Η πρώτη μνήμη ;  αυτό ήταν, ένας μύθος, ένας μύθος με φτερά.

Ένας νέος   κάπου ανάμεσα στο κυανό και στο γαλάζιο, κάπου ανάμεσα στον ουρανό και στη θάλασσα, κάπου ανάμεσα στα όνειρα, πετούσε. Αλλά τα ‘πρέπει’, φωτεινά και ύπουλα, όρμησαν και κάηκαν τα όνειρα, θάφτηκαν στα νερά.

Κι έτσι έμεινε από τότε η θάλασσα να φυτρώνει όνειρα…

Αυτό ήταν η πρώτη μνήμη, ο μύθος. Ο μύθος του έρωτα για τη ζωή και ένα μοιραίο τόλμημα ενώ όλα παίχτηκαν σε έναν φθόγγο : Καρ σημαίνει ‘πετρώδης γη’ και ο Ί-καρ(ος) γεννήθηκε και πέθανε στην πετρώδη γη Ι-καρ-ί-(α) εκεί δηλαδή που ένας φθόγγος, αυτός σαν κατακόρυφη πτώση, το Ι, όρισε τα όνειρα και την πτώση...
ώσπου
-Ίκαρος…
συστήθηκε
και έγειρε λίγο προς το μέρος μου
και ένιωσα τις πεταλούδες στο αίμα μου

-  Φαντάζομαι από το νησί ;
ψέλλισα και απολογήθηκα :

-Δεν έτυχε ακόμα να βρεθώ
συνέχισε να μιλάει για εκεί... για το πώς είναι εκεί… για το πώς είναι εκείνοι...
δεν τον κοιτώ... πώς ν’ αντέξω το μαύρο φως στο βλέμμα του

ενώ σκεφτόμουν με όλο μου το σώμα :
- «Έτσι θα είναι τα μονοπάτια εκεί, σαν τις φλέβες του και οι χυμοί το αίμα του»
- «Έτσι θα είναι και εκεί το φως, σαν το λαμπερό του βάθος στη ματιά, βαθύ και έντονο, καυτό Αιγαίο»
- «Έτσι θα είναι και εκεί ως τον α(ι)θέρα πυκνά, κλειστά βουνά σαν τη στιλπνή του χαίτη»
- «Έτσι θα είναι και εκεί η θάλασσα, γαλήνη και αντάρα μαζί, σαν τα λόγια του, τον λόγο του»
- «Έτσι θα είναι και εκεί τα χαμόγελα, σαν το δικό του, φωτιά χαράς»
- «Έτσι θα είναι εκεί, τραγουδιστές οι φωνές, σαν τη μουσική στο γέλιο του»
- «Έτσι θα είναι και εκεί οι γεύσεις, ατέλειωτο «θέρως»

και κάηκα...
...δεν τον ξαναείδα ποτέ...
ώσπου

πήγα στο νησί και ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΕΤΣΙ      
μύρισα, άκουσα, είδα, άγγιξα, ρούφηξα το νησί
και έμαθα ότι η Ικαρία, είναι:
ό,τι συμβαίνει εκεί, στα σπλάχνα του νησιού, ό,τι συμβαίνει και πάλλει,
μια εκπνοή ψυχής
Ικαρία είναι... αυτό που νιώθεις όταν είσαι εκεί
και άφησα, κάπου στον βράχο Ίκαρη, το ένα καμένο μου φτερό,
το άλλο, το φοράω πάντα...

η πρώτη μνήμη : μύθος-έρωτας
και η παντοτινή : νησί παν-έρωτας

Πέρσα Ρωμανού
persa.romanou@gmail.com

Υ.Γ. το ουσιώδες δεν είναι ότι ο Ίκαρος έπεσε, αλλά… ότι  πέταξε... (όπως και τα όνειρα... όπως και ο έρωτας)

Διαβάστε τις ελεύθερες πτήσεις από τις φιλοξενούμενες πένες.
Ολόκληρη η πρώτη μνήμη Ικαρίας, εδώ.