Ούτε να τη σκέφτεσαι τη λέξη «μεγαλώσαμε». Μίλα για τον εαυτο σου, ξενέρωτε!

Δεν ήσουν μικρός στην Ικαρία; Δε μαζευόσασταν κάθε καλοκαίρι όλα τα παιδιά του χωριού –και τα «αμερικανάκια»- και παίζατε μέχρι να σας τραβήξει η μάνα στο σπίτι από το αυτί; Δεν πήγαινες σε όποιον έβρισκες μπροστά σου να του ζητήσεις να έρθει στην ομάδα σου για να πολεμήσετε τους «άλλους» που όλο σας νικάνε;

Τι σκεφτόσουν τότε δηλαδή; Ό,τι θέλεις να περάσεις καλά παίζοντας!

Άλλαξε η αντίληψή σου περί παιχνιδιού και διασκέδασης; Γιατί, έχεις παίξει πρόσφατα κρυφτό τη νύχτα με μερικούς ακόμη τριαντάρηδες; Έχεις παίξει hardcore κυνηγητό, με αυτοθυσία, σωτήρια άλματα και ένα «φτού ξελευτερία» που θα σε στείλει στα ουράνια; Τα έπαιξες όλα αυτά τώρα τελευταία και δεν σου άρεσε;

Και τι παίζεις τώρα δηλαδή; Κάνα μπασκετάκι, κάνα trivial ή μήπως προτιμάς το παιχνίδι του φλερτ; Βρε παίξε ό,τι θέλεις, αλλά παίξε! Η χώρα θα φτωχύνει, η τσέπη σου θα αδειάσει, τα πλοία για Ικαρία θα είναι χρέπια, αλλά εσύ θα πρέπει να παίξεις!

Ό,τι και να γίνει, ό, τι κι αν συμβεί σ’ αυτή τη ζωή, παίξε, παίξε με το ζόρι, παίξε solo (το παιχνίδι εννοώ), παίξε με σκύλους, με τα παιδιά σου, με τους φίλους σου, με το σύντροφό σου, με όποιον λάχει και κράτα μέσα σου αυτή την ανάγκη για τη νίκη! Μην παίζεις για το παιχνίδι, ούτε για την παρέα. Παίξε για το θρίαμβο, όπως ακριβώς τα παιδιά, κάνε ζαβολιές, κάνε λάθη, πάτα τους όλους κάτω και κέρδισε!

Εντάξει, το πολύ πολύ να χτυπήσεις λίγο το γονατάκι σου... Μην τους κάνεις τη χάρη όμως να γίνεις μίζερος.

Αλεξία Παλαιστή
alexpalester@yahoo.gr

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Αλεξίας Παλαιστή.