Δε ξημερώνεις μαύρη αυγή

δημοσιεύτηκε στην στήλη:ελεύθερες πτήσεις

18/09/2013 - 00:01

Σάουντρακ σάμερ 2013

Άστα αυτά! Ξημερώνεις και πώς μάλιστα; Συνήθως μας βρίσκεις κάτω απ τα δέντρα. Σε μια πλατεία, στην αυλή ενός σχολείου, έξω απ την εκκλησία του χωριού ή σε μια εκκλησία στο πουθενά, κάπου στην Ικαρία. Μπροστά από ακατάστατους πάγκους με μισοάδεια μπουκάλια κρασί και λαδόκολλες με φαγωμένο κρέας. Ευτυχώς περισσεύει πάντα λίγο ψωμί να βουτάς στ’ απομεινάρια της σαλάτας αυτές τις δύσκολες ώρες.

Θα έλεγε κανείς ότι είμαστε έτοιμοι για ύπνο. Πως μετά από τόσες συναντήσεις, χαιρετούρες, φαγητό και κρασί, μετά από τόσα γέλια και χορούς, τώρα θα περάσουμε όλοι το ένα πόδι από την άλλη μεριά του πάγκου και θα ξαπλώσουμε την πλάτη μας στο ξύλο ο ένας μετά τον άλλο για να αποκοιμηθούμε.

Νομίζεις! Η ορχήστρα έχει άλλα σχέδια. Όχι μόνο μας ξημέρωσε (που δε θέλαμε), αλλά μας βάζει και στη πρίζα να αρχίσουμε να ψάχνουμε το πουλί μας (μεταφορικά πάντα)

Δεν ξημερώνεις μαύρη αυγή, να πάω, να πάω στο πουλί μου!

Κι εκεί μας συνεμπαίνει. Μα κάπου είχαμε κι ένα πουλί, γιατί μας το θυμίζεις τέτοια ώρα; Τώρα που μόλις χαλαρώσαμε, χορτάτοι από γλέντι .

Τα χασμουρητά γίνονται πάλι χαμόγελα, τα βλέμματα ξανά ζωηρεύουν, ψάχνουνε πάνω απ τα τραπέζια. Το πουλί!

Άλλοι το παίρνουν αγκαλιά και το χορεύουν, άλλοι το ψάχνουνε στην πίστα, ό,τι τύχει, κι άλλοι χορεύουν μόνοι του μήπως και το ξορκίσουν. Είναι κι εκείνοι που το ‘χουν μισεμένο και νοσταλγούν κοιτάζοντας από μακριά, κι αυτοί που νόμιζαν πως το ‘χουνε ξεχάσει και τώρα πάλι λαχταρούν (αυτή είναι και η χειρότερη κατηγορία, μη σου τύχει!)

Κι έτσι όπως είμαστε, πάμε στην παραλία κατευθείαν, νωρίς για μια φορά. Δε θέλουμε να πάμε σπίτι. Πάμε πρωί που η θάλασσα είναι ήρεμη, η άμμος πιο λευκή και τα νερά γαλάζια. Για να ξαπλώσουμε όπου θέλουμε και όπως, δε θα χει κόσμο. Να σιγοτραγουδάμε το σάουντρακ σάμερ 2013 και να το ακούνε μόνο τα πουλιά. Δικό τους είναι.

Ύστερα με μια παγωμένη βουτιά επανέρχεσαι στην κρύα πραγματικότητα.

Και πάμε πάλι