Έχει ήδη αφήσει την προσωπική του ανεξίτηλη σφραγίδα στην ελληνική μουσική κυρίως με τα Ξύλινα Σπαθιά. Όμως αυτή την περίοδο βρίσκεται στην καλύτερη στιγμή της πορείας του. Πάντοτε ανήσυχος, καταγράφει και μετουσιώνει σε τραγούδια, κυρίως σε στίχο, τον κόσμο και τους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω μας. Μας συντροφεύει και τον ακολουθούμε πολλά χρόνια. Στον τελευταίο του δίσκο «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί» οι B-Movies έχουν πολύ πιο ενεργό και δημιουργικό ρόλο και κατέστησαν το άλμπουμ ακόμα πιο απολαυστικό.

Με αφορμή την συναυλία που θα δώσει μαζί με τους B-Movies στη ρεματιά της Παναγιάς (Κουζίνο) στον Άγιο Κήρυκο, την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Πολιτισμικών Διαλόγων «ΙΚΑΡΟΣ 2013» (περισσότερα εδώ) και με χορηγό επικοινωνίας το ikariamag.gr, ο Παύλος Παυλίδης μάς μίλησε για το σήμερα, τον έρωτα, τη μουσική, την πρώτη του επίσκεψη στην Ικαρία που ίσως σταθεί η αφορμή για να εκδώσει ένα βιβλίο και για το ταξίδι της ζωής.

Με το καράβι του Παύλου φεύγουμε κι εμείς για ένα ταξίδι αναζήτησης, εσωτερικής τις περισσότερες φορές, αλλά με τη δυνατότητα και την ανάγκη για επιστροφή στο ίδιο λιμάνι, στα ίδια μέρη, στον εαυτό μας εντέλει.

Συνέντευξη στο Γιάννη Κέφαλο

- Πρώτη φορά στην Ικαρία;
Έχω ξανάρθει παλιά με τα "Σπαθιά". Η εμπειρία δικαίωνε το μύθο του νησιού σε σχέση με τη διαφορετική αντίληψη για τη ροή του χρόνου. Ήταν και λίγο δύσκολο να  πείσεις  και τον τύπο που έκανε τότε τον μάνατζερ ότι τα μηχανήματα παίζουν με 220 volt. Έχω έρθει όμως και μόνος. Ιούνιος στο Να το ‘98. Σκέφτομαι σιγά σιγά να βγάλω ένα βιβλίο με ποιήματα που το σχεδιάζω χρόνια τώρα. Τα περισσότερα ξεκίνησαν σε εκείνη τη μοναχική εκδρομή σε εκείνο το μέρος που από τότε δεν έχω ξαναεπισκεφτεί.

- «Ο καθρέφτης» είναι μια από τις ταινίες του αγαπημένου σου σκηνοθέτη. Σ’ αυτόν, κάθε φορά που κοιταζόμαστε βρίσκουμε κάτι διαφορετικό, από την ομορφιά ως τη θλίψη κι από τον προβληματισμό ως την ενοχή. Τα τραγούδια σου ως μικροί καθρέφτες κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα μέσα από υπέροχες εικόνες. Πιστεύεις ότι ο Νεοέλληνας έχει κατακτήσει τη σωστή δόση αυτογνωσίας για να ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα;
Αν ήταν ένας, θα είχαμε καταφέρει να καταλάβουμε τι έχει κατακτήσει... Αλλά είμαστε πολλοί οι Νεοελληνες. Δε φτάνει ούτε ο καθρέφτης του Ταρκόφσκι για να μας χωρέσει. Και αυτά τα περιβόητα νέα δεδομένα, είναι τόσο παλιά...όσο και ο Ναός της Θεάς στο Να.

- «Απ’ το απέραντο παντού ως το ελάχιστο εδώ» μόνο ο έρωτας μπορεί να αμβλύνει τον ορίζοντά μας και να μας οπλίσει με απίστευτη δύναμη για τη ζωή. Είναι αυτό που λες πως «όπως με κοιτάς μ’ αυτά τα μάτια, ο πόνος έστω και για λίγο σταματάει». Εσύ που εκφράζεσαι με τον πιο ποιητικό τρόπο για τον έρωτα και τον υμνείς συνεχώς, γιατί πιστεύεις ότι τα τραγούδια της «απέναντι όχθης» ασχολούνται αποκλειστικά με τις προβληματικές του εκφάνσεις, τα στενάχωρα συναισθήματα και τις αρρωστημένες καταστάσεις που δημιουργούν οι άνθρωποι;
Ειλικρινά δεν ξέρω ποια είναι η "αντίπερα όχθη" ούτε και πιστεύω ότι τα στενόχωρα συναισθήματα και οι αρρωστημένες καταστάσεις αφορούν τους άλλους και όχι έμενα. Δεν ξέρω κανένα αληθινό ύμνο προς τον ερώτα που να μην λέει για πόνο..."Ερώτα εσύ με περισσή όταν λαβώνεις δύναμη μηδ' όνομα καλό από σε, μηδ' αρετή μπορεί να βγει.." Το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ ο πόνος των ανθρώπων...Περί τυφλότητας ήταν πάντα το πρόβλημα και μονό αυτήν αντιλαμβάνομαι ως αρρωστημένη κατάσταση..Και φυσικά δεν εννοώ ότι είμαι και κανένα γεράκι όσον αφορά την όραση προς τα μέσα, απλώς πάντα θαυμάζω τους ανθρώπους που προσπαθούν να βλέπουν τι δεν καταφέρνουν εκεί βαθιά μέσα τους ,εκεί που οι έρωτες κάνουν τα δικά τους. Έχει και ο έρωτας φως που σε τυφλώνει μήπως και ξεστραβωθείς. Όχι εύκολο.

- Στη θέση που σου κράτησαν «στην τελευταία σειρά του θεάτρου» είσαι αρκετά μακριά από τη σκηνή, χάνεις τις λεπτομέρειες αλλά έχεις προοπτική και βάθος πεδίου. Είναι αυτό που σου πρόσφερε η απομόνωση στην Αμοργό ή βρέθηκες εκεί μόνο από την μεγάλη σου αγάπη για τη θάλασσα;
Μακάρι να ήταν μονό φυσιολατρική η σχέση μου με τη θάλασσα. Φεύγουμε κάποια στιγμή νομίζω όλοι μας και απομακρυνόμαστε από τις λεπτομέρειες ελπίζοντας πως θα δούμε πιο καθαρά. Και καμία φορά βλέπουμε. Αν δεν είμαστε έτοιμοι αλίμονο... μεγάλη βλακεία.. λάθος κίνηση. Είναι η ερημία μια χαρά, αλλά θέλει και το χρόνο της. Πας για την ησυχία και βουίζει ο εαυτός σου. Ευτυχώς που αυτό δεν είναι πάντα κακό. Έτσι βρέθηκα και στην Ικάρια τότε. Νόμιζα πως είχα έρθει για διακοπές. Αγόρασα ένα τετράδιο απ’ αυτά που είχα να δω απ το δημοτικό και στην αρχή αισθανόμουν μια πρωτόγονη χαρά, σα να κάνω καμία αταξία. Έγραφα στην αρχή ασυναρτησίες και χαιρόμουν που κανείς δε θα με μαλώσει ή θα με βαθμολογήσει.. Μετά κατάλαβα ότι αυτές οι ασυναρτησίες ήταν και τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που είχα γράψει. Μου το είπαν αργότερα και οι φίλοι μου και πίστεψα ότι κάποια στιγμή θα τα κάνω βιβλίο. Θυμάμαι έναν όμορφο γέροντα που μου μιλούσε για τα κύματα και ότι δεν πρέπει να τα πλησιάζω αψήφιστα. Ότι από εκεί που πιστεύω ότι δε μπορεί να με πάρει το κύμα, να πάω άλλο τόσο μακριά γιατί θα περάσουν σαράντα εκεί κάτω αλλά ένα θα περάσει από πάνω μου και τότε να μην πάω να τρέξω αλλά να καρφώσω τα νύχια μου στο βράχο μέχρι να φύγει, αλλιώς άστα... Μου έσωσε τη ζωή χωρίς να το ξέρει. Κάποτε μου χρησίμευε η συμβουλή του στο κέντρο κάποιας πόλης .

- Η πιο «ελεύθερη πτήση» της ζωής σου;
Είναι κάποιες φόρες που αφηνόμαστε στ’ αλήθεια. Υπάρχουν κάποιες μοιραίες πτήσεις. Ξυπνάς και αισθάνεσαι καινούργιος. Σα να μην πεθανες ποτε.

- Παύλο, σε ευχαριστούμε πολύ!

ikariamag.gr|από, για και με αφορμή την Ικαριά!
Ακολουθήστε μας σε twitter και Facebook

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Γιάννης Αγγελάκας, Φοίβος Δεληβοριάς, Νατάσα Μποφίλιου και πολλοί ακόμα. Διαβάστε τις συνεντεύξεις τους στο ikariamag, εδώ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ: Οδηγός Επιβίωσης 2013-14 για τον Χειμώνα μακριά από την Ικαρία!