Στο κάλεσμα της Κυριακής 30 Σεπτεμβρίου ανταποκρίθηκαν περισσότερα από 20 άτομα. Πρωινός καφές κάτω από τις συκαμινιές της πλατείας του Αγίου, παλιοί γνώριμοι αλλά και μια πρώτη γνωριμία με νέα πρόσωπα, γιατρούς και εκπαιδευτικούς που θα περάσουν το χειμώνα στο νησί μας, και αναχώρηση για το Μαυράτο.
Από το Φανάρι ως τον Πάπα και από την Προεσπέρα ως την Κάμπα, οι Καριώτες περιμένουν την κατάλληλη στιγμή. Μερικοί μετρούν τα σάκχαρα, ενώ άλλοι δοκιμάζουν απλώς μια ρόγα. Για τους πιο έμπειρους αρκεί μια ματιά. Όπως και να ‘χει ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας του τρύγου που συνήθως ξεκινάει από τις περιοχές που βρίσκονται χαμηλότερα, κοντά στη θάλασσα.
Προσωπικά αισθάνομαι ξένος, άπατρις απανταχού επί γης. Δεν έχω ακόμα καταλήξει μέσα μου αν αυτό το περίεργο αίσθημα ξενότητας οφείλεται στα γονίδιά μου ή στο γεγονός ότι γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, περικυκλωμένος από το τσιμέντο, χωρίς να έχω την τύχη κάποιας ιδιαίτερης «χωμάτινης» πατρίδας, ενός χωριού έστω καταγωγής των δικών μου.