Έχουμε ήδη ασχοληθεί με το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης υλοτομίας που φέτος παρουσιάζει ραγδαία αύξηση (το 1ο μέρος εδώ). Οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις είναι τεράστιες αλλά δεν είχαμε θίξει το πρόβλημα της εμπορίας των ξύλων. Πέρα από εκείνους που κόβουν κάποια ξύλα για ιδία κατανάλωση υπάρχουν και μερικοί που ρίχνουν κάτω τα δέντρα για να τα πουλήσουν. Αυτός που τα εμπορεύεται θα προτιμήσει να κόψει το μεγαλύτερο δέντρο γιατί έτσι στον ίδιο χρόνο και με τον ίδιο θόρυβο θα αποκομίσει μεγαλύτερη ποσότητα.

Εντοπίσαμε κομμένο άριο με περίμετρο κορμού 3 μ., σ’ έναν απομακρυσμένο και σχεδόν αδιάβατο δρόμο. Είχε τόσο βαθιά νεροφαγώματα που εμπόδιζε τη διέλευση σε οποιουδήποτε τύπου αυτοκίνητο. Είχαν χρησιμοποιηθεί φτυάρια για να γεμίσουν με πέτρες αυτές τις εγκάρσιες τομές που δημιούργησε η ορμή του νερού και να φτάσουν σε μια τοποθεσία, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Η πενία, λένε, τέχνες κατεργάζεται και ο Καριώτης, ως γνήσιος Έλληνας, το ξέρει καλά αυτό. Οι νέες μέθοδοι που καταγράφονται είναι δύο, μία στην υλοτόμηση και μία στην ακόμα πιο επικίνδυνη μεταφορά.

Οι επιτήδειοι ενώνουν ένα σωλήνα στην εξάτμιση του αλυσοπρίονου και την άλλη άκρη την βυθίζουν σ’ έναν μπετόνι με νερό. Έτσι προκύπτει ο πιο αποτελεσματικός σιγαστήρας που κάνει αδύνατο τον εντοπισμό των λαθροϋλοτόμων, ακόμα και από μικρή απόσταση. Χωρίς τον κίνδυνο να προδοθούν από το θόρυβο δε διστάζουν να κόψουν ξύλα ακόμα και μέσα στα χωριά. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα μιας γυναίκας που ένα βράδυ, ενώ καθόταν μπροστά στο τζάκι, είδε από το παράθυρό της μια ελιά να πέφτει κάτω, λίγα μόλις μέτρα από το περιβόλι της. Της έκανε εντύπωση επειδή δε φυσούσε, κάλεσε τον άντρα της κι εκείνος έκπληκτος ανακάλυψε τους δράστες και τη νέα …μεθοδολογία.

Για τη μεταφορά χρησιμοποιούν σιδερένιες ή πλαστικές δεξαμενές νερού, διαμορφωμένες με ένα επιπλέον άνοιγμα, τοποθετημένες πάνω στην καρότσα του αγροτικού αυτοκινήτου. Το καμουφλάζ επιτρέπει τη μεταφορά των ξύλων ακόμα και μέρα μεσημέρι.

Η λαθροϋλοτομία συμπληρώνει το παζλ της γενικότερης συμπεριφοράς μας προς τη φύση και είμαστε πολύ κοντά πλέον στο να ολοκληρωθεί η εικόνα της μη αναστρέψιμης καταστροφής.

Το έχουμε ξαναπεί, στο εξής ό,τι επιβάρυνση «προσφέρουμε» στο περιβάλλον, θα τη λουστούμε ΚΑΝΟΝΙΚΑ... μέσα από "φυσικές" καταστροφές! Και τότε ποιος θα μας φταίει;

ikariamag.gr|από, για και με αφορμή την Ικαριά!
Ακολουθήστε μας σε twitter και Facebook