Βράδυ Δευτέρας, 18ης Οκτωβρίου 2010, ένα πρωτοφανές κύμα κακοκαιρίας χτυπά την Ικαρία. Από το ένα άκρο του νησιού μέχρι το άλλο σημειώνονται τεράστιες καταστροφές. Η ανοχύρωτη από άποψη έργων αλλά και αποψιλωμένη νοτιοδυτική πλευρά του νησιού δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα: Το Αμάλου θρηνεί έναν νεκρό, το βουνό κατεβαίνει παρασύροντας τα πάντα στο πέρασμα του, αλλάζει την γεωμορφία ολόκληρων περιοχών. Ζωές σε κίνδυνο, περιουσίες παρασύρονται, το Καρκινάγρι αποκτά αμμουδιά, το Τραπάλου πλήσεται με οξύ τρόπο, το οδικό δίκτυο κόβεται, οι βάρκες στη στεριά, τα αυτοκίνητα στη θάλασσα, οι κάτοικοι σε κατάσταση σοκ, χωρίς ρεύμα και αποκομμένοι βλέπουν τα χωριά τους να μεταμορφώνονται με εφιαλτικό τρόπο.

Οι φωτογραφίες που φτάνουν είναι απίστευτες. Το ikariamag.gr μεταδίδει από την πρώτη στιγμή την εικόνα της καταστροφής και τα Μέσα πανελλαδικής εμβέλειας αναπαράγουν το σκηνικό διάλυσης. Η Ικαρία κυρήσσεται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η καταστροφή είναι πρωτοφανής. Θυμίζει αλλά ξεπερνά εκείνη του 1967. Οι πληγές είναι βαθιές, μερικές ανεπούλωτες.

Η παροικία των Αθηνών σπεύδει να συνδράμει απο κοντά τους βουτηγμένους στη λάσπη ανθρώπους της, τα αδέλφια μας στην Αμερική ενεργοποιούνται. Φορείς τοπικοί αλλά και της Κεντρικής Διοίκησης στρέφουν την προσοχή τους στις πληγείσες περιοχές. Δεν λείπουν οι υποσχέσεις, οι ανακοινώσεις, εξαγγελίες μελετών για τα αίτια και μεγάλων έργων, τα μεγάλα λόγια.

Αναζητούνται οι αιτίες: Το κλίμα που πια μας επιφυλλάσει ακραία καιρικά φαινόμενα, οι εγκληματικές παρεμβάσεις μας, η αποψίλωση των βουνών από την υπερβόσκηση, τα λάθος έργα αλλά και τα μη έργα. Ο... κακός μας ο καιρός.

5 χρόνια μετά, τίποτα δεν έχει αλλάξει. Το μόνο ίσως είναι ότι οι  πληγείσες περιοχές έπαψαν να είναι στο προσκήνιο και στις προτεραιότητες των αρχόντων. Σήμερα, οι εξαγγελίες διαφόρων μικροέργων και παρεμβάσεων ανα την Ικαρία, φαντάζουν ως και πολυτέλεια αν αναλογιστεί κανείς ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να ζήσουμε ξανά μια τέτοια καστάσταση. Πολύ τραγικότερη, φοβόμαστε, αυτή τη φορά καθώς οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές.

Και ύστερα... ήρθε η κρίση. Οι οικονομικές δυνατότητες του δήμου απέχουν πολύ από τα έργα που χρειάζεται να γίνουν, για τις διευθετήσεις των ρεμάτων, για την αποκατάσταση των πληγών. Για να μειωθεί ο κίνδυνος επανάληψης του φαινομένου, χρειάζεται άμεσα, γενναίος και οριστικός σχεδιασμός σε πιο κεντρικό επίπεδο: Περιφέρεια, Υπουργείο, κλπ. Χρειάζεται να εκπονηθεί ένα σχέδιο σωτηρίας για τις περιοχές αυτές, ενόψει νέων ισχυρών βροχοπτώσεων.

Χρειάζεται όμως και να πιέσουν ουσιαστικά η τοπική αρχή μαζί με τους συλλόγους, την κεντρική διοίκηση ώστε να μπει ως άμεση προτεραιότητα αυτό το Σχέδιο Σωτηρίας. Πριν είναι πολύ αργά. Αλλά και να παρθούν όλα εκείνα τα προοληπτικά μέτρα που έχουμε σε τοπικό επίπεδο τη δυνατότητα, όχι μόνο για την αντιμετώπιση μελλοντικών καταστροφών αλλά και την πρόληψη: Η ειλικρινής αντιμετώπιση της υπερβόσκησης, τα μικρά έργα με την συνδρομή των τοπικών φορέων και συλλόγων ώστε έστω να αντιμετωπισθούν ζητήματα που έχουν να κάνουν με την αποσυμφόρηση μη λειτουργικών πλέον κατασκευών (βλ. τη μπούκα - πόρτα ρέματος στην πλατεία του Καρκιναγρίου) και ό,τι οι αρμόδιοι τεχνικοί προκρίνουν πως μπορεί να γίνει.

Για να μη θρηνίσουμε πάλι ζωές, περιουσίες αλλά και μνήμες. Θεωρούμε ότι οι καταστροφές αυτές έχουν ξεχαστεί (και άλλες, μικρότερης κλίμακας ακολούθησαν εξαιτίας των βροχοπτώσεων μετά την καταστροφή του 2010). Καθημερινά, όλα αυτά τα χρόνια, μπορεί να ξεχνιόμαστε με τα της επικαιρότητας, τα θετικά και τα αρνητικά της, το καλοκαίρι, τις εκλογές και τις τοπικές προτεραιότητες, το επιστολομάνι και τα σούπαμουπες των φορέων, οφείλουμε όμως να θυμόμαστε πως έχουμε ένα χρέος απέναντι στους κατοίκους της Ικαριάς: Να διατηρήσουμε τα χωριά... στη θέση τους! Στην κυριολεξία!

Ελπίζουμε το "καμπανάκι" αυτό είτε να φτάσει στα αυτιά των αρμοδίων είτε να φανεί άχρηστο στο πέρασμα του χρόνου. Και όχι μοιραίο.

Η κατάσταση στη νοτιοδυτική Ικαρία, επαφίεται ακόμα στο "χέρι του Θεού" ώστε να μη ρίξει βροχή.

Ας δούμε κάποια στιγμή τι περνά και από το δικό μας χέρι.

ikariamag.gr