Άλλοι τις τρέμουν, άλλοι απλά ενοχλούνται και για άλλους ένα τσίμπημα είναι θέμα ζωής ή θανάτου. Στην Ικαρία έχουν το δικό τους όνομα. Δεν είναι μέλισσες γιατί δεν φτιάχνουν μέλι και δεν είναι σφήκες γιατί δεν σου κόβουν κομμάτι. Είναι Φαηδόνες και είναι ενοχλητικές, θρασύτατες, αμείλικτες, ανελέητες, ύπουλες, κλέφτρες, αρπακτικές, καταστροφικές, άσχημες, άτριχες και χωρίς προφανές λόγο ύπαρξης. Δεν τις φοβάμαι αλλά τις αντιπαθώ.
Τελευταία, η Ικαρία γίνεται όλο και πιο γνωστή, όλο και πιο δημοφιλής. Ωστόσο, η γκάμα των πραγμάτων στα οποία οφείλει τη φήμη της είναι περιορισμένα, αν όχι και ελαφρώς ανακριβή: τα πανηγύρια, το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, η έλλειψη άγχους και, εσχάτως, η μακροζωία των κατοίκων της. Ωστόσο, η Ικαρία είναι έχει πολλούς περισσότερους τρόπους να κερδίσει τους επισκέπτες και τους κατοίκους της.
Αλήθεια, αν σου έλεγαν να βρεις τη γεύση του καλοκαιριού, ποια θα σου ερχόταν πρώτη να πεις; Εγω θα έλεγα σύκο. Μα θα μου πεις γιατί όχι καρπούζι, γιατί όχι πεπόνι, ροδάκινο ή σταφύλι; Γιατί όχι άλλα τόσα....ναι οκ.
Θα έλεγα σύκο και δεν το παίρνω πίσω ό,τι κι αν πεις και θα σου εξηγήσω αμέσως το γιατί:
Το καΐσι είναι το βερίκοκο, Prunus armeniaca, που παναπεί ''αρμένικο δαμάσκηνο'' αλλά δεν είναι ούτε δαμάσκηνο ούτε αρμένικο. Το Ικαριώτικο καΐσι έχει γλυκό, εδώδιμο κουκούτσι, σαν αμύγδαλο. Η φύση φροντίζει τα κουκούτσια να είναι πικρά, για να μην τα τρώνε οι άνθρωποι ή τα ζώα και έτσι τα φυτά να πολλαπλασιάζονται.
Κρέμομαι από την κουπαστή σαν στεγνωμένο φανελάκι σε απλώστρα. Κοιτάω τα κατακόκκινα κουτουπιέ μου. Είναι πασαλειμμένα με την ειδική αλοιφή για να γιάνουν από το έγκαυμα. Δεν είχα ξανακαεί στο κουτουπιέ. Άσχημο πράγμα να μην μπορείς να βάλεις παπούτσια. Ειδικά αν θέλεις να ανέβεις στο μοναστήρι της Πάτμου. Στο ιστιοφόρο δεν τα χρειάζεσαι, γι’ αυτό άλλωστε δεν τα φοράς και τσουρουφλίζεσαι.
Τελικά, τα κατάφερα! Συμμετείχα στον τρύγο στην Ικαρία. Ονειρευόμουν αυτή τη στιγμή για πολύ καιρό, αλλά μέχρι στιγμής δεν το είχα καταφέρει, γιατί έφευγα πάντα από το νησί πριν από την έναρξη της συγκομιδής. Αλλά φέτος το είχα σχεδιάσει λεπτομερώς. Ήρθα αργότερα για να έχω την ευκαιρία να παραμείνω περισσότερο μέσα στον Σεπτέμβριο και όταν έφτασα ενημέρωσα τους πάντες, ότι τα χέρια μου προσφέρονται να εργαστούν εθελοντικά στον τρύγο.
Είναι αυτή η εποχή ακριβώς, που πρέπει να κάνεις αυτή τη δουλειά. Το χορτόκομμα. Πρέπει να χορτοκόψεις. Γιατί τα χόρτα έχουν φτάσει το μισό μέτρο (μη σου πω το ένα), γιατί δεν ξεχωρίζεις πια τα λουλούδια μέσα στο παρτέρι, γιατί πνιγήκανε τα κρεμμυδάκια σου από τις ξινίδες, τις τσουκνίδες και τις λοιπές αγριάδες.