Αχ αυτά τα χρόνια τα παλιά, μας γεμίζουν συναισθήματα -καταγεγραμμένα στο dna για μας που δεν τα ζήσαμε-, έμπνευση και συγκίνηση. Κάθε φορά που ακούω μια ιστορία από το νησί, γίνομαι πρωταγωνίστρια χωρίς δεύτερη σκέψη, γίνομαι παιδάκι που αγοράζει καραμέλες από τη θεία στο γιαλό, γίνομαι χορεύτρια που χορεύει στη γιορτή, γίνομαι ξυπόλητο μωρό που κλέβει κρεμμύδια και τσάγαλα, γίνομαι η γιαγιά μου που πλένει τα ρούχα στο ποτάμι, η πονηρή γειτόνισσα, το παλικάρι που κατεβαίνει το βουνό.

Ο Άρης έχει το γραφείο του στο Κουκάκι, είναι γραφίστας και έτυχε κάποιες από τις δουλειές του τώρα τελευταία να τις δώσει με ανταλλαγή… Μια κάρτα κι ένα φυλλάδιο για το εστιατόριο της γειτονιάς τού εξασφάλισε κάμποσα γεύματα ενώ μια βιτρίνα καθαριστηρίου, μυρωδάτα ρούχα για μήνες..ανταλλαγή! Η μαμά μου αναφώνησε: «Αλλαξά!». Το κοριτσάκι ενός φίλου την ρώτησε τι γλώσσα μιλάνε εκεί που μένει… καριώτικα είπε.. .στη γλώσσα της λοιπόν το λένε αλλαξά..

Στο νησί μου πριν από πολλά χρόνια, που ο κόσμος δεν είχε λεφτά και το χρήμα ήταν ιδιαιτέρως ακριβοθώρητο, υπήρχαν οι αλλαξές. Μια καθημερινή κοινωνική συναναστροφή κι ένα αλισβερίσι τίμιο και πρακτικό για όλους. Ο καθένας που είχε μια τέχνη, ένα χωράφι, ένα ταλέντο, εξασφάλιζε τις καθημερινές του ανάγκες σε αγαθά και υπηρεσίες με τις αλλαξές. Ο τσαγκάρης έφτιαχνε παπούτσια στο μάστορα που του έφτιαχνε μια πόρτα, στο βοσκό που του έδινε τυρί, στον αγρότη που του καθάριζε το κτήμα και τα λοιπά. Ο παπλωματάς με ένα πάπλωμα έβγαζε λάδι και κρασί, ο ψαράς με μια ψαριά έτρωγε κρέας..

Θα ήθελα πολύ να μιλήσω και για την υποχρεωτική κοινωνική εργασία, ως λαογραφικό σχόλιο όμως, μη μπερδευτώ με τα πολιτικά-ακόμα και να γράψω τη λέξη πολιτική βάζω λάθος τόνο! Ο κάθε άντρας λοιπόν τα παλιά τα χρόνια ήταν υποχρεωμένος να κάνει κάποια μεροκάματα (γύρω στα 5-6) ως προσφορά για την κοινότητα.. κι έτσι στο χωριό μου φτιάχτηκε το σχολείο, ο δρόμος για την Αρέθουσα κι έγιναν κι άλλα πολλά χρήσιμα έργα. Ένα είδος αλλαξάς με την κοινότητα που φαντάζομαι πως προσέφερε κι αυτή με τη σειρά της κατιτίς (..δεν ξέρω τι ακριβώς θα μπορούσε πλέον αλλά είμαι ρομαντική και δεν το συζητώ).

Κι έτσι όπως η ζωή κάνει τον κύκλο της, οι άνθρωποι το δικό τους και τα λάθη φτιάχνουν άλλους πολλούς ομόκεντρους, θαρρώ πως έφτασε ο καιρός να γυρίσουμε στις αλλαξές. Να εκτιμήσουμε τα ταλέντα των διπλανών μας, να μιλήσουμε καριώτικα, να καλημερίσουμε τον γείτονα, να τον χρειαστούμε και να μας χρειαστεί!

Δώρα Τεμπέλη
doratempeli@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Δώρας Τεμπέλη.

Διαβάστε περισσότερα για την ανταλλακτική οικονομία στην Ικαρία.