Μου ζήτησαν να δοκιμάσω την τύχη μου στις ελεύθερες πτήσεις! 

Χάρηκα πολύ, ενθουσιάστηκα άρχισα να σκέφτομαι  τα διάφορα θέματα που αναλυτικά θα περιέγραφα, θα γράψω «αυτή» την ιστορία, μετά την «άλλη», έπειτα σκέφτηκα οπωσδήποτε θέλω να αναφερθώ σε «αυτό» το θέμα και μετά, και μετά;;; Μετά ήρθε το γνωστό φατσάκι (δημιούργημα μου, κάτω τα χέρια!) αυτό, που τα λέμε συχνά πυκνά μαζί.

Σας  παραθέτω την κουβέντα μας: Και γιατί είναι αυτό για μένα σημαντικό; Πόσο πολύ θέλω να τα μοιραστώ όλα αυτά;  Γιατί  να πω τόσες ιστορίες για εμένα και την Ικαρία; Είναι ενδιαφέρον για τον αναγνώστη, γιατί θέλει να μπεί στο μυαλό μου; Θα είμαι σαν τις φωτογραφίες του Facebook που δηλώνουν αν έφαγαν μακαρόνια με κιμά ή σάλτσα, αν  βαρυστομάχιασαν και αν υπάρχει υπόλοιπο φαγητό για αύριο. Όχι δεν το παίζω υπεράνω post , έχω και εγώ  Facebook και παλεύω καθημερινά να μη ποστάρω για τα μακαρόνια μου,  δεν είναι εύκολο, το ξέρω.

Αλλά να, έχω τα μυστικά μου και εγώ……

Ειλικρινά όμως έχεις ανάγκη την δική μου καλοκαιρινή, ή ακόμα την πιο εξωτική, χειμωνιάτικη εικόνα της Ικαρίας; Άλλωστε πόσο διαφορετική θα είναι από τις άλλες  πτήσεις που διαβάζω κατά καιρούς και νιώθω σαν να είμαι μέσα σε αυτές.

Και εκεί λοιπόν που αρχίζει όλη αυτή η ατελείωτη διαγραφή,  αποκοπή και το σύγχρονο σκίσιμο της σελίδας στο word που δεν θα μου χαρίσει ποτέ την χαρά να είμαι ανάμεσα σε μικρά σκισμένα χαρτάκια.  Σταματάω. Σκουντάω-σπρώχνω-συμπαθώ  το φατσάκι μου, λέω-λέμε, μία μόνο λύση υπάρχει. Πες και γράψε ό,τι θες,  χωρίς σταματημό και χωρίς λογοκρισία. Αν όλα τα σπουδαία πράγματα που ξεκίνησαν από μια απλή έμπνευση αυτολογοκρίνονταν δεν θα είχαμε τίποτα παραδοτέο από την ανθρωπότητα, στην ανθρωπότητα. Δεν θα είχαμε ούτε ένα βιβλίο στην βιβλιοθήκη μας, δεν θα βλέπαμε σινεμά και θέατρο, δεν θα ακούγαμε μουσική, δεν θα είχαμε  κρέπες και λαχανοντολμάδες. Ε όχι, δεν θασυντελέσω εγώ σε αυτό το κακό. Και εγώ θα παραδώσω το σπουδαίο έργο μου που μόλις πριν από λίγα λεπτά σκεφτόμουν ότι δεν ενδιαφέρει κανέναν, ούτε καν εμένα! Να όμως που όλη η εξέλιξη της ανθρωπότητας στηρίζεται σε αυτό. Σε αυτή την μικρή στιγμή που κάποιοι απλά δεν λογόκριναν την έμπνευση τους.

Ακόμα δεν έχω αποκαλυφθεί, είμαι under cover πρέπει να αρχίσω την πτήση μου να πάρω το ρίσκο. Πρέπει , πρέπει……θέλω.

Μεγάλωσα στην Ικαρία. Τα πρώτα χρόνια  στο σπίτι της γιαγιάς Γεωργίας με την οικογένεια μου και την γιαγιά .Έκανα μπάνιο, την ίδια μέρα με την αδερφή μου, σε μία πορτοκαλί σκάφη μπροστά  στο τζάκι, η τουαλέτα ήταν έξω, κάτω από τον τεράστιο άργιο.  Ζεσταίναμε τα υπνοδωμάτια με μαγκάλι, μάζευα μανήτες, μύριζα το δάσος, η τηλεόραση κάηκε από τον κεραυνό δύο φορές , δεν είχα το δωμάτιο μου.

Ήμουν ευτυχισμένη.

Ηλέκτρα Παπασιμάκη
e.papasimakis@gmail.com

Μουσική που ακούστηκε πρίν: Telemann - Recorder Sonata in F TWV 41:F2