Η καταιγίδα της προηγούμενης Τετάρτης μάς πρόσφερε ένα μοναδικό θέαμα. Πριν αρχίσει η βροχή, ο ουρανός σκιζόταν από επαναλαμβανόμενους κεραυνούς που έκαναν τη νύχτα μέρα.

Την επομένη ήταν το κυρίαρχο θέμα συζήτησης. Δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην έμεινε, έστω για λίγο, με τα μάτια καρφωμένα στον ορίζοντα. Η ομορφιά της φύσης, με το δικό της μοναδικό τρόπο, μας θύμισε ξανά πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε μπροστά στο μεγαλείο της, αλλά κυρίως στη δύναμή της.

Εκείνη την ώρα δυο φίλοι βρίσκονταν με τη βάρκα ανοιχτά της Πλαγιάς κι έζησαν αυτήν την ηλεκτρική καταιγίδα από άλλη οπτική γωνία. Τρομοκρατήθηκαν γιατί το σκάφος τους ήταν πόλος έλξης και εκτόνωσης κάθε εκκένωσης. Χωρίς άλλη επιλογή έμειναν στη θάλασσα κι είχαν την εντύπωση ότι οι κεραυνοί έπεφταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά.

Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος. Παρόλη την απόσταση που μας χωρίζει από τους πόλους της γης και από τους λιωμένους παγετώνες, τα πρώτα σημάδια της κλιματικής αλλαγής είναι ορατά και στο νησί μας. Οι βροχές συνήθως σταματούσαν τον Απρίλη. Φυτά και δέντρα, ανθεκτικά στην ξηρασία, ολοκληρώνουν τον κύκλο τους, τέλεια προσαρμοσμένα. Η ελιά, το κλήμα, η ρίγανη, το φασκόμηλο. Να όμως που εν μέσω καλοκαιριού έχουμε έντονα καιρικά φαινόμενα. Είχε συμβεί και πέρσι. 

Περίπου ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι ζουν σε περιοχές υψηλού κινδύνου, οι πλημμύρες και οι κατολισθήσεις είναι ήδη κάτι συνηθισμένο.  40 μεγάλες πόλεις της γης, με πληθυσμό που ξεπερνάει τα 300 εκατομμύρια, παράγουν το 10% των αερίων που ευθύνονται για το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Το διοξείδιο του άνθρακα που έχει διαχυθεί στην ατμόσφαιρα θα συνεχίσει να αυξάνει την παγκόσμια θερμοκρασία για αιώνες. Αυτό προκύπτει από νέα έρευνα Καναδών επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι ακόμα και αν εγκαταλείπαμε τα ορυκτά καύσιμα, σταματώντας τις εκπομπές, δεν θα μπορούσαμε να εμποδίσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας στην Ανταρκτική αλλά και την ερημοποίηση στη βόρεια Αφρική.

Η ατμόσφαιρα ψυχραίνεται γρήγορα όταν μειώνονται τα αέρια του θερμοκηπίου. Η θερμοκρασία στην επιφάνεια των υδάτων μειώνεται επίσης, ωστόσο σε μεγάλα βάθη δεν συμβαίνει το ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι μέσα στα επόμενα 1.000 χρόνια η μέση θερμοκρασία στον ωκεανό της Ανταρκτικής θα μπορούσε να ανέβει ακόμα και 5 βαθμούς Κελσίου, γεγονός που συνεπάγεται λιώσιμο των πάγων.

Η καταιγίδα της 15ης Ιουνίου μπορεί να ήταν θεαματική, να μην ξεχνάμε όμως την καταιγίδα της 18ης Οκτωβρίου της προηγούμενης χρονιάς. Ο Νας, το Αμάλου, το Καρκινάγρι, το Τραπάλου, της Ελιάς ο Κάμπος δεν είναι πια τα ίδια. Δυστυχώς, έχει έρθει ο καιρός που οι αλλαγές στον αέρα, στη θάλασσα και στο τοπίο θα επηρεάζουν την καθημερινότητά μας. Δυστυχώς, έχει έρθει ο καιρός που η ομορφιά της φύσης δε θα είναι ανώδυνη σαν μια ολική έκλειψη. 

Γιάννης Κέφαλος
Jianniskefalos@yahoo.gr