Αγία Μνήμη λέγεται το νέο βιβλίο του συγγραφέα Δημήτρη Παπαχρήστου που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος.

Είναι ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη της εξέγερσης, την ουτοπία, τις συγκρούσεις στους δρόμους και τις συγκρούσεις στις ψυχές των ανθρώπων, την οργή των νέων και το θυμό των παλαιών, τις σχέσεις στη μεγάλη πόλη και την απελευθερωτική ορμή στις μικρές κοινωνίες όπου οι άνθρωποι γίνονται καλύτεροι καθώς ζουν στη φύση και χορεύουν.

Η ιστορία είναι σύγχρονη: Ο Ίκαρος πάει σ’ έναν αδιόρατο κόσμο, μετά τη σφοδρή μετωπική σύγκρουση με αυτοκίνητο στο αντίθετο ρεύμα. Τον βρίσκουν ανάμεσα σε λουλούδια και πολεμικά υπολείμματα στην έρημο και, χωρίς να θυμάται τίποτα, μεταφέρεται στο 401 στρατιωτικό νοσοκομείο.

Μετά από τρία χρόνια σε κώμα, επιστρέφει στη ζωή, με το σώμα του σαν από θαύμα συναρμολογημένο από τις προσπάθειες των γιατρών. Τα παιδιά του: Δημήτρης και Ολυμπία. Η γυναίκα του: Ρέα.

Επανεγκαθίσταται με καροτσάκι στο σπίτι του, στην οδό Δαφνομήλη. Όσο λείπει από τον κόσμο, η Ρέα σχετίζεται με τον ώριμο σε ηλικία Αντώνη. Τώρα όμως η σχέση τους κινδυνεύει με την επάνοδο του στοιχειωμένου. Και η γυναίκα του θέλει να τον εγκαταστήσει σε γηροκομείο.

Αλλά… Η κόρη του υπερασπίζεται τον πατέρα: "Ξερό κεφάλι, αλλά ωραίο, πλανημένο στην πλάνη του πλανήτη, ταξιδευτής. Πένης και πλάνης. Αλήτης που ποτέ δεν μπορεί να πεινάσει ούτε να χορτάσει". Μάνα και γιος βλέπουν τον πατέρα σαν φάντασμα. Δεν θέλουν να πιστέψουν ότι ζει.

Στην πορεία της αφήγησης ο συγγραφέας εξιστορεί πως ο Ίκαρος λέγεται Γρηγοράτος, γεννηθείς το 1941, γιος εξόριστου Κεφαλλονίτη από την Ικαρία. Ο Έλληνας πρόξενος τον είχε δηλώσει ως Αμερικανό μισθοφόρο πολεμικής εταιρεία για να γίνει δεκτός στη λίστα των επιβατών που μεταφέρει τραυματίες στην Αθήνα αμερικανικό μεταγωγικό αεροσκάφος. Ο Νικολός, ένας Κρητικής καταγωγής από το Χαμιντιγιέ, τουριστικός πράκτορας του πολεμικού τουρισμού -θεέ μου τι διαστροφή έχουν κάποιοι άνθρωποι να απολαμβάνουν σκοτωμούς- είναι αυτός που τον έσωσε και τον συναντά τώρα στο σπίτι του.

Βγαίνοντας πρώτη φορά έξω με το αυτοκίνητο για μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας -πατέρας, κόρη και σωτήρας- πέφτουν πάνω σε επεισόδια που θυμίζουν Μέση Ανατολή.
Οι νεαροί σπάνε βιτρίνες. Το ΜΑΤ εφορμούν. Χημικά. Βομβίδες κρότου-λάμψης.

Εκείνη τη μέρα δύο αστυνομικοί δολοφονούν ένα παιδί.

Ο στοιχειωμένος Ίκαρος, μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα των δακρυγόνων, αποκτά δύναμη. Αρχίζει να πατά με σθένος στα πόδια του. Και είναι γεμάτα νεύρο οι ματιές του, καθώς βλέπει γύρω του ανθρώπους εγκλωβισμένους στα αυτοκίνητα τους να αγωνιούν για το πώς θα φθάσουν στα σπίτια τους, "στην άλλη δικτατορία της καθημερινότητας". Ένας γρίφος ο πατέρας: Βλέπει, αλλά δεν μπορεί να μιλήσει;

Από κει και πέρα ο συγγραφέας μετατοπίζει το χώρο δράσης των ηρώων του, μεταφέροντας την πλοκή στη Κρήτη. Η κόρη του Ίκαρου πηγαίνει να συναντήσει τον σωτήρα του πατέρα της στο χωριό της καταγωγής του, πασχίζοντας να σωθεί και η ίδια μέσα στον έρωτα.

Η αφήγηση παίρνει πια Καζαντζακικές διαστάσεις με βεντέτες, όπλα, μαυροπουκαμισάδες, ρακί, άγρια πρόσωπα, αλλά και λεβεντιά και φιλότιμο. Εκεί οι ερωτευμένοι βρίσκουν τη νέα ζωή. Και το έργο κλείνει με ένα εκστασιακό πεντοζάλι που οδηγεί την κόρη να δει στο θαύμα: Τον πατέρα της να χορεύει αγκαλιασμένος και δυνατός με τη μητέρα της. Πραγματικότητα ή όραμα;

Ένα μυθιστόρημα με ποιητική γραφή ανάμεσα σε ήρωες με βεβαιότητες αλλά και με αινιγματικότητα.

Ο συγγραφέας είναι ο γνωστός εκφωνητής του Πολυτεχνείου, κάτι που επιμελώς παραλείπει στο βιογραφικό του, ενώ παραθέτει τα 15 άλλα έργα του - θεατρικά, μυθιστορήματα, ποιητικά.

Πηγή: ΑΜΠΕ
nooz.gr