Το ikariamag για δυο μέρες (28-29/6) άφησε τα πληκτρολόγια και πήγε πλατεία. Μόνο εκεί θα μπορούσαμε να είμαστε. Δεν ήταν φυσικά η πρώτη φορά, όμως το αίσθημα για απόλυτη «σιγή ασυρμάτου» και πλήρη κάθοδο στους δρόμους, ήταν πρωτόγνωρο και ανάγκη ζωτική.

Δε θα μιλήσουμε για πολιτική, ούτε για πολιτικούς. Ούτε για τα είδη των «διαμαρτυρόμενων»: μπαχαλάκηδες, εθνοκάπηλοι, επαναστασιολόγοι μα φυσικά και πολλοί εργαζόμενοι και νέοι. Και ευτυχώς οι τελευταίοι ήταν και οι περισσότεροι. Πολίτες όλοι μιας χώρας… που δεν τους χωρά!

Εμείς θέλουμε να πούμε για το κλίμα. Γι’ αυτό και αφήσαμε να περάσουν λίγες μέρες για να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμοι: Πώς είναι να σε ταΐζει χημικά ο τόπος σου; Πώς είναι να βλέπεις τον γείτονα σου να γέρνει στα κάγκελα ανήμπορος να αναπνεύσει; Πόσο απροκάλυπτα φιμώνουν τη λογική σου; Πώς άλλαξαν όλα και ποιος το περίμενε ο ηλικιωμένος γέρος δίπλα σου να μη φοβάται τα χημικά;

Η καταστολή ήταν μαζική, αδιάκριτη και «φάτσα κάρτα». Ήθελαν να διαλύσουν τη συγκέντρωση, τις εγκαταστάσεις και τα παιδιά της πλατείας αλλά και κάθε διάθεση διαμαρτυρίας. Και ξέρουν καλά πώς να το κάνουν, είτε με τη βοήθεια του παρακράτους, είτε με την ακούσια συνέργεια ηλιθίων που τσιμπάνε στην τακτική τους, είτε έτσι… χωρίς κανένα πρόσχημα. Είναι εξοργιστικό ότι στην τηλεόραση κρύβονται ακόμα πίσω από το δάκτυλο τους. Εσύ που, ευτυχώς έχεις πρόσβαση στο διαδίκτυο, θα τα έχεις δει ήδη όλα. Αν δεν ήσουν και ο ίδιος κάτω…

Κάνοντας πράξεις τις ευχές... ο αγώνας συνεχίζεται, για να σώσουμε ό,τι σώζεται στον πλανήτη μας, στην πόλη μας, στο χωριό μας, στη γειτονιά μας, στο σπίτι μας, ο χρόνος μετράει ανάποδα... Το λέμε διότι έρχονται κι άλλες γενιές...που κάτι θέλουν να "δουν"... να μυρίσουν.. να γευτούν... να ακουμπήσουν...

...η μουσική, ο χορός, η συντροφικότητα-τρυφερότητα είναι το ένα αντίδοτο, το άλλο είναι η εφαρμογή του "παν μέτρον άριστον" με την επιστροφή στην γη (όσοι κ όπως μπορούν), τον αγώνα για αυτάρκεια, διότι το μόνο που μπορεί να μας μείνει είναι η αξιοπρέπεια....τα υπόλοιπα, τα ξεφτιλίσαμε!

Είναι αλήθεια, το όνειρο τέλειωσε! Μα πρέπει να τελειώνουν και τα παραμύθια. Τα περί διαγραμμάτων και οι αερολογίες. Είτε κάποιος κατεβαίνει στην πορεία γιατί «φταίνε μόνο οι ξένοι που μας παγίδεψαν», είτε γιατί «όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες», είτε για να εκφράσει την αντίρρηση του στα όσα δρομολογούνται, είτε για να πιέσει να γίνουν επιτέλους  ουσιαστικές αλλαγές, είτε για να τα αλλάξει όλα, ο κοινός άξονας είναι ένας: Τέρμα η κοροϊδία!

Ας ξεκινήσουμε από τον εαυτό μας λοιπόν! Να σοβαρευτούμε και να τελειώνουμε ως χώρα με τα δακρυγόνα… αλλά και με τα παραισθησιογόνα!

Καλό αγώνα!

ikariamag