Έτσι από το τίποτα, με οδηγό ένα νυστέρι… ικανό να χαράξει ζωή σ’ ένα αχαρτογράφητο πλαίσιο, σχεδιάστηκαν τα φτερά του Ίκαρου.  Σ’ ένα άψυχο χαρτί, εμφυσήθηκε  ζωή, φτερά για πέταγμα, για ελεύθερες πτήσεις…

Έχει περάσει ένας ολάκερος χρόνος.  Κρεμασμένα στον τοίχο, καρτερικά αναμένουν  την επόμενη πτήση…  Σαν ένα ρούχο κρεμασμένο ανάποδα απ’ ένα καρφί στον τοίχο.  Γυρεύουν να ξεβολευτούν, να τινάξω τη σκόνη από πάνω τους και να τα τεντώσω στον αέρα αντίκρυ στο φως,  να ανακαλύψω τα ιερά μυστικά που ψέλλιζε ο μάστορας όταν τα χάρασσε.  Γυρεύουν να πετάξουν από άκρη σ’ άκρη: απ’ την ανατολή της Πούλιας ως την αυγή του Αποσπερίτη και από τ’ανεμοσκορπίσματα της Τραμουντάνας ως τ’ ανεμομαζέματα της Όστριας.   Και αφού γεμίσουν τα πλεμόνια τους αέρα, μονομιάς με μια κατακόρυφη βουτιά από τα ύψη του Αθέρα, να προσγειωθούν στο ακρογιάλι του Κεραμέ για να πουν ένα στερνό αντίο στον πρώτο.  Εκεί πάνω στην ακτή θα στήσουν ένα ξέφρενο χορό και αφού βραχνιάσουν από τη μέθη, ασάλευτα πλέον… λίγο πριν τη δύση, θα αποχαιρετήσουν από μακριά τον τόπο που κατοικούν οι ψυχές των νοσταλγών… στη λεπτή Γραμμή του Ορίζοντα...

Στον αγαπημένο μου Γιώργο …
Καλό σου ταξίδι …

Στέλλα Κυριακού
thejackalsk@gmail.com

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις της Στέλλας Κυριακού.