Η αφορμή της επιστολής μου είναι σχετική με τα 100 χρόνια απελευθέρωσης της Ικαρίας και την μη τίμηση του ιστορικού γεγονότος από τα Ελληνικά ταχυδρομεία. Ως φιλοτελιστής και καταγόμενος από το νησί της Ικαρίας, θεωρώ αναγκαία την έκδοση λευκώματος έστω με τη μορφή αναμνηστικού γραμματοσήμου και όχι προσωπικού.
Η ανυπαρξία ακτοπλοϊκών δρομολογίων που θα συνδέσουν την Ικαρία με τη Χίο, νησιά της ίδιας Περιφερειακής Ενότητας, ανάγκασε το Γυμνάσιο Βολισσού να ματαιώσει τις πολιτιστικές εκδηλώσεις με τις οποίες ήθελε να τιμήσει τους εθελοντές από την Ικαρία που πολέμησαν πριν 100 χρόνια για την Απελευθέρωση της Χίου.
Συνήθως δεν προβαίνουμε σε δημοσιεύσεις, με αφορμή ανακοινώσεις και σχόλια, καλοπροαίρετα και μη, που κατά καιρούς διαβάζουμε στον ηλεκτρονικό τύπο. Αυτή τη φορά όμως εκτιμήσαμε ότι πρέπει να πούμε ευθαρσώς, σε όσους δεν το γνωρίζουν, ότι οι σημερινοί Καριώτες (τουλάχιστον όχι όλοι) δεν ξέχασαν την ιστορία τους και δεν έπαψαν να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους και το θαυμασμό τους,
ΕΝΑ ΑΠΟ τα νησιά του Βορείου Αιγαίου (ή αλλιώς, Ανατολικών Σποράδων) που γιορτάζει εφέτος τη συμπλήρωση 100 χρόνων ελληνικής ελευθερίας είναι η Ικαρία, ανάμεσα στη Σάμο και στις Κυκλάδες, γνωστός τόπος εξορίας των «αντιφρονούντων» στο μεσοπόλεμο και στα μεταπολεμικά χρόνια (Αξίζει να σημειώσουμε ότι η Ικαρία, όπως και η Κύπρος, είναι τα μόνα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου όπου είναι γνωστό και τιμάται ιδιαίτερα το κολοκάσι.)