Προσπαθούσα σε κάποια προηγούμενα γενέθλια μας να θυμηθώ την 1η Μαρτίου του 2010. Νομίζω ξημερωθήκαμε στην εταιρεία ενός φίλου μας, του Θωμά που μάς έφτιαξε (δωρεάν!) το τότε site. Ο Μενέλαος (ο γραφίστας μας και ιδρυτικό μέλος της συντακτικής ομάδας) κάποια στιγμή πήγε για ύπνο κι εγώ έμεινα μέχρι το ξημέρωμα πάνω από το κεφάλι του Θωμά να τον βασανίζω για να γίνουν όλα όπως τα ήθελα.

Το πρωί ξυπνήσαμε νωρίς νωρίς με τον Μενέλαο και ανοίξαμε τον υπολογιστή για να δούμε το νεογέννητο ikariamag.gr στον αέρα. Κοιτούσαμε ο ένας τον άλλον ενθουσιασμένοι!

Και ύστερα ήρθα όλα τα άλλα: Η ύλη και η προσοχή που απαιτεί, το πλαίσιο και οι όροι που βάλαμε στην προσπάθεια μας, τα λάθη και η γνώση,  η αντίληψη για τον ρόλο τοπικών παραγόντων και φορέων αλλά και τα δεκάδες πετούμενα, οι ελεύθερες πτήσεις, τα Φεστιβάλ, τα βιβλία, οι εκδηλώσεις, το παντοπωλείο, καθημερινά χαμόγελα, εικόνες, και μια ματιά μακριά από κλισέ, βεβαιότητες και βαρβαρότητες, από, για και με αφορμή την Ικαριά.

Πρόσφατα, με αφορμή τη συνέντευξη στην ελληνική έκδοση της παγκόσμιας Huffington με θέμα τις νέες εκδοτικές απόπειρες που αξίζουν προσοχής, κάποιος μου είπε πως το ikariamag και ό,τι αυτό το φτερό περιλαμβάνει, είναι ένα «Φαινόμενο», πως δεν πρέπει να υπάρχει άλλο μέρος που για τόσα  χρόνια, σχεδόν καθημερινά –σε τέτοιο πλαίσιο- να γράφεται οργανωμένα ένα κείμενο με αφορμή αυτό το μέρος και να συγκεντρώνεται αλλά και να παράγεται υλικό.

Δε συμφωνώ, νομίζω. Γιατί μόνο «φαινόμενο» δεν το θεωρώ, για πολλούς λόγους.

Και πάντως σίγουρα υπήρξε προηγούμενο:

Η συλλογή γνώσεων και πληροφοριών του Ρεσάτ Εκρέμ Κοτσού για την Εγκυκλοπαίδεια της Κωνσταντινούπολης που ξεκίνησε το 1944.

Όταν την ανακάλυψα, βρήκα τόσα κοινά με τη δική μας προσπάθεια. Τόσο στην πολυσυλλεκτικότητα όσο και στην επιμονή, «στην προσπάθεια του Κοτσού να κάνει τον κόσμο ν’ αγαπήσει και να διαβάσει την ιδιαίτερη αυτή σύνθεση από παράξενες ιστορίες, παραδοξότητες, ιστορικές και εγκυκλοπαιδικές γνώσεις ζωγραφισμένες με το χέρι, ασπρόμαυρες φωτογραφίες» κι άλλα πολλά που τόσο μοναδικά μας μεταφέρει ο Ορχάν Παμούκ.

Πώς ολοκλήρωσε την πορεία της η İstanbul Ansiklopedisi και ο ίδιος ο Koçu, λίγη σημασία έχει. Το ίδιο και το δικό μας τέλος!

Αυτό που μετρά είναι η απόπειρα. Και κυρίως, το «για πού το έβαλες;», ο στόχος.

Άλλωστε, ως γνήσια τέκνα του Ικαρου, έχουμε για προπατορικό μας αμάρτημα και την πτήση και την πτώση.

Συνεχίζουμε.

Με ένα μεγάλο ευχαριστώ για όσους πέρασαν από εδώ, για όσους επιμένουν μα και σε εκείνους που είναι να έρθουν.

Κωνσταντίνος Βατούγιος
konstantinos@ikariamag.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Κωνσταντίνος Βατούγιου. Βρείτε τον σε instagram και twitter.