Πόση προσπάθεια, τι φαντασία, τι καλά οργανωμένη επιχειρηματολογία. Δεν θα το βρεις γραμμένο στα βιβλία. Ούτε στις εφημερίδες. Δεν θα το τρακάρεις σε μπλογκ. Ούτε στα λεντάκια των πινακίδων που καρφώνονται στο μάτι και στο μυαλό.

Δεν είναι κομμάτι στους λόγους των πολιτικών, των φιλοσόφων, των κάθε λογής κατεχόντων την «γνώση»…συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των γονέων ή των σοφών γερόντων –που  τους συναντάς πια σε έκδοση κάθε ηλικίας, γιατί όσο αυξάνεται ο μέσος όρος ζωής, τόσο νωρίτερα γερνάει ο άνθρωπος…

Δεν το λέμε. Το εννοούμε όμως. Το μυρίζεις. Το ακούς γύρω σου όταν ρωτάς «τι κάνεις;». Το νιώθεις. Να σε τυλίγει, σιγά σιγά, ανεπαισθήτως… Κρύβεται πίσω από κάθε φράση, κάθε γκριμάτσα, κάθε διαφημιστικό ευφυολόγημα, κάθε βαθυστόχαστη κρίση, κάθε «το παλεύω μωρέ»…

Ξέρεις καλά το όνομά του: ΜΙΖέΡΙΑ. Είναι η πίστη ότι ο κόσμος πάει κατά διαόλου. Η τέχνη έχει στερέψει. Η επιστήμη οδηγεί στον εκφυλισμό της ζωής. Ιστορία και καθημερινότητα, διπλοκλειδωμένες σε μια μέρα της Μαρμότα, ακολουθούν ένα καλογραμμένο σενάριο, όχι αρκετά εφιαλτικό, ώστε να προκαλέσει την αντίδρασή σου – η οποία, παρεμπιπτόντως, ακόμη κι αν υπήρχε δεν θα μπορούσε να ανατρέψει τον ρουν… Με απλά λόγια, το παιχνίδι είναι στημένο…

Οι σοφοί, βέβαια, έχουν φροντίσει να του δώσουν άλλο όνομα, πιο ντελικάτο στο άκουσμα, πιο απαλό σε απόχρωση. Άλλοτε το λένε ΣύΝΕΣΗ κι άλλοτε –σε πιο δύσκολους καιρούς – ΚΑΡΤΕΡίΑ. Η γλυκερή του γεύση ευφραίνει στην αρχή, ανακουφίζει τη στυφή σου αίσθηση. Μα μόλις περάσει την κερκόπορτα, καθώς περνά τον ουρανίσκο και κατευθύνεται στα ενδότερα, νιώθεις βαριά τη λιγδερή του γλύκα. Μένει εκεί. Κι αρχίζει να σου καίει τα σωθικά.

Κάπου εκεί, μπορεί να αναρωτηθείς: Και τι με νοιάζει; Γιατί έχει τόση σημασία; Κι αν η ιστορία έχει γραφτεί; Κι αν εγώ δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να την αλλάξω; Ποιος από τους σκλάβους της αρχαιότητας μπορούσε να αλλάξει τη ζωή του; Αλλά κι όλες αυτές οι απελευθερωτικές πράξεις πάνω στις πέτρες χαραγμένες, γιατί;

Ναι, η ελευθερία εξαγοράζεται. Πληρώνεται ακριβά. «Θα μάθεις αν αντέχεις το τίμημα;», ρωτάω τον εαυτό μου.

Κι ύστερα μπορείς να κάνεις το πρώτο βήμα. Γραμμένη – ξεγραμμένη, αγορασμένη ή πουλημένη, η ζωή είναι μπροστά στη μύτη σου. Θα τη ζωγραφίσεις; Θα την τραγουδήσεις; Θα την παίξεις; Θα την επιλέξεις; Θα της δώσεις όνομα;

Εγώ βρήκα ένα που της ταιριάζει: Κρισιτέχνης.

Αμαλία Κοντογιάννη
amkondoyanni@hotmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αμαλίας Κοντογιάννη.