Υπάρχουν δύο ειδών «απώλειες» διδακτικών ωρών!
Το υπουργείο «αγαπάει» και δημιουργεί τις πολλές και απεχθάνεται τις… άλλες.

Όταν κάποιος που βρίσκεται μακριά από τον εκπαιδευτικό χώρο παρακολουθεί υπουργούς, προϊστάμενους και διευθυντές, να μαίνονται  εναντίον κάθε κινητοποίησης που οδηγεί σε απώλεια διδακτικών ωρών, αυτό που αντιλαμβάνεται είναι ότι η απρόσκοπτη λειτουργία των σχολείων είναι εξασφαλισμένη. Ακόμη, ότι από τη πλευρά των κυβερνώντων δεν υπάρχει καμία ανοχή απέναντι σε όποιον με τις πράξεις του, βάζει εμπόδια  στο «συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα» των μαθητών της πρόσβασης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Το τελευταίο χρόνο μάλιστα αυτή η ανοχή έγινε «μηδενική», αφού στο όνομα των μαθητών που θίγονται από τις κινητοποιήσεις, ο Αρβανιτόπουλος προχώρησε στην επιστράτευση των εκπαιδευτικών, αλλά και σε διώξεις μαθητών που είχαν καταλάβει τα σχολεία τους. Στο άκουσμα των «κυβερνητικών διαγγελμάτων», της επίδειξης αυταρχισμού και της απύθμενης υποκρισίας, κάθε ένας που γνωρίζει τα όσα πραγματικά συμβαίνουν στην εκπαίδευση δε μπορεί παρά να πλημυρίζει από οργή.

Ο Νοέμβρης έχει μπει για τα καλά, έχουν απομείνει επτά εβδομάδες μέχρι τις διακοπές των Χριστουγέννων και τα χιλιάδες κενά στα σχολεία παραμένουν, χωρίς να υπάρχει από πλευράς υπουργείου καμία δηλωμένη αγωνία ή επίσημη ανακοίνωση για τη κάλυψη τους. Κενά που έχουν δηλωθεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς. Κενά που σχετίζονται με τις πάγιες ανάγκες των σχολείων και που χρόνια τώρα καλύπτονται με αναπληρωτές. Κενά που μέχρι σήμερα έχουν οδηγήσει στην απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων διδακτικών ωρών. Που στη πραγματικότητα είναι αδύνατον πια να αναπληρωθούν.

Κι όμως ηρεμία και ικανοποίηση επικρατεί στο «βασίλειο του Αρβανιτόπουλου..» Οι ιθύνοντες ασχολούνται με νέους αντιεκπαιδευτικούς νόμους και διατάξεις, με τις διώξεις μαθητών που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στην ανάλγητη πολιτική τους, αλλά και με την επιβολή της αξιολόγησης-χειραγώγησης των εκπαιδευτικών. Για τα κενά στα σχολεία δε μιλάει κανείς τους. Από τον υπουργό της επιστράτευσης, μέχρι τους ανένδοτους προϊστάμενους και τους γεμάτους «παιδαγωγική επάρκεια» συμβούλους, αλλά και τους αυστηρούς εισαγγελείς των διώξεων, δε μιλάει κανείς!

Στην Ικαρία το ΕΠΑΛ ακόμα υπολειτουργεί, ενώ στην ΕΠΑΣ γίνονται ελάχιστες ώρες μιας μόνο ειδικότητας, αφού όλοι οι μόνιμοι εκπαιδευτικοί του σχολείου τέθηκαν από το καλοκαίρι σε διαθεσιμότητα. Το σχολείο των Φούρνων, για δεύτερη χρονιά δε μπορεί να λειτουργήσει στοιχειωδώς λόγω των πολλών  κενών στις περισσότερες ειδικότητες. Αφού μετακίνησαν εκπαιδευτικούς από νησί σε νησί, αφού έκαναν τους συναδέλφους λάστιχο τοποθετώντας τους σε τρία και τέσσερα σχολεία (που απέχουν μεταξύ τους μέχρι και 70 χλμ), αφού αδιαφόρησαν για το πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία συμπληρώνοντας ως στυγνοί τεχνοκράτες τα λογιστικά φύλλα τους, ακόμη και έτσι, τα κενά παραμένουν. Και το «έργο» και οι ευθύνες τις διοίκησης τελειώνουν… εδώ.

Δεν «ενδιαφέρεται» κανείς, γιατί πολύ απλά αυτές τις απώλειες  διδακτικών ωρών τις γεννάει η πολιτική τους. Η υποχρηματοδότηση της εκπαίδευσης, οι μηδενικές προσλήψεις εκπαιδευτικών και οι απολύσεις, οι συγχωνεύσεις που έγιναν αλλά και αυτές που ετοιμάζουν, η χειραγώγηση και η πειθάρχηση των εκπαιδευτικών και η απόλυτη προσαρμογή της εκπαιδευτικής πράξης στις «αξίες» του συστήματος τους, η υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης για την οποία με ιδιαίτερο ζήλο παλεύουν, αποτελούν δηλωμένους στόχους της πολιτικής τους. Για αυτό, τις απώλειες διδακτικών ωρών που οφείλονται στη πολιτική τους τις «αγαπούν» και τις επιδιώκουν. Με αυτές «διώχνουν» τους μαθητές από τους Φούρνους και από την ΕΠΑΣ προετοιμάζοντας το κλείσιμο τους, δημιουργώντας τις συνθήκες να έρθει αυτό ως μια «φυσική εξέλιξη». Για τον ίδιο ακριβώς λόγο εχθρεύονται τις ελάχιστες, σε σχέση με τις προηγούμενες, απώλειες διδακτικών ωρών που προέρχονται από κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών. Γιατί αμφισβητούν και αντιμάχονται τη πολιτική τους, γιατί μέσα από αυτές πραγματικά διεκδικείται το δικαίωμα όλων στη πρόσβαση στο δημόσιο σχολείο, κάτι που για τους κυρίαρχους αποτελεί ασύμφορο κόστος και είναι ασύμβατο με τη κοινωνική βαρβαρότητα που θέλουν να εδραιώσουν.

Θα μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον προϊστάμενο της ΔΙΔΕ Σάμου που εφάρμοσε με ακραίο τρόπο την κυβερνητική πολιτική μέχρι σήμερα, καθώς και την περιφερειακή διευθύντρια βορείου Αιγαίου πως ακριβώς «πιέζουν» τη κυβέρνηση για τη κάλυψη των κενών της περιοχής τους. Θα θέλαμε να γνωρίζουμε τις διεκδικήσεις των συμβούλων της περιοχής, για το περιορισμό και τη διαχείριση της ύλης αφού υπάρχουν μαθητές για τους οποίους η χρονιά δεν ξεκίνησε ακόμη. Θα επιθυμούσαμε τη παρέμβαση του εισαγγελέα εναντίον του υπουργείου παιδείας που αδιαφορεί απέναντι σε «συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα». Όλα αυτά αν ήμασταν αφελείς, αν είχαμε αυταπάτες για το ρόλο αυτών που επέλεξαν από διάφορες θέσεις να υπηρετήσουν τη πιο βάρβαρη, αντικοινωνική και αντιεκπαιδευτική πολιτική.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗ ΚΑΛΥΨΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ ΤΩΡΑ 

ΕΛΜΕ Ικαρίας Φούρνων