Πριν πολλά χρόνια, στον Κουντουμά, Αγίου Κηρύκου, Ικαρίας, γεννήθηκε ένας μεγάλος ζωγράφος. Ήταν ζωγράφος από τότε. Από μικρός διακρίθηκε στην τέχνη του κι έτσι αποφάσισε να τη σπουδάσει. Μάζεψε λοιπόν τα μπογαλάκια του από το νησί και ήρθε στην πόλη όπου γράφτηκε στη Σχολή Καλών Τεχνών. Τα παιδικά του χρόνια, δεν τα πέρασε όλα στην Ικαριά. Από μικρός περιπλανήθηκε στα νησιά του Αιγαίου, ακολουθώντας τις μεταθέσεις του παππού μου, του έφορου. Τήνο, Πάρο, Νάξο πήγε σχολείο, για να γυρίσει, έφηβος πια, στο πατρικό του και να τελειώσει εκεί το γυμνάσιο.

Όταν γεννήθηκα εγώ, ο πατέρας μου είχε ήδη φύγει πολλά χρόνια από την Ικαριά και ήταν ήδη γνωστός στους καλλιτεχνικούς κύκλους. Είχε κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, και είχε συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές˙ αλλά η πρώτη του ατομική έκθεση ήταν στον Άγιο.

Όποτε κατέβαινα στο νησί, πολλοί άγνωστοι σε μένα, κύριοι και κυρίες, με ρωτούσαν «ποιανού είμαι». «Του Γιώργου του Γεωργακόπουλου, από τον Κουντουμά», απαντούσα εγώ. Και σκουντώντας ο ένας τον άλλο, λέγανε μεταξύ τους «Είναι η κόρη του ζωγράφου». Κι εγώ κορδωνόμουν.

Ο πατέρας μου με μεγάλωσε ανάμεσα σε δύο κόσμους, που τους χώριζε σε άλλους δύο. Ανάμεσα στην Ικαριά και την Αθήνα και ανάμεσα στον καλλιτεχνικό και αυτόν των «κοινών θνητών». Όλα στη ζωή μας περιστρέφονταν γύρω από τις τέχνες και το νησί, παρόλο που η καθημερινότητά μας διαδραματιζόταν κυρίως στην πόλη. Εκείνος βέβαια, μ’ ένα εργαστήρι στην Αθήνα κι ένα στον Κουντουμά, μοίραζε τον χρόνο του ανάμεσα στα δύο, αφήνοντας εμάς να ονειρευόμαστε τις διακοπές όπου θα ζούσαμε στον τόπο έμπνευσής του, τη Νικαριά με τους αέρηδες και τις θάλασσές της, και θα βλέπαμε αυτό το μπλε που μας ταξίδευε μέσα από τους πίνακές του με τους κύκλους τους, κατάλοιπο του στροβιλισμού και της κίνησης του αγέρα, ίσως.

Τις τελευταίες του εκθέσεις τις έκανε πάλι εκεί από όπου ξεκίνησε. Στην Ικαριά, τα τελευταία πέντε χρόνια. Τώρα συνεχίζει να δουλεύει ασταμάτητα και να επιστρέφει νοερά στο νησί. Συνεχίζει να βάζει το μπλε του Ικάριου πελάγους στους καμβάδες του και να στροβιλίζει τη φαντασία μας στα ρουμάνια απ’ όπου περνάει ο βοριάς. Συνεχίζει να ζωγραφίζει μυθολογικά θέματα πάνω από το φτερό του Ικάρου και να μας ταξιδεύει σε θάλασσες και τοπία όλης της Ελλάδας, ποτισμένα με τις πρώτες του εικόνες, και να παραμένει ένας μεγάλος ζωγράφος. Ο μπαμπάς μου ο ζωγράφος!

Τέτα Γεωργακοπούλου
nikoletta.georg@gmail.com

Υ.Γ. Και καθώς τέχνη χωρίς έρωτα δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και Γεωργακόπουλος χωρίς Ικαρία, ο «Ερωτικός Γεωργακόπουλος» θα εκτεθεί στο πλαίσιο του Àrteis Έρωτα; fest 2017 - Ημέρες Σύγχρονης Ικαριακής Δημιουργίας, στο TAF μαζί με προβολή της συνέντευξης που παραχώρησε στο ikariamag.gr για τη ζωή, το έργο του και τον έρωτα στην Ικαρία.

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Τέτας Γεωργακοπούλου.