Μου το ‘λεγαν και  δεν το πίστευα μέχρι που το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Οδηγοί διαφόρων ηλικιών, διαφόρων τάξεων (ανάλογα με τη μάρκα αυτοκινήτου που οδηγούσαν) έβγαιναν με θυμό έξω από τα οχήματά τους και σήκωναν επιδεικτικά την μπάρα των διοδίων ψηλά για να φύγουν δίχως να πληρώσουν.

Στην αρχή μου φάνηκε αστείο. Καλή φάση, λέω. Φοβάμαι όμως, και πληρώνω κανονικά το χαράτσι μου στα διόδια Αφιδνών. Στα επόμενα διόδια, ξανά τα ίδια. Ο μπροστινός κάνει σήμα με τα alarm. Λέει κάτι στα γρήγορα στον ταμεία και σηκώνει με τα χέρια του την μπάρα. Εγώ ξανά τον θαυμάζω για το θάρρος του και το κουράγιο του αλλά κάτι μέσα μου με φοβίζει και βγάζω τα 2.05 για να πληρώσω. (Έλεος αλλά ποιος σκέφτηκε να ζητήσει 5 λεπτά;;; Μόνο η καθυστέρηση να τα βρεις ή να πάρεις ρέστα σου λύνει κάθε αμφισβήτηση αν θα πρέπει να τους πληρώσεις).

Η ιστορία αυτή συνεχίστηκε σε κάθε σταθμό διοδίων. Και είναι και πολλοί πανάθεμά τους. Μετράω 10 χαρτάκια στα χέρια μου με μέση τιμή τα 2.50€. Σαν πολλά δεν είναι για να ταξιδέψω μέχρι τη Θεσσαλονίκη; Διαβάζω στην εφημερίδα για τις μάχες που γίνονται με τις εταιρίες των δρόμων που ζητάνε από την αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων να βγάζουν φωτογραφίες τα «κακά παιδάκια» που δεν θέλουν να παίξουν το ακριβό παιχνίδι τους.

Και από την άλλη, η πρωτοβουλία πολιτών ενάντια στα διόδια που διεκδικούν να μην πληρώνουν εταιρίες που ΘΑ φτιάξουν τους δρόμους ΚΑΠΟΤΕ και ΟΤΑΝ το κράτος θα μεριμνήσει για τις απαλλοτριώσεις. «Πάρ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το» δηλαδή.

Επειδή από φωνές και διαδηλώσεις χορτάσαμε, αυτοί οι πολίτες παίρνουν το νόμο στα χέρια τους και κάνουν πράξη αυτό που οι μεγαλοεταιρίες φοβούνται. Εξεγείρονται, όχι με φωνές αλλά με πράξεις και αυτό έχει επίπτωση στην τσέπη τους,  εκεί δηλαδή που πραγματικά τούς πονάει.

Το super deal των κατασκευαστικών με το κράτος είχε κερκόπορτα και οι πολίτες μόλις την βρήκαν. Μήπως θα έπρεπε να μας παραδειγματίσει αυτή η ιστορία και για όσα άλλα μας έχουν κατά καιρούς κλέψει και κοροϊδέψει κράτος και εταιρίες; Λέτε να μην υπάρχουν άλλες κερκόπορτες να ανακαλύψουμε;

Ο φόβος φυλάει τα έρμα, λέει ο λαός και πάνω σε αυτήν την αίσθηση του φόβου πάτησαν τόσα χρόνια για να μας κοροϊδεύουν. Καιρός είναι να κάτσουμε και εμείς κάτω από την μπάρα και να σηκώσουμε το δικό μας ανάστημα.

Εμένα αυτή η ιστορία με πείθει. Αν όλοι μας το κάνουμε θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις στους «έχοντες» που ακόμα και τώρα κερδοσκοπούν εις βάρος μας. Δεν ξέρω τι άλλο μπορώ να κάνω. Για αρχή, πάντως, θα γυρίσω στην Αθήνα χωρίς διόδια...

Σταύρος Παπακωνσταντινίδης
stapap@gmail.com

Δείτε σχετικό βίντεο.