ikariamag | ελεύθερες πτήσεις - της Φαηδόνας
της Φαηδόνας
Άστα αυτά! Ξημερώνεις και πώς μάλιστα; Συνήθως μας βρίσκεις κάτω απ τα δέντρα. Σε μια πλατεία, στην αυλή ενός σχολείου, έξω απ την εκκλησία του χωριού ή σε μια εκκλησία στο πουθενά, κάπου στην Ικαρία. Μπροστά από ακατάστατους πάγκους με μισοάδεια μπουκάλια κρασί και λαδόκολλες με φαγωμένο κρέας. Ευτυχώς περισσεύει πάντα λίγο ψωμί να βουτάς στ’ απομεινάρια της σαλάτας αυτές τις δύσκολες ώρες.
Έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Όταν, ω του θαύματος, καταφέρνεις για λίγο να χαλαρώσεις. Δε νιώθεις θυμωμένος ούτε εκνευρισμένος. Για κάποιο μυστήριο λόγο δεν έχεις άγχος. Έχεις όμως χρόνο για να ξαπλώσεις, για να κουλουριαστείς στον καναπέ, χωρίς να πρέπει να κοιμηθείς. Μόνο για να μείνεις ακίνητος , έτσι, με τα μάτια στυλωμένα να κοιτάζεις το ταβάνι.
Έχω δέσει στο δάχτυλό μου ένα σπαγκάκι. Το έβαλα γιατί κάτι πρέπει να θυμηθώ. Τώρα το κοιτάζω και δε θυμάμαι τι έπρεπε να θυμηθώ. Η γιαγιά μου έκρυβε τα λεφτά της για να μην τα βρουν οι κλέφτες. Μετά δεν τα έβρισκε ούτε η ίδια. Εγώ είμαι ακόμη νέα για να έχω τέτοια συμπτώματα. Καλού κακού, λύνω κανένα σταυρόλεξο που λένε ότι βοηθάει στη συγκέντρωση