Άστα αυτά! Ξημερώνεις και πώς μάλιστα; Συνήθως μας βρίσκεις κάτω απ τα δέντρα. Σε μια πλατεία, στην αυλή ενός σχολείου, έξω απ την εκκλησία του χωριού ή σε μια εκκλησία στο πουθενά, κάπου στην Ικαρία. Μπροστά από ακατάστατους πάγκους με μισοάδεια μπουκάλια κρασί και λαδόκολλες με φαγωμένο κρέας. Ευτυχώς περισσεύει πάντα λίγο ψωμί να βουτάς στ’ απομεινάρια της σαλάτας αυτές τις δύσκολες ώρες.
Όσοι με ακολουθείτε στο instagram @gabnikolaidis έχετε ήδη υποψιαστεί τον ενθουσιασμό μου με την Ικαρία. Η πρώτη φορά στο νησί είναι σαν πείραμα... αν νιώσεις το χαλαρό vibe του τόπου θα το ερωτευτείς. Μετά από λίγες ώρες αποκτάς ένα απροσδιόριστο αίσθημα χαλάρωσης και σταματάς να κουράζεσαι. Και όταν λέω ποτέ εννοώ πως μετά από 9 ώρες στην παραλία μπορείς να χορεύεις ικαριώτικο μέχρι τις 6 το πρωί, και μετά να πας για πρωινό μπάνιο.