Ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ικαριακής καταγωγής εκ μητρός,  ξεκίνησε από μικρός να παίζει μπουζούκι. Ήταν αυτοδίδακτος αλλά στη συνέχεια έκατσε δίπλα σε μεγάλους δασκάλους, με κορυφαίο το Θέμη τον Παπαβασιλείου. Ζήτησε τα φώτα του αφού είχε ξεκινήσει να παίζει και να τραγουδάει επαγγελματικά.

Βρέθηκε να παίζει εντελώς τυχαία με τους αδερφούς Κατσιμίχα οι οποίοι έπαιξαν  μεγάλο ρόλο, ώστε να διαμορφωθεί η προσωπικότητα και η αισθητική του. Του έμαθαν να ακούει με προσοχή κάθε είδους μουσικής και να την αποδέχεται, αρκεί να είναι παιγμένη επειδή υπάρχει αληθινή ανάγκη για έκφραση.

Διεύρυνε τα ακούσματά του και έφτασε στο σήμερα με συνεργασίες στη σκηνή και συμμετοχές σε άλμπουμ των καλύτερων συνθετών και ερμηνευτών του λαϊκού κυρίως τραγουδιού, αλλά και του έντεχνου.

Κάποτε ο Καζαντζίδης του έστειλε μερικούς δίσκους του. Πάνω σ’ έναν είχε γράψει με μαρκαδόρο «Γεράσιμε, σου εύχομαι να μην γνωρίσεις τις πίκρες που γνώρισα εγώ» και μάλλον η ευχή του μεγάλου μας τραγουδιστή έπιασε τόπο αφού η πορεία του Ανδρεάτου έχει μόνο καλές στιγμές.

Στη σκηνή τον συνόδεψε η επίσης εξαιρετική Ροδίτισσα Ειρήνη Τουμπάκη που είναι μια σπουδαία φωνή με φορτωμένο κι εκείνη βιογραφικό.

Η πλατεία του Αγίου Κηρύκου ήταν ασφυκτικά γεμάτη από τη μία άκρη ως την άλλη. Οι πάγκοι και οι καρέκλες μεταφέρονταν όλο το απόγευμα μπροστά στη σκηνή. Γέμισαν πολύ γρήγορα, δεν υπήρχε άδειο κάθισμα ούτε στα καταστήματα εστίασης μέχρι το τέλος του πεζόδρομου. Οι τελευταίοι που έφτασαν παρακολούθησαν όρθιοι τη συναυλία. Ο κόσμος καταχειροκρότησε τους δύο τραγουδιστές και τους μουσικούς που τους συνόδευαν, τραγούδησε μαζί τους και θυμήθηκε πολλά καλά λαϊκά τραγούδια, από τα παλιά μέχρι τα νεότερα. Η συναυλία οργανώθηκε από τον Δήμο Ικαρία στο πλαίσιο του εορτασμού για τα 100 χρόνια από την Ικαριακή Απελευθέρωση.

ikariamag.gr|η Ικαρία…αλλιώς!