Mε την άκρη των δαχτύλων του έκανε μια κυκλική περιστροφή στον αέρα, σχηματίζοντας το μηδέν.  Απροσδόκητα, χάραξε στον ουράνιο θόλο μια περιστροφική τροχιά.  Ένα κυκλικό μονοπάτι.  Μια ανεμόσκαλα ξεφύτρωσε από το πουθενά.  Μέσα στη νύχτα είδε τις κωλοφωτιές να πετούν γύρω της, σχηματίζοντας μια αέναη σπείρα.  Ένα ατέρμονο καλειδοσκόπιο χρωμάτων και μουσικών. 

«Πέτασα! Φτέρωσα σαν τον Ίκαρο!» αναφώνησε εκστασιασμένος.

Το σώμα του μονομιάς εκτινάχτηκε στον αέρα, ή… μήπως ψήλωσε υπερβολικά; Κάτι σαν την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και της «ενηλικίωσης».  Έστρεψε το βλέμμα του στα πόδια του.  Όντως, πατούσε γερά στη χώρα της Οινόης και τα πόδια του χτυπούσαν ρυθμικά στο χώμα, στο άκουσμα των δονήσεων ενός βιολιού. Δεν μπουσουλούσε πλέον. Χόρευε!  Χόρευε το Καριώτικο των Γερόντων!

Και ήταν μόλις ενός έτους!

Χρόνια μας Πολλά!

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com

photo