Αυτή την περίοδο, που δεν υπάρχει φράγκο στην τσέπη μου ούτε για ζήτω.. ομολογώ ότι σκέφτομαι αρκετά συχνά τα ψώνια. Σκεφτόμουν λοιπόν πόσο ευχάριστη αλλά και πόσο δύσκολη υπόθεση είναι η διαδικασία επιλογής και αγοράς των κατάλληλων ρούχων. Διαφορετικά σχέδια, χρώματα, ποιότητες… το ένα δε σου ταιριάζει και τόσο, το άλλο νομίζεις σε εκφράζει περισσότερο, το τρίτο είναι απλώς αδιάφορο! Πολλά τα υποψήφια ρούχα και η τελική απόφαση όλη δική σου να τη χαίρεσαι! Ψηφίζεις το καλύτερο, πληρώνεις κι έξω απ’ την πόρτα.

Μετά την απομάκρυνση από το ταμείο όμως; .. και αν υποθέσουμε ότι κάτι πήγε στραβά και το ρούχο σου είναι τίγκα στα ελαττώματα; Εντάξει, άνθρωπος είσαι και σφάλματα κάνεις, δεν μπορείς άλλωστε να τα προβλέπεις και όλα.. αλλά για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους, αν διανοηθείς να ξαναψωνίσεις οτιδήποτε από το ίδιο κατάστημα.. ε, πώς να το κάνουμε, είσαι λίγο μαλάκας!

Τον τελευταίο καιρό, υπάρχει μια έντονη διάθεση από όλους να ρίχνουμε το μπαλάκι της ευθύνης αλλού.. της ευθύνης για τις δικές μας επιλογές κι εδώ δεν αναφέρομαι σε ρούχα αλλά στους ανθρώπους που εμείς οι ίδιοι έχουμε επιλέξει να μας εκπροσωπούν. Σίγουρα δεν είσαι εσύ ο υπεύθυνος για την ανικανότητα μερικών, γιατί όμως κάθε φορά που καλείσαι να διορθώσεις τα κακώς κείμενα, επιμένεις στην ίδια αποτυχημένη συνταγή;

Ας το πάρουμε απόφαση. Η στραβή έχει γίνει, το “μαγαζί” δεν αναγνωρίζει το λάθος του κι εσύ ποιόν πρέπει τώρα να κατηγορήσεις; Αυτόν που σου πούλησε σκάρτο πράμα ή τον εαυτό σου που το επέλεξε για πολλοστή φορά; Μήπως την επόμενη φορά που θα τα βρεις σκούρα και θα συνειδητοποιήσεις τις συνέπειες των επιλογών σου, να δοκιμάσεις αντί να σπάσεις ό,τι βρεις μπροστά σου, να σηκώσεις μια πέτρα και να βαρέσεις το δικό σου το κεφάλι;

Γιούλη Φραδέλου
fradelou_georgia@hotmail.com