Η θάλασσα, οι άντρες οι πελαγήσιοι και οι γυναίκες της απαντοχής. Οι καπεταναίοι και τα σκαριά τους, το εμπόριο και οι συμμαχικές νηοπομπές του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου ....

Η Ιωάννα Καρυστιάνη και η «Μικρά Αγγλία», ο Παντελής Βούλγαρης και η κινηματογραφική μεταφορά . Η Άνδρος και η θάλασσα, η βουή και η αντάρα της. Οι λήψεις από το ελικόπτερο και το κύμα που παλεύαμε. Η σαγηνευτική διαδρομή Μαλταμπέ , μέχρι «της Γριάς το πήδημα» και οι γυναίκες να καφεδοπίνουν με ενθύμησες,  φωτογραφίες ερώτων,  γάμων, παιδιών, αποχωρισμών...

Ενθύμησες ... Ένα κουτί τενεκεδένιο, ταξιδεμένο από το Κάιρο, της προγιαγιάς, με σκηνές από τον Τρωικό πόλεμο, ζωντανεμένες από τα μικράτα μου. Κάποτε γεμάτο με αφράτα μπισκότα -κερασμένα από το Μισίρι- στην πορεία γεμάτο φωτογραφίες, ακόμα μυρωδάτες !

Η οικογένεια και οι θαλασσινοί της ! Να, ο παππούς ο Βασίλης , «Η ανύψωσις της Ικαριακής σημαίας - Εν Ευδήλω, τη 29 Ιουλίου 1912». Στην πρώτη σειρά, γονατιστός με τα φυσεκλίκια του και δίπλα και πίσω οι σύντροφοι. Του μοιάζω έχω και τ’ όνομά του. Φωτογραφία ασπρόμαυρη από το αρχείο του Χρήστου Μαλαχία. Πρώτα η απελευθέρωση κι ύστερα οι πλόες...μέχρι «το τελευταίο ταξίδι» και την ανάπαυση στον υγρό τάφο...Πού δυνατότητα τότε για ενταφιασμό στην πατρίδα!

Έμεινε η γιαγιά, η Σταματίνα , στο αγνάντεμα. Δεν τον γνώρισα ποτές! Κι ύστερα, ο άλλος παππούς, ο Μιχάλης, Κρητικός από τον πατέρα του. Λεβέντης με τους φίλους του, στα πέλαγα και στα βαπόρια θερμαστής.

Φωτογραφίες με τελείωμα δαντέλας! Να, και σε τούτην είμαστε βόλτα με τη μαμά - που κι εκείνη τον καπετάν  Χρήστο παντρεύτηκε - και τον παππού στο Ζάππειο. Εμείς, πιτσιρίκια, είχαμε λατρεία στον παππού και στα παραμύθιά του. Πώς ξεκινούσε άραγε εκείνο με το «Βουδοδέντρι»...; Αχ, παππού, κι εσύ έφυγες νωρίς δε με πρόλαβες φιλόλογο, για να τα καταγράψω.

Κι ύστερα η εξέλιξη , η αυτόματη polaroid, κι ο πατέρας μου, στο λιμάνι, καμαρώνοντας το KING NESTOR, πριν αναχωρήσει για το Τρίγωνο των Βερμούδων ! Ένας «λύκος καπετάνιος» , έμπειρος και οργανωτικός, με μεγάλο μερίδιο στη θάλασσα και την περιπέτεια. Ήταν κι εκείνο το πιστοποιητικό «κοινωνικών φρονημάτων» , που δεν το διέθετε... Να λείπει καιρό ο μπαμπάς, τόσο που να ξεχνάμε την ανάσα του. «Μπαμπά, πού βρίσκεσαι; Θα έρθεις για τα Χριστούγεννα; Μην ξεχάσεις τα δώρα μας, μπαμπά…». Επικοινωνία με το ΕΛΛΑΣ ΡΑΔΙΟ, τότε με τους μαρκόνηδες.

Α εδώ, μια έγχρωμη στο χωριό με τον Βασίλη, τον ξάδερφο. Μηχανικός εκείνος αλλά επίσης πολυταξιδεμένος, με ιστορίες μυθιστορηματικές και την Ειρήνη πάντα μαζί του ταξιδεύτρια !

Οι ναυτικοί μας, στα ψαράδικα και τα ποστάλια (σε μόνιμη γραμμή ), στα γκαζάδικα και στα τζενεραλάδικα, πάντα αγωνιστές  «με μια τρικυμία στα χείλη»!  Και εκείνο το παιδί από το μπουγάζι να καθρεφτίζει με το «σινιάλο» και τους τηλεφακούς του πια,  «τον ποταμόν Ωκεανόν και δυνατόν και μέγαν» και ομηρικόν!

Κι εμείς: μανάδες, γυναίκες, κόρες.  Στεριανές , να «καπετανεύουμε» σπίτια με εξωτικά σουβενίρ και ...ενθύμησες !

Η «Μικρά Αγγλία» και η Μικρά Ικαρία... Και τούτος ο καφές , τι γεύση, σα να αλμύρισε...

Βάνα Τσαμπή
vana.tsampi@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Βάνας Τσαμπή.