Στην πόλη τα καλοκαίρια ξημερώνει αλλιώς. Ακόμη πριν βγουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου, βγαίνουν τα πρώτα αυτοκίνητα. Κάτι ξεχασμένα πουλιά προσπαθούν να συμβάλουν στη μαγεία της ανατολής αλλά τα προλαβαίνει η βοή των μηχανών. Ο ήλιος σκάει ξεθωριασμένος κι ας είναι καινούριος, πασχίζει να περάσει τις πρώτες ακτίνες του ανάμεσα από πολυκατοικίες και τα αποκαλυπτήρια είναι θλιβερά.
Αν μιλήσουμε για την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, θα είναι μάλλον πολύ κλισέ. Αν μιλήσουμε για την ανεμελιά εκείνων των καλοκαιριών που ακόμη δεν είχαμε ταυτότητα και δεν κάναμε φορολογική δήλωση, θα είναι σαν να διατυπώνουμε το αυτονόητο. Γι’ αυτό, είναι ίσως καλύτερα να αφήσουμε να μιλήσουν για την αθωότητα και την ανεμελιά, οι ίδιες μας οι αθώες και ανέμελες αναμνήσεις.
Κολλημένη στην πόλη... περιμένοντας κάτι λεφτά για να εξαφανιστώ με ελαφρά, ήρθε η πρόταση...όχι τόσο σημαντική,αλλά ιδιαίτερη,απλή και αυθόρμητη: «Δεν κοιμόμαστε έξω σήμερα το βράδυ;» Το παιδί της πόλης εντυπωσιάστηκε...πώς; Πού; Ξέρω να κοιμάμαι σε ντιβανάκια στην εξοχή...μεσημεράκι...αλλά στο μπαλκόνι; Στρωματσάδα; Με τους γείτονες απέναντι; Περίεργο... Και άμα μας την πέσουν; Και άμα μας χαζεύουν από απέναντι;
Το καλοκαίρι είναι εδώ, οι διακοπές και οι ημέρες των αδειών ξεκινούν και το ikariamag.gr προτείνει στους αναγνώστες – επισκέπτες του νησιού, ξενοδοχεία και δωμάτια στην Ικαρία που είναι έτοιμα να σας φιλοξενήσουν και να στεγάσουν την ανάγκη σας για αξέχαστες διακοπές στο νησί του Ικάρου. Οι προτάσεις είναι από τις καταχωρήσεις στην ikariaki-agora.gr
Η παιδική μου ηλικία και ιδιαίτερα τα καλοκαίρια είναι ταυτισμένα με την Ικαρία. Μιλάμε για τη δεκαετία του ’80, τότε που για να φτάσεις στο νησί με το αλήστου μνήμης «Αιγαίο» ήθελες περισσότερες από 11 ώρες. Τη συνήθεια τη διατηρώ ακόμα και σήμερα, δεδομένου ότι η επίσκεψη στην Ικαρία με χαλαρώνει ανησυχητικά