Αντιμέτωποι με το πιο ωμό εκβιασμό βρίσκονται εκατοντάδες εκπαιδευτικοί, οι οποίοι ωθούνται από περιφερειάρχες και προϊστάμενους, σε υποχρεωτικές μετακινήσεις από νησί σε νησί. Και ο καθένας καταλαβαίνει ότι ακόμη και αν μιλάμε για μετακινήσεις εντός ΠΥΣΔΕ, όταν επιβάλλεται σε κάποιον να αλλάξει νησί, επί της ουσίας του επιβάλλεται να διαλύσει τη ζωή του. Άνοιξε έτσι ο ασκός του Αιόλου για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο Βόρειο Αιγαίο και όχι μόνο, οι οποίοι οδηγούνται σε υποχρεωτικές μετακινήσεις από το ένα νησί στο άλλο. Με μια μεθόδευση που μοιάζει να βγήκε από ταινία, η πιο ανάλγητη πολιτική φαίνεται να προχωράει με τη συναίνεση των εκπαιδευτικών οι οποίοι «με αίτηση τους» αφήνουν πίσω τις οικογένειες και τα σπίτια τους για να περιπλανηθούν στο Ανατολικό Αιγαίο.

Αφού κατασκεύασαν χιλιάδες πλεονάζοντες με τους νόμους και τις διατάξεις της κεντρικής πολιτικής (δίωρο, συγχωνεύσεις σχολείων, συμπτύξεις τμημάτων κλπ). Αφού με την ακραία εφαρμογή της σε επίπεδο διευθύνσεων, όπως συμβαίνει με τη ΔΙΔΕ Σάμου ώθησαν τη κατάσταση στα άκρα, με τις εξοντωτικές διαθέσεις-μετακινήσεις συναδέλφων, ώστε να προκύψουν ακόμα περισσότερες υπεραριθμίες. Αφού έθεσαν και επί ένα μήνα διατήρησαν σε καθεστώς ανασφάλειας εκατοντάδες συναδέλφους με μηδενικό ωράριο. Τώρα υποκριτικά τους ρωτούν: «υπάρχουν ώρες για εσάς σε άλλο νησί, ενδιαφέρεστε;» Έτσι, οι υποχρεωτικές μετακινήσεις είναι γεγονός, με το φερετζέ όμως της «αίτησης του ενδιαφερόμενου».

Το υπουργείο κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να παρουσιάσει χιλιάδες εκπαιδευτικούς ως πλεονάζοντες. Να ανοίξει επί τις ουσίας το δρόμο για νέες διαθεσιμότητες στην εκπαίδευση. Να τρομοκρατήσει με το ενδεχόμενο της απόλυσης τους καθηγητές και να εγκαινιάσει με το χειρότερο τρόπο τη πολιτική των υποχρεωτικών μετακινήσεων και μετατάξεων, προδικάζοντας για το μέλλον το σενάριο της διευρυμένης εφαρμογής αυτής της πρακτικής.

Την ίδια στιγμή που έξι εκπαιδευτικοί της Ικαρίας μετακινούνται υποχρεωτικά στη Σάμο και μία στους Φούρνους, στα σχολεία μαθητές και εκπαιδευτικοί είναι αντιμέτωποι με πρωτόγνωρες καταστάσεις. Εκπαιδευτικοί (ακόμη και των ίδιων ειδικοτήτων με αυτούς που μετακινούνται) είναι αναγκασμένοι να διανύσουν έως και 70χλμ προκειμένου να φτάσουν σε ένα από τα (μέχρι και τέσσερα) σχολεία που πρέπει να κάνουν μάθημα με βάση τις φετινές τοποθετήσεις-διαθέσεις. Τα προγράμματα των σχολείων δεν μπορούν να βγουν και στην ουσία επιλέγονται για όλα «λύσεις» ανάγκης, οι εκπαιδευτικοί υποχρεώνονται σε οικονομική αιμορραγία με όποιο τρόπο και αν καταφέρουν να φτάσουν στα σχολεία, ενώ οι μαθητές βλέπουν πλέον παντού καθηγητές επισκέπτες. Η ουσιαστική και «εύρυθμη» όπως λένε οι διοικούντες λειτουργία των σχολείων καθίσταται αδύνατη, αλλά αυτό ποσώς τους απασχολεί όπως αποδεικνύεται.

Η ανάλγητη πολιτική της κυβέρνησης και του υπουργείου παιδείας και η σκληρή εφαρμογή της από το προϊστάμενο της Σάμου δημιουργεί μια έκρυθμη κατάσταση στα σχολεία του νομού και προδιαγράφει εφιαλτικά σενάρια για το μέλλον των εκπαιδευτικών και των σχολείων.

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Ικαρίας Φούρνων