«Χίλια καλώς ορίσατε, αγαπητοί επισκέπτες, χίλια και δυο χιλιάδες! Σταθείτε να δείτε τα στέφανα του γάμου μου. Ξέρω, vintage τα χαρακτηρίζετε εσείς. Είναι πράγματι από το 1942 και χειροποίητα! Σταθείτε να σας διηγηθώ την ιστορία τους.

Οι Καριωτίνες είναι όμορφες. Είναι όμορφες στα είκοσι, στα εξήντα, στα ογδόντα, στα πανηγύρια, στην ψυχή ακόμη και στις λύπες τους. Τα τελευταία χρόνια περιποιούνται τον εαυτό τους κιόλας. Μα πιο όμορφες δε γίνανε.

Πριν πολλά χρόνια, στον Κουντουμά, Αγίου Κηρύκου, Ικαρίας, γεννήθηκε ένας μεγάλος ζωγράφος. Ήταν ζωγράφος από τότε. Από μικρός διακρίθηκε στην τέχνη του κι έτσι αποφάσισε να τη σπουδάσει.

Η προέλευσή του από το αρχαίο ρήμα «έραμαι» που σημαίνει «αγαπώ», «επιθυμώ πολύ», ποθώ. Αυτό πάλι ίσως συγγενεύει με το αρχαίο ινδικό “ramate”, που σημαίνει ότι κάποιος «ησυχάζει», «βρίσκει ευχαρίστηση».

Το μάτι είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος να πάθεις αδιαθεσία, ζαλάδες, στομαχόπονο, πονοκέφαλο και άλλα. Πρέπει να είναι κανείς προσεχτικός και ειδικά αν καμιά μέρα είναι όμορφος, να φυλάγεται για ν’ αποφύγει τα χειρότερα. Μερικοί είναι πιο επιρρεπείς στο μάτι ή το μπερδεύουν με τη βαρυστομαχιά.

Η Μαρίκα και ο Βασίλης ήταν ένα αγαπημένο ζευγάρι που πάλευε ολημερίς, όπως όλοι άλλωστε, να τα φέρουν βόλτα. Τα κατάφερναν εξίσου καλά με τους άλλους με μοναδική διαφορά πως ήταν λίγο σφιχτοί. Δεν θα έδιναν του αγγέλου τους νερό, όπως λέμε.

- Έρχεται Νοτιάς, το ξέρεις; Οχτάρι, εννιάρι, μάζεψε ό,τι έχεις έξω, θα μας πάρει και θα μας σηκώσει!
- Nαι, το άκουσα ρε συ, χαμός θα γίνει. Θα δέσει το καράβι; Θα προσγειωθεί το αεροπλάνο;

Είναι τέτοια εποχή που μπαίνει ο χειμώνας και με πιάνει αυτή η μελαγχολία… περίεργο. Όχι, δεν είναι μελαγχολικός ο χειμώνας, απλώς είναι περίεργο που μου λείπει τώρα πιο πολύ το νησί.

Ο Γιάννης Καρίμαλης, ο Γιαγκούλας ήταν από τις πρώτες μου γνωριμίες στις Ράχες. Ικαριώτης με κάποια καταγωγή από τη Χίο, χρόνια μετανάστης στην Αμερική, επέστρεψε στην Ικαρία μετά τη σύνταξη και έγινε μελισσοκόμος.

Ο θείος μου ο Κώστας ήταν, ίσως, ο πιο γλυκός άνθρωπος στον κόσμο. Ευγενής, καλόβολος, αγαπησιάρης, τρυφερός, προκομένος. Πέθανε πριν λίγα χρόνια, ο δόλιος, όταν, σκαρφαλώνοντας στην οροφή του γκαράζ για να ισιώσει την κεραία της τηλεόρασης, έχασε το πάτημά του, γλίστρησε και έπεσε.

Σελίδες

ikariastore banner