Ο διεθνής διαστημικός σταθμός της NASA πέρασε πάνω από την Αθήνα, τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2017, 18:40 με 18:46. Ο αστροναύτης Ιγκάτσιο Μανιάνι ήταν συνεπής στο ραντεβού του. Ο σταθμός διέσχισε τον αίθριο αττικό ουρανό, από τον Γαρμπή ΝΔ προς τον Γρέγο ΒΑ πέρασε ξυστά από την Αφροδίτη. Τον είδα και τον θαύμασα μέχρι που χάθηκε πίσω από τους θύσανους προς την μεριά της Πεντέλης. Μόλις τώρα κατέβηκα από το ιδιωτικό παρατηρητήριο διαστημικών σταθμών της Κυψέλης.

Όταν πήγαινα στο γυμνάσιο του Αγίου Κηρύκου στην Ικαρία, ήμουν παρατηρητής στον μετεωρολογικό σταθμό της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, με αυστηρό επόπτη τον Καθηγητή Φυσικών που ήταν και Πατέρας μου. Τρεις παρατηρήσεις την ημέρα, νηνεμία, υετός, αστραπή ορατή αλλά ουχί βροντή ακουστή, cumulus nimbus σωρητομελανίες κλπ, και αποστολή τηλεγραφημάτων στην ΕΜΥ. Το πρώτο πενθήμερο κάθε μήνα έπρεπε να κάνω τις ''καταστάσεις'', να επεξεργαστώ τις μετρήσεις, μέσους όρους, στατιστικά, να γράψω τις παρατηρήσεις κλπ και να τις στείλω στην Αθήνα. Ήταν ένα φύλο χαρτί σαν μια μεγάλη ανοικτή εφημερίδα.

Αυτός ο καταναγκασμός με έκανε να μην θέλω να εργαστώ για το Δημόσιο. Απολάμβανα όμως την μηνιαία αποζημίωση των 500 δραχμών μείον τις κρατήσεις και την έκτακτη εισφορά για την Κύπρο που με υπερηφάνεια στερούμουν . Με τα χρήματα αυτά αγόρασα με δόσεις και γραμμάτια, το πρώτο μας ραδιόφωνο φορητό τρανζίστορ με βραχέα μεσαία μακρά.

Τότε είχα για δάσκαλο αγγλικών τον Μίστερ Χάρι, γκάγκστερ που τον είχαν απελάσει από το Σικάγο και βρήκε καταφύγιο στο Ξυλοσύρτη. Διότι η Αγγλική άνευ διδασκάλου του Xavier de Bouge που μας είχε μείνει από το σχέδιο Μάρσαλ, δε με βοηθούσε και πολύ.

Αυτός μού έβαλε την ιδέα να αρχίσω αλληλογραφίες με ανθρώπους στο εξωτερικό, που τότε ήταν συνώνυμο με την Αμέρικα. Έγραφα λοιπόν σε πολλούς αποδέκτες. Υποθέτω κάτι σαν τα γράμματα που παίρνουμε στο email από τη Νιγηρία. Από τον τρόπο που τους έγραφα και το λεξικό που χρησιμοποιούσα, καταλάβαιναν ότι είχαν να κάνουν με κάποιον απόμαχο της μαφίας και δεν μου χαλούσαν χατήρι. Γράφτηκα λοιπόν δοκιμαστικά, δωρεάν φυσικά, σχεδόν σε όλα τα περιοδικά της εποχής LIFE, TIME, NEWSWEEK και κάποια σαν το NEW YORKER ή το National Enquirer που είχε και την ζωή της Μέριλιν. Από εκεί αντλούσα στόχους, τους έγραφα και ζητούσα διάφορα πράγματα.

Κάποια στιγμή η NASA ζητούσε συνεργάτες να παρατηρούν τους δορυφόρους. Τους έγραψα. Έδωσα τις συστάσεις, παρατηρητής στην ΕΜΥ και σε κανένα μήνα έλαβα μια κάσα στο μέγεθος του ΝΟΥΝΟΥ γεμάτη με κάτι βιβλία μεγέθους τηλεφωνικού καταλόγου, σαν τους λογάριθμους που η γενιά με το κομπουτεράκι αγνοεί την ύπαρξή τους. Και φυσικά, οδηγίες, Memorandum of Understanding, πώς να εντοπίζω τους δορυφόρους, πώς να τους ξεχωρίζω από τους άλλους με τα σφυροδρέπανα, καθώς και φόρμες για να πληροφορώ την NASA ταχυδρομικώς - τότε υπήρχαν τα διεθνή γραμματόσημα . Τρομερά πράγματα.

Μια φορά έστειλα επείγον τηλεγράφημα με δικά μου έξοδα και χωρίς να έχω αρμοδιότητα διότι εκεί που περνούσε ο δορυφόρος μέσα από τον αστερισμό του Ωρίωνα χάθηκε. Τους πληροφόρησα ότι ο δορυφόρος καταστράφηκε στο διάστημα, δεν ήθελα να τους πω ότι τον κατέστρεψαν οι Σοβιετικοί διότι πώς να το κάνουμε, στην Ικαρία ζούσα!

Η NASA κάθε τόσο μού έστελνε τους νέους όλο και πιο πολύπλοκους, όλο και πιο ογκώδεις καταλόγους. O ταχυδρόμος με ειδοποιούσε, πήγαινα και τους παραλάμβανα από το ΤΤΤ. Μια φορά όμως, το δέμα από τις USA, To Mr Chrysostomos Fountoulis Meteorologist, έφτασε στο Γυμνάσιο στον Θείο Χρυσόστομο που ήταν καθηγητής Μαθηματικών. Εκείνος άνοιξε την κούτα είδε τους ''λογαρίθμους'' και έσπαγε το κεφάλι του τι είναι όλα αυτά που του έστειλαν οι Αμερικάνοι, τους οποίους δεν συμπαθούσε και πολύ, Κάποια στιγμή ρώτησε τον Πατέρα μου, αν είχε καμιά ιδέα. Ο Πατέρας μου του είπε ότι «δεν ξέρω τι είναι, ξέρω όμως ότι ο Μάκης έχει κάτι κούτες με τέτοια βιβλία στο σπίτι». Στο διάλειμμα έστειλε μία απουσιολόγο από την Ογδόη και με φώναξε στο γραφείο των καθηγητών, πράγμα πολύ συνηθισμένο. Ήταν όμως η πρώτη φορά που δεν ήξερα τον λόγο που με καλούσαν στο γραφείο αν και είχα κάτι υποψίες. «Δικά σου είναι αυτά;» με ρώτησε ο Θείος χωρίς περιστροφές. «Ναι», του απάντησα με υπερηφάνεια διαστημικού επιστήμονα. «Και τι ακριβώς τα κάνεις, αν επιτρέπεται;» με ρώτησε. «Είναι οδηγίες από τη NASA για να παρακολουθώ τους δορυφόρους της Αμερικής όταν περνάνε πάνω από την Ικαριά» «Πάρτα από εδώ και εξαφανίσου μην σου δώσω ένα φούσκο και δεις και της Τραμουντάνας τ' Άστρο...»! Αυτή ήταν η τεχνολογία της εποχής. Αλάνθαστη.

Συνέχισα τις παρατηρήσεις και τις αναφορές, αλλά όταν κατάλαβα ότι δεν είχαν σκοπό να με καλέσουν να επισκεφτώ το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, τους εγκατέλειψα. Άλλωστε, όπως έλεγε και η φωνή της αλήθειας στα βραχέα, η ΕΣΣΔ νικούσε στην κούρσα για την εξερεύνηση του διαστήματος. Μου φάνηκε ότι είχα ποντάρει σε λάθος άλογο.

Αργότερα αποφάσισα να γίνω κτηνίατρος.

*Στο τύμπανο όμως και στην σάλπιγγα ήμουν καλός. Επάνω, φωτογραφία με την Σοφία Κόχιλα μπροστά στον Μετεωρολογικό Κλωβό στο γυμνασίο Ακ.Κηρύκου, πιθανόν στις 28 Οκτωβρίου 1958.

Μάκης Φουντούλης
makfou@otenet.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις του Μάκη Φουντούλη.