Το Σάββατο και την Κυριακή 22 και 23 Φεβρουαρίου παρακολούθησα στο θέατρο «Εμπρός» στην Αθήνα, την συνάντηση που κάλεσε η Πρωτοβουλία Συνεννόησης για την Διαχείριση των Απορριμμάτων (ΠΡΩΣΥΝΑΤ) σε μια προσπάθεια που καταβάλλουν πολλές συλλογικότητες από όλη την χώρα να συντονίσουν την δράση τους απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς:

Μα ποιος είναι δύο η ώρα τη νύχτα; Μουτσουνάρηδες. Ικαρία είμαστε! Έμπαιναν έμπαιναν, ήταν καμιά δεκαριά. Μα τι πλάκα που έχουν, ποίος να ΄ναι αυτός που κάνει τον γέρο… Και εκείνη η έγκυος που έπεσε κάτω ανάσκελα και έκανε πώς γένναγε…

...και πήγα επίσκεψη στη γιαγιά φιλενάδα μου, κα. Φ. Με κέρασε το κλασικό τσιπουράκι, το διορθώνει μόνη της να σημειώσουμε, και στη συνέχεια αρχίσαμε το κουτσομπολιό. Εκεί μέσα στα πολλά που λέγαμε, θυμήθηκε και τη θειά της απ’ το Χρυσόστομο.

Ταξιδευτή που γύρισες τον κόσμο
Και είδες τόσα μέρη μαγικά
Σε χρυσαφένια πέρασες γεφύρια
Και πλάγιασες σε άνθη ξωτικά

19/02/2014 - 10:25Ο βράχος του Να

Στον βράχο του Να ήταν η καθιερωμένη απογευματινή βόλτα. Νομίζω ότι έχω κολυμπήσει εκεί μόνο δύο φορές στην ζωή μου και η μία ήταν σίγουρα με λαδιά. Ίσως μου είχε μείνει από παιδί ο φόβος γι’ αυτήν την θάλασσα, από την ιστορία που μου έλεγε η μάνα μου κάθε φορά που βρισκόμασταν εκεί.

Στην Ικαρία η υγεία έχει χτυπηθεί αλύπητα τα τελευταία χρόνια. Το νοσοκομείο συγχωνεύεται, οι ιατρικές υπηρεσίες υποβαθμίζονται, κάποιες ιατρικές ειδικότητες δεν έχουν υπάρξει ποτέ στο νησί.

Φαηδόνααα..!! Ωχ, πρέπει να γυρίσω σπίτι, το φαγητό είναι μάλλον έτοιμο ή σουρουπώνει και ξεχάστηκα. Κι άλλες φωνές: Λευτέρη, Μαργαρίτα Βαγγελιώ! Όλες από το σπίτι του καθένα. Μαζευτείτε.

Φούλια, μπεγκόνιες (οι βασίλισσες) κι όλα
αποβραδίς ποτισμένα
Και όπως πλώρη βαποριού
που αλλάζει γραμμή πορείας,

Η θάλασσα, οι άντρες οι πελαγήσιοι και οι γυναίκες της απαντοχής. Οι καπεταναίοι και τα σκαριά τους, το εμπόριο και οι συμμαχικές νηοπομπές του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ....

Είναι ωραίο να ζεις σ’ ένα μικρό νησί του Αιγαίου που έχει ομορφιές αλλά εγκαταλειμμένο και βρόμικο. Είναι ακόμα πιο ωραίο να ζεις με ανθρώπους που έχουν ο καθένας το χαβά του ή δεν έχουν κανέναν χαβά. H συμβίωση γίνεται παράλογη, τουλάχιστον είναι πιο ενδιαφέρουσα.

Σελίδες

ikariastore banner