εμπορευματοκιβώτια που προορίζονται για τις αγορές της Ευρώπης. Στην Αυστραλία προσπαθούν να περιορίσουν το παράνομο ψάρεμα του μαύρου μπακαλιάρου της Ανταρκτικής.
Μετά το προχθεσινό βύθισμα των αμερικανικών χρηματαγορών ο Ομπάμα δήλωσε ότι στηρίζει σθεναρά την προσπάθεια για την ανάκτηση της σταθερότητας στην Ελλάδα. Στους δρόμους της Αθήνας μετράμε νεκρούς και στο «μαγαζάκι» του Συντάγματος μετράμε αποστάτες και απολυμένους.