Διάβασα πρόσφατα το καινούριο βιβλίο ενός παλιού μου συμφοιτητή, τον οποίο είχα να δω πολλά χρόνια. Στην παρουσίαση του βιβλίου αποφασίσαμε να του κάνουμε έκπληξη μερικές συμφοιτήτριες  και η αλήθεια είναι πως τον χάρηκα πολύ. Κεφάτος, γελαστός, αυτοσαρκαστικός και ζεστός, με μια συμπαθητική αμηχανία. Αγόρασα το βιβλίο του «12 ιστορίες που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια» και είπα πως θα το διαβάσω κάποια στιγμή… Ευτυχώς, η στιγμή αυτή ήρθε νωρίς νωρίς (και όχι μετά από χρόνια όπως συνηθίζω να κάνω με τα βιβλία που αγοράζω – προτεραιότητα έχουν αυτά που δανείζομαι) και έτσι πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα την ανάγνωση. Σ’ εμένα αρέσουν πολύ τα παραμύθια, οι παιδικές ιστοριούλες, τα ρομάντζα και τα τοιαύτα. Μ’ αρέσουν τα απλά πράγματα και ο Πέτρος Κουμπλής σ’ αυτό το βιβλίο κατόρθωσε να μου δώσει αυτό ακριβώς που ήθελα: την ανεκτίμητη γοητεία της απλότητας. Καθαρός λόγος, διαύγεια στην έκφραση, πολύχρωμη φαντασία, προσοχή στη λεπτομέρεια, σημασία στο ασήμαντο, 12 υπέροχα πρωτότυπες ιστορίες, 12 (εκατομμύρια;) διαφορετικά μηνύματα, 12 (τουλάχιστον) πρωταγωνιστές και πολλή πολλή παρηγοριά... Δεν θέλει υπερβολική φιλοσοφία η ζωή για να την καταλάβεις. 1+1=2, όμως εμείς μπερδευόμαστε ακόμα και στην πρόσθεση. Ο Πέτρος μού φαίνεται πως τό ’χει πιάσει το νόημα και κινούμενος στα χνάρια του αγαπημένου του παραμυθιού – του Μικρού Πρίγκιπα- κατορθώνει και ζωγραφίζει με τη φαντασία του 12 μαγικές ιστορίες που ονειρεύονται να γίνουν παραμύθια. Τους το εύχομαι.

Αλεξία Παλαιστή για το ikariamag.gr